‘Nou, dat je me hebt geholpen met… mijn probleem.’
Abrupt rolde hij haar op haar rug en kwam boven op haar liggen. Met zijn handen om haar polsen drukte hij haar in de matras. In zijn ogen stond een kille blik. ‘Bedankt?’ fluisterde hij onheilspellend.
‘Ja, je weet wel, voor –’
‘Ga je me nu bij je vriendinnen aanbevelen?’
‘Nee!’ Haar adem stokte in haar keel. ‘Ik wilde je niet beledigen, ik bedoelde alleen maar –’
Zijn hoofd kwam omlaag, en hij kuste haar hard en ongenadig, tot ze zijn naam kreunde en hij wist dat hij haar polsen moest loslaten. Hij sloeg zijn armen om haar heen, waarna zij hetzelfde deed, en de kus zette zich op zo’n zachte, tedere manier voort, dat ze wilde huilen.
‘Het spijt me,’ fluisterde ze. ‘Wat er is gebeurd –’
‘Jij en ik,’ zei hij nors, ‘hebben de liefde bedreven.’
‘Ja. Het was… Het was…’
‘Ja.’ Rond zijn mondhoeken verscheen een ondeugende grijns. ‘Dat kun je wel zeggen.’
Elle snoof. ‘Heeft iemand je wel eens verteld dat je ego wel erg groot is?’
‘Alles aan mij is groot,’ zei hij, en hij maakte een heupbeweging.
Ze wilde niet lachen, maar ze moest wel. Hij was onmogelijk, en dat zei ze hem ook.
Lachend kuste Falco haar. En nog eens. Zijn zachte plagende kussen werden langer en intenser, tot ze het gevoel had dat ze wegsmolt.
‘Dat is dit ook,’ zei hij. ‘Onmogelijk heerlijk.’ Een moment later was hij weer in haar, en binnen seconden genoot ze met volle teugen van hem en hem alleen.
Ze wilde niet samen douchen. Sterker nog: ze wilde niet eens opstaan nu hij nog in de kamer was. Het was onzin, dat wist ze, want hij had haar lichaam op de meest intieme manier leren kennen, maar dat betekende nog niet dat ze naakt kon rondlopen in zijn aanwezigheid.
Toen hij merkte dat ze het meende, ging hij niet tegen haar in. In plaats daarvan kuste hij het puntje van haar neus en liep hij op zijn gemak naar de badkamer.
Tevergeefs probeerde ze haar blik af te wenden. Ja, ze waren intiem geweest, maar nu ze hem in volle glorie zag…
‘Ik zou je nooit pijn doen, Elle,’ zei hij zachtjes vanuit de deuropening.
Hij was niet alleen onbeschaamd naakt, maar ook onbeschaamd knap. Haar ogen vulden zich met tranen, die ze snel wegknipperde. Na diep te hebben ingeademd, sloeg ze de dekens terug en liep ze naar hem toe.
Meteen trok hij haar tegen zich aan. ‘Wat is er toch met je gebeurd?’ vroeg haar redder in nood.
Het klonk zo fel, dat het bijna haar hart brak. Ze schudde haar hoofd en drukte zich stevig tegen hem aan.
Na een tijd zo te hebben gestaan, drukte hij zacht zijn lippen op haar mond. ‘Goed,’ zei hij alsof er niets was gebeurd, ‘tijd voor een douche.’
De boterhammen met pindakaas en jam die hij uren geleden had gemaakt, stonden nog op de bar. Elle prikte met haar wijsvinger in het brood en vertrok haar gezicht. ‘Keihard.’ Met een glimlach keek ze hem aan. ‘Die hebben hier uren gestaan…’ Ze bloosde bij de herinnering.
Wat was ze prachtig als ze bloosde, dacht Falco, naar haar toe lopend. Hij sloeg zijn armen om haar heen. ‘Uren,’ beaamde hij zachtjes. ‘Maar dat was wat mij betreft nog niet lang genoeg.’ Hij kuste haar, en hun ademhaling versnelde, tot hij kreunde en zijn voorhoofd tegen dat van haar legde. ‘Als we nu niets gaan eten,’ zei hij hees, ‘komt de makelaar op een dag langs, en als hij ons dan vindt, zijn onze lichamen net zo versteend als die boterham.’
Lachend gaf Elle hem een zacht duwtje. ‘Ik zal wel iets koken. Waar heb je zin in?’
‘Nou ja, dacht je dat ik zo lang op mijn boterham met pindakaas en jam had gewacht om dat nu zomaar te laten zitten? Kom, laten we onze taken hervatten. Jij schenkt de melk in, ik maak de boterhammen.’
Naast elkaar op de barkrukken deden ze zich even later tegoed aan de nieuwe boterhammen, vier voor Falco, twee voor Elle. ‘De kledingnaaister vermoordt me,’ zei Elle klaaglijk.
Hij grijnsde. ‘Zo kom ik aan dit litteken,’ zei hij, en hij raakte met zijn vinger het witte streepje aan dat ze eerder had gezien. ‘Ik moest mezelf verdedigen tegen een aanval om een boterham met pindakaas en jam.’
Vragend trok Elle haar wenkbrauwen op.
‘Mijn broer, Nick. We waren misschien vier en vijf, zoiets. Hij had boterhammen voor zichzelf klaargemaakt. Ik had er snel een gepakt, en toen kwam hij achter me aan. We hadden Star Wars nagespeeld. Dat lichtzwaard ken je? Hoe dan ook, Nick haalde uit, had geluk en raakte me. Natuurlijk liet ik dat niet op me zitten –’
‘Natuurlijk,’ zei Elle. Ze geloofde er niet veel van. De werkelijkheid was vast een duister verhaal, maar ze glimlachte en stelde zich hem voor als kleine jongen.