Zweet parelde op zijn voorhoofd. Hoe kwam hij hier doorheen? Hoe had hij kunnen denken dat hij het kon?
‘Falco? Mag ik je zien? Alsjeblieft?’
Hij ademde diep in, en het lukte hem om zijn spijkerbroek omlaag te trekken. Nadat hij een douche had genomen, had hij geen onderbroek aangetrokken, en nu sprong het bewijs van zijn opwinding onmiddellijk in het zicht. Een gevoel van opluchting maakte zich van hem meester. Dat was echter van korte duur, want hij zag dat ze ernaar keek. Ze raakte hem niet aan. Als dit zo doorging, zou hij zichzelf te schande maken.
Wat was er met zijn zelfdiscipline gebeurd? Daar was hij altijd zo trots op geweest. Altijd had hij, in bed en daarbuiten, alles volledig onder controle gehad.
‘Verdorie,’ gromde hij, en toen ze naar hem opkeek, pakte hij haar vast en kuste haar hard. Eén hand liet hij in haar haren glijden, en met de andere drukte hij haar tegen zich aan. Hij zou haar kussen, haar aanraken, haar hem laten aanraken, en daarna zou hij haar vertellen dat hij gek moet zijn geweest om te denken dat het hem zou lukken, en dat hij te oud was om doktertje te spelen. Maar hoe kon hij dat doen terwijl Elle met haar armen om zijn hals zijn kussen zo vurig beantwoordde?
‘Alsjeblieft,’ prevelde ze, ‘alsjeblieft, Falco…’
Zijn hart leek volledig op hol te slaan. Hij fluisterde haar naam, tilde haar op en droeg haar naar het bed, waar hij zich met haar op liet vallen. Nadat hij haar mond en hals had gekust, drukte hij zijn lippen op haar borsten. Ook nu probeerde hij zich nog een laatste keer in te houden. ‘Elle…’
Ze hoorde de waarschuwing in zijn stem, maar zijn toon joeg haar geen angst aan. Sterker nog, haar opwinding werd nog heviger. Dit was wat ze wilde. Híj was wat ze wilde. ‘Falco,’ zei ze zachtjes, en ze begon hem te strelen. Ze sloot haar hand om hem en voelde het kloppen dat hij even daarvoor nog alleen had gevoeld.
‘Elle!’ bracht hij hijgend uit, en hij pakte haar hand en bevrijdde zichzelf. ‘Elle… Ik ben geen heilige…’
De lange kus die ze hem gaf deed hem kreunen, en hij spreidde haar dijen. Op het moment dat hij bij haar binnen drong, klonk er een snik. Langzaam ging hij door.
Zonder nog enig besef van haar omgeving te hebben, liet ze haar hoofd tegen de kussens vallen. Ze leek te zweven in een oneindige ruimte. ‘Falco,’ kreunde ze, waarna hij haar naam zei, zijn hoofd in zijn nek gooide en haar vergezelde op haar weg naar een zalige climax.
Pas uren later werd ze wakker, althans zo voelde het. Alle besef van tijd was verdwenen. Misschien hadden ze de hele dag wel geslapen. Of de hele nacht. Het enige wat ze wist, was dat ze met haar gezicht in Falco’s hals over hem heen lag, met zijn armen stevig om haar heen.
Het zou oncomfortabel moeten zijn. Zijn lichaam was hard en gespierd, en zijn omarming bemoeilijkte haar ademhaling. Maar ze vond het geweldig, en er verscheen een glimlach rond haar lippen. Nog nooit had ze zich zo gelukkig en veilig gevoeld. Het was alsof ze hier thuishoorde, bij deze man. Alsof dit de reden van haar bestaan was. Op dat moment verdween haar glimlach.
Wat dacht ze wel niet? Dit was niets meer dan een illusie. Erger, nog: Falco was alleen in haar leven gekomen omdat het verleden bezig was haar in te halen. En als hij, of iemand anders, daarachter kwam…
‘Hoi.’
Hij was wakker. Snel sloot ze haar ogen, opende ze weer, tilde haar hoofd op en dwong zichzelf te glimlachen. ‘Ook hoi,’ zei ze, en haar hart stond even stil. Wat was hij knap! Ze wist dat hij zou kreunen als ze dat zei, maar het was echt zo. Zijn donkere haar zat in de war en zijn stoppelbaard was nog duidelijker geworden. Ze had altijd gevonden dat een man er dan veel te onverzorgd uitzag, maar hij zag er onverdraaglijk sexy uit. In zijn ooghoeken zag ze lachrimpels en een kleine witte streep die haar nog niet eerder was opgevallen.
‘Dat is een litteken,’ zei hij zachtjes.
‘Ik had niet door dat ik lag te staren,’ zei ze blozend. ‘Sorry, het was niet mijn bedoeling om –’
‘Dat maakt niet uit,’ zei hij glimlachend. ‘Ik vind het wel leuk als je naar me staart.’ Hij bracht een hand naar haar haren en kuste haar. ‘Gaat het goed met je, schat?’
‘Ja.’ Ze voelde zich nog roder worden. ‘Ik bedoel –’
‘Ik weet wat je bedoelt. En daar ben ik blij om.’
Zijn woorden klonken teder, maar ze mocht hem niet te dichtbij laten komen. Voor haar eigen bestwil, maar ook voor die van hem, dacht ze huiverend. Hoe kon het dat ze daar nog niet eerder aan had gedacht?
Diep inademend, probeerde zich zo ver op te richten als zijn omhelzing haar toestond en schonk hem een lach. ‘Ja,’ zei ze, ‘bedankt daarvoor.’
Zijn ogen vernauwden zich. ‘Waarvoor?’