Hij gebaarde naar een van de barkrukken naast hem.
Hoewel ze wist dat hij haar niet zag, schudde ze haar hoofd. ‘Ik kan vast wel iets doen om te helpen.’
‘Je kunt een paar glazen melk inschenken. Normaal ben ik niet zo dol op melk, maar met pindakaas en jam…’
‘De perfecte combinatie, ik snap het.’ Elle zocht hoge glazen en schonk de melk in. Vervolgens zette ze borden naast de glazen en legde servetten en bestek klaar, waarna er niets anders overbleef dan te gaan zitten en toe te kijken terwijl hij de laatste hand aan de boterhammen legde.
‘Het heeft wel iets van zo’n Japans restaurant,’ zei hij. ‘Je weet wel, daar zit je aan de bar, en dan zie je die kerels stunten met die grote messen. Je zou je bijna afvragen of ze het leven moe zijn.’
‘Het valt me altijd weer mee dat ze aan het eind van hun werkdag al hun vingers nog hebben,’ beaamde ze lachend.
Falco draaide zich naar haar toe en pakte de borden.
Haar adem stokte in haar keel. De bovenste knoop zat inderdaad niet dicht, en de verschoten spijkerbroek hing gevaarlijk laag om zijn heupen. Dat gespierde lijf, en zijn donkere borsthaar dat naar beneden toe smaller werd en doorliep tot onder zijn broek…
‘Ik geloof dat ik je mijn excuses moet aanbieden.’
Verrast keek ze hem aan. ‘Het was mijn schuld,’ zei ze snel. ‘Ik weet niet waarom ik zoiets vreselijks zei.’
Zonder zijn blik af te wenden, knikte hij. ‘We waren allebei een beetje lichtgeraakt. En ergens had je ook wel gelijk. Ik heb veel beslissingen genomen zonder te weten hoe jij erover dacht. Dat was verkeerd.’
‘Maar het waren wel dingen die moesten gebeuren, dat weet ik. Het komt gewoon doordat –’
‘Je eraan gewend bent je eigen beslissingen te nemen.’
‘Ja.’
‘Dat begrijp ik.’ Even aarzelde hij. ‘Over die zoen…’
Meteen voelde ze het bloed naar haar gezicht stromen. ‘O, daar hoeven we het niet –’
‘Ik ben degene die ermee begon, en dat geldt voor alle keren, schat. Maar ik deed het niet om je in mijn bed te krijgen, zoals jij denkt. Ik heb verdorie mijn grenzen als het cliënten aangaat.’ Hij snoof en haalde een hand door zijn haar. ‘En nu doe ik het weer. Je hebt me gevraagd je niet langer aan te spreken met schat –’
‘Nou…’
Hij keek haar aan. ‘Wat?’
‘Blijf dat maar gewoon doen.’ Hemel, ze was knalrood nu, dat voelde ze gewoon. ‘Ik… ik vind de manier waarop je dat zegt wel fijn. Alsof het echt iets betekent.’
Er kwam een duistere blik in zijn ogen. ‘Jij betekent wat voor me,’ zei hij met lage stem.
‘Dat hoef je niet te zeggen –’
Hij kwam op haar af en legde zijn vinger op haar lippen.
Zijn huid voelde warm. Als ze haar tong tussen haar lippen zou laten glijden, zou ze hem proeven…
‘Dat is een van mijn onvolkomenheden,’ zei hij. ‘Ik heb de neiging om te zeggen wat ik vind. En ik meen het, Elle. Je bent belangrijk voor me geworden.’ Ze zuchtte, en hij voelde haar warme adem langs zijn vinger gaan. Huiverend haalde hij zijn hand door zijn haar. ‘Ik wil je kussen,’ zei hij plompverloren. ‘Ik ga het doen ook. En als je dat niet wilt –’
Elle maakte een zacht geluidje, boog zich voorover en drukte haar lippen op die van hem.
Een minuut lang bleef hij zo staan, maar vervolgens kreunde hij, en hij sloeg zijn armen om haar heen en tilde haar van haar kruk. Hij voelde haar armen om zijn hals en haar benen om zijn heupen. Opnieuw kuste hij haar, steeds intenser, tot ze begon te kreunen. ‘Elle.’ Buiten adem liet hij zijn voorhoofd tegen dat van haar rusten. ‘Liefje, ik wil met je vrijen.’
‘Ik weet het.’
Natuurlijk wist ze dat, dacht hij, en hij stootte een lach uit. Zijn erectie drukte hard tegen haar bekken. ‘Zeg me dat jij het ook wilt.’ Hij voelde haar hart tekeergaan, en ze trilde. Haar ademhaling versnelde. ‘Wat is er, schat? Ben je bang voor me?’
‘Nee,’ zei ze snel, ‘voor jou niet.’
‘Wat is er dan?’ Hij aarzelde. ‘Heb je een nare seksuele ervaring gehad? Want als dat zo is –’
‘Ja, zoiets…’
Wat had een of andere hufter deze indrukwekkende vrouw aangedaan? Grimmig hield hij haar nog steviger vast.
Voorzichtig begon ze te praten. ‘Het is me nog nooit overkomen dat ik met een man samen wilde zijn. Ik vind het maar moeilijk te geloven dat ik het nu wil. Tenminste, ik dénk dat ik het wil. Maar stel dat dat niet zo is. Ik… ik wil je niet teleurstellen.’
‘Jij kunt me niet teleurstellen,’ zei hij vastberaden. ‘Als je het toch niet wilt, dan stoppen we.’ Waarna hij het leven zou laten, dacht hij, maar liever dat dan iets doen wat deze vrouw zou kwetsen.