Verdorie, dacht Elle, hij was niet sexy, niet voor haar. Het woord kwam niet eens in haar vocabulaire voor, tenzij ze een creatie van een ontwerper droeg op de rode loper of een filmset. En zelfs dan was ze rampzalig.
Toch was er iets veranderd in haar, of tussen hen. Ze begreep niet wat het was en wilde het niet laten gebeuren, maar ze kon het niet tegenhouden. Die kus… In een druk gangpad in een winkel nog wel.
Zonder haar verder aan te raken, had Falco zijn lippen zacht op de hare gedrukt, en ze had niets gedaan. Sterker nog: ze had niet gewild dat hij ermee ophield. Ze had alleen die warme tinteling van zijn lippen gevoeld, tot een mopperige vrouwenstem hen opmerkzaam had gemaakt van het feit dat niemand nog langs hen heen kon. Geschrokken hadden ze elk een stap achteruit gedaan, hun winkelwagentjes gepakt en zich uit de voeten gemaakt.
Als er geen mensen bij waren geweest… Haar keel kneep samen. Stress, daar had ze last van. Of ze begon krankzinnig te worden. Een andere verklaring was er niet voor die kus, of voor het feit dat ze zich afvroeg of Falco dat prachtige afgelegen en romantische huis had gehuurd zodat hij alleen met haar kon zijn, in plaats van om haar veiligheid te bieden.
Met een zucht sloeg Elle haar armen over elkaar. Haar gedachten sloegen gewoon op hol. Kom op, ze wilde niet dat hij zoiets wilde. Hij was haar bodyguard, en zij was zijn cliënt, al was ze dat dan niet vrijwillig. Meer was het niet. Waarom zou ze ooit zo stom zijn om meer te willen?
Terug bij het huis, opende ze haar portier al voordat de auto helemaal tot stilstand was gekomen.
‘Hé!’ Hij greep haar bij haar arm en trok haar terug. ‘Weet je niet dat je beter kunt wachten tot een auto stilstaat voordat je uitstapt?’
Het klonk kortaf, maar dat verbaasde haar niet. Hij hield er niet van als iemand iets deed waarvoor hij geen toestemming had gegeven. Jammer, dan; ze was niet in het juiste humeur om bevelen op te volgen. Misschien was dat ook het probleem. Hij was onuitgenodigd haar leven binnen gedrongen om haar alles uit handen te nemen. Hij nam beslissingen zonder haar iets te vragen, terwijl ze nooit had gezegd dat hij dat kon doen. En daar moest ze nu voor boeten. Achteraf gezien was het helemaal op zijn plaats geweest dat ze kort had geblaft toen hij haar had gezegd dat ze moest blijven zitten. Ze gedroeg zich als een volgzame, trouwe hond. En daar had ze genoeg van.
‘Bedankt voor die geweldige tip,’ zei ze kil. ‘Daar was ik zelf nooit opgekomen.’
‘Vind je het moeilijk om advies van een ander te krijgen?’ vroeg hij al even kil.
‘Ik laat het je wel weten als ik advies nodig heb.’
‘Nou schat, ik denk dat het voor ons allebei –’
‘Ik heb je gevraagd me geen schat te noemen.’
Zijn ogen vernauwden zich. Dit had hij niet verwacht na die zachte kus van eerder. Blijkbaar had ze evenveel spijt van die kus als hij. Waarom? Ze had zijn kus gretig beantwoord.
Het werd tijd om wat afstand te nemen en de situatie opnieuw te taxeren. Hij had zijn eigen regels aan zijn laars gelapt. Van zijn professionaliteit was weinig terechtgekomen. Vanaf nu zou hij het serieus gaan aanpakken, en dat kon ze maar beter weten. ‘Goed,’ zei hij kortaf, ‘vanaf nu gaan we –’
‘We moeten het anders aanpakken.’
Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij haar aan. ‘Hoezo?’
‘Vanaf nu overleg je eerst met mij voordat je beslissingen neemt.’
Hij verstarde. ‘Overleggen,’ herhaalde hij kalm.
‘Ja. Je hebt alles in gang gezet alsof ik er niets mee te maken had. Het vliegtuig, het huis, Hawaï… Ik wil niet dat je dat nog eens doet.’
‘Leg eens uit waarom?’
‘Het gaat om mijn leven!’
‘Volgens mij zat je met de handen in het haar en had je geen idee meer wat je met dat leven aan moest toen je zag dat je slaapkamer overhoop was gehaald.’
Elle zag eruit alsof ze op het punt stond hem te slaan. ‘Ik stond niet met de handen in het haar. En je gaf me helemaal de kans niet om erover na te denken!’
Rond Falco’s lippen lag een gevaarlijke glimlach. ‘Dit gaat puur om die kus.’
Als vanzelf opende Elle haar mond om hem van repliek te dienen, maar ze besloot zich die moeite te besparen.
Op het moment dat ze naar het portier reikte, greep Falco haar pols. ‘Je hebt me gekust,’ gromde hij. ‘En nu doe je alsof het een misdaad was. Waar slaat dat op?’
‘Ik heb jou gekust?’ vroeg ze spottend. ‘Grappig, maar dat is niet hoe ik het me herinner.’
‘We hebben gekust, klaar. Wat maakt dat uit?’
‘Laat los,’ siste ze, met een knikje naar haar pols.
‘Ik wil een verklaring. Waar gaat dit over?’
O, hij wist dondersgoed waar dit over ging, dacht ze, trillend van woede. Hij had haar gekust, en om de een of andere reden had ze hem laten begaan, zoals ze eerder ook al had gedaan. Dat begreep ze niet, maar dat hoefde ook niet. Als het maar niet nog eens zou gebeuren. Ze wist hoe mannen in elkaar staken. Ze boden hun hulp aan, zorgden ervoor dat je je bij hen op je gemak voelde, en dan…