Elle kromp ineen. Hoe had ze dat zo plompverloren kunnen zeggen? Haar op zichzelf gerichte irritatie gaf haar stem een kille klank. ‘Is dat een probleem?’
In zijn hoofd klonk een volmondig ja. Hield ze niet van seks? Een vrouw die er zo uitzag als zij, die zo warm en zacht aanvoelde en wiens mond naar honing smaakte… Dat die zo over seks dacht, dat was… jammer. Voor hem was het echter geen probleem. Goed, hij voelde zich tot haar aangetrokken, ondanks wat hij eerder had gedacht. Ze zag er mooi uit, en ze had zijn hulp nodig.
Ze was in gevaar, en hij zou haar redden. Hij had het al vaak genoeg meegemaakt om te weten dat alle ingrediënten voor een hete affaire aanwezig waren. Maar ze was niet de enige vrouw op de wereld. Er zouden altijd anderen zijn, zo was het nu eenmaal. Vrouwen dachten graag dat iedereen op zoek was naar zijn geestverwant. Mannen wisten wel beter. Hij althans wel.
Op zijn zeventiende had hij zich vermaakt met Cathy Callahan, achter in de auto van haar vader. Een maand later was hij Cathy alweer vergeten en herhaalde hij zijn kunstjes bij cheerleader Angie Baroni, onder de tribune van een middelbare school waar zijn football-team de uitwedstrijd had gewonnen dankzij zijn touchdown in de laatste minuut. Natuurlijk had hij zijn aanpak in de loop der jaren aangepast, maar zelfs zijn broers, die het destijds zelf ook niet bij één liefje hielden, zagen het nog eerder gebeuren dat Pasen en Pinksteren op dezelfde dag zouden vallen, dan dat Falco Orsini zou besluiten dat hij zijn leven aan één vrouw zou wijden.
‘Mr. Orsini? Mocht u dit als een uitdaging zien…’
Haar stem klonk weer kil, en dat irriteerde hem, maar tegelijkertijd bewonderde hij haar om haar stoere houding. Even vroeg hij zich af hoe ze zou reageren als hij zei dat het inderdaad een uitdaging voor hem was, dat ze zich zojuist in zijn armen gevleid had en dat hij daarom maar moeilijk kon geloven dat ze niet aan seks deed. Maar hij was hier niet voor de seks. Hij moest haar beschermen, daar ging het om.
De sfeer mocht wel weer wat luchtiger worden, besloot hij. Met een serieuze blik op zijn gezicht liet hij haar los en leunde hij achterover.
Ook zij ging weer rechtop zitten, en ze keek hem argwanend aan.
‘Laten we iets afspreken,’ begon hij beleefd. ‘Als jij ophoudt me Mr. Orsini te noemen, zal ik proberen deze aanslag op mijn ego te overleven. Wat vind je daarvan?’ Bijna moest hij lachen om de blik op haar gezicht. Dit was duidelijk niet wat ze had verwacht. ‘Akkoord?’
Even dacht ze na, maar daarna schonk ze hem een glimlach en nam ze zijn uitgestoken hand aan. ‘Akkoord.’
Het gevoel van haar zachte vingers tegen zijn huid zette al zijn zintuigen op scherp, en hij begon te vermoeden dat het nog niet zo eenvoudig zou worden om een puur platonische relatie met haar te hebben.
Terwijl Elle in de auto wachtte, liep Falco naar binnen om een kamer te regelen. Aan de suffige blik van de receptionist te zien, had de man liggen slapen. Falco vulde het formulier in en besloot de identiteit aan te nemen van ene E. Presley, geheel toevallig woonachtig aan de Blue Suede Lane in Memphis, Tennessee. Zijn kenteken vulde hij deze keer maar niet in.
Hij betaalde zonder te vermelden dat hij niet alleen was en nam het pasje aan waarmee hij zijn deur zou kunnen openen. Voor hij zich omdraaide, vroeg hij de man of hij ergens in de buurt wat kon eten.
‘Er zit een eethuisje om de hoek,’ wees de receptionist, en hij onderdrukte een gaap.
Nadat hij de man had bedankt, liep hij terug naar de parkeerplaats.
Elle was in de auto in slaap gevallen.
Even bleef hij naar haar staan kijken. Ze zag er jong en uitgeput uit, en ook nu zag hij weer die lieve kwetsbaarheid die hem ertoe had bewogen naar Hollywood te komen. Met opeengeklemde kaken stapte hij in.
Nadat hij naar de achterkant van het gebouw was gereden, zag hij dat de parkeerruimte voor zijn kamer leeg was. Dat gold voor de meeste plekken, trouwens. Dit dorpje was duidelijk geen toeristische trekpleister. Hij stapte uit, liep om de auto heen naar de passagierskant en opende het portier. ‘Elle.’ Geen reactie. ‘Elle,’ sprak hij nu luider, ‘wakker worden. We gaan ons opfrissen en ergens wat eten, en dan zullen we eens goed praten.’ Hij zuchtte. ‘Goed, praten kunnen we morgen ook wel doen. Een douche, wat te eten, en dan kun je naar bed.’
Nog steeds geen beweging.
Falco leunde naar binnen en raakte haar schouder aan. ‘Elle, kom op, doe je ogen open.’
Iets onverstaanbaars mompelend, draaide ze haar gezicht naar hem toe.
Haar haren streken langs zijn vingers, en hij voelde haar adem op zijn wang. Goed, dan zou hij haar wel naar binnen dragen en haar daar na een paar minuten wakker maken. Door zijn armen om haar heen te schuiven, had hij haar binnen een mum van tijd uit de auto getild. Met zijn voet liet hij het portier dichtvallen. Even later had hij de deur naar hun kamer geopend en stond hij in een donkere ruimte. Afgezien van de geur van ontsmettingsmiddel rook het er alsof er tijdenlang niemand was geweest. Met zijn elleboog tastte hij naar een lichtschakelaar, die hij al snel had gevonden.