Eerder vandaag had hij al laten zien hoe meedogenloos hij kon zijn toen hij zonder pardon Laura’s stiefmoeder buiten spel zette. Welke garantie had ze dat hij niet hetzelfde bij haar zou doen? Als ze weigerde met hem te trouwen, zou hij wellicht haar slechte reputatie tegen haar gebruiken. Geen rechter op de wereld zou haar in het gelijk stellen, als ze een man met de status en het aanzien van Mario Marcolini tegenover zich had. Hij had een kind zoveel te bieden. Bovendien wist ze bijna zeker dat hij anders gewoon een andere vrouw zou zoeken. En dan zou ze Molly nooit meer zien…
Ze mocht blij zijn dat hij een compromis met haar wilde sluiten. Al was het haar een raadsel waarom hij dat had gedaan. Het leek verdacht veel op chantage, maar wat had ze voor keuze? Ze was niet de eerste vrouw die gedwongen werd offers te maken voor iemand die ze liefhad.
Ze beet op haar onderlip en legde Molly terug in de kinderwagen. Ze zou Molly nooit in de steek laten, wat het haar ook zou kosten. En als hij dacht dat hij haar in de toekomst zomaar weg kon sturen, maakte hij een vergissing. Daar zou hij nog wel achterkomen.
Mario begeleidde haar door de menigte naar de voordeur. Sommige mensen uitten zacht hun medeleven en keken even naar de slapende baby. Anderen – zoals Ingrid en Stanley Knowles – gingen onverstoorbaar verder met drinken en kletsen, alsof het een feestje was.
Nadat ze het baby-autostoeltje met Molly erin veilig achter in haar auto had vastgemaakt, draaide Sabrina zich om en vroeg aan Mario. ‘Heb je mijn adres?’
‘Ik heb het opgezocht in het telefoonboek,’ zei hij. ‘Ik ben er rond een uur of acht.’
Haar blik dwaalde af naar het grote huis. Ze fronste. ‘Wat als Ingrid al eerder langskomt?’ Ze keek hem aan. ‘Sinds Molly bij mij is, staat ze iedere dag voor de deur. De laatste keer was ze ontzettend onbeschoft. Heel gênant, ook voor mijn buren,’ zei ze. ‘Ze ging zo tekeer dat ik bang was dat iemand de politie zou bellen. Ik heb zelf niet gebeld. Ik wil niet dat het in de krant komt.’
Hij overwoog haar woorden, terwijl hij zacht met zijn vingers op het dak van haar roestige autootje trommelde. ‘Dan lijkt het me het beste dat je niet naar huis gaat.’
‘Maar moeten we dan naartoe?’
‘Jullie kunnen bij mij in het hotel overnachten,’ zei hij.
‘D-denk je dat dat een goed idee is?’ Haar hartslag versnelde plots. ‘Ik bedoel… Is er genoeg ruimte?’
De blik in zijn ogen was ondoorgrondelijk, maar om zijn mond was de zweem van een geamuseerde lach verschenen. ‘Molly kan in de kinderwagen slapen. En jij kan in mijn bed slapen.’
Ze slikte moeizaam. Haar hart klopte nu zo luid dat ze ervan overtuigd was dat hij het wel móést horen. ‘En… ben jij daar dan ook?’ Ze probeerde luchtig te klinken.
‘In mijn bed, bedoel je?’
Ze knikte.
‘Alleen als ik word uitgenodigd,’ zei hij met een scheef lachje. Hij zag er ongelofelijk sexy uit.
Haar eigen mond werd een dun streepje. ‘Dat zal niet gebeuren,’ zei ze afgemeten.
‘Nee, natuurlijk niet,’ sneerde hij. ‘Want jij hebt een voorkeur voor getrouwde mannen, toch?’
‘Ik kan je verzekeren dat je getrouwde vrienden niets hoeven te vrezen.’ Ze stak haar kin trots de lucht in.
Met een ijzige blik in zijn ogen pakte hij haar kin tussen zijn duim en wijsvinger. ‘Misschien is dit een goed moment om je eraan te herinneren hoe ik wil dat je je gedraagt tijdens ons huwelijk.’
Ondanks het feit dat zijn greep stevig was, had de aanraking ook iets teders. Ze wendde haar hoofd daarom niet af. De warmte van zijn vingers drong haar tintelende huid binnen en begon zich een weg naar beneden te banen. Daar aangekomen wakkerde zijn energie het vuur in haar onderlichaam aan. Een vuur wat nog niet was gedoofd sinds de laatste keer dat hij zo dicht bij haar had gestaan. Zenuwachtig bevochtigde ze met haar tong haar lippen. Toen hij vervolgens zijn duim hetzelfde pad liet volgen, voelde ze een steek van verlangen. Haar hele lichaam leek te reageren op de minste van zijn aanrakingen. Haar tepels werden hard, haar knieën voelden slap, en haar hart ging als een razende tekeer.
‘I-ik weet niet precies wat je van me verwacht,’ zei ze, licht hijgend. ‘We zijn niet echt… verliefd of zo… En ik wil niet net doen alsof dat wel zo is.’
Hij bleef haar aanstaren. ‘Ik ben blij dat je daarover begint,’ zei hij. ‘Je bent meer dan welkom in mijn bed, maar je moet niet denken dat dit ooit iets blijvends zal worden. Dus… vanaf nu zal ik iedere verdere opmerking die te maken heeft met liefde of verliefdheid negeren.’
Verward keek ze hem aan. Hoe haalde hij het in zijn hoofd te suggereren dat ze verliefd op hem zou worden? Of, erger nog, dat ze net zou doen alsof om een slaatje uit hun overeenkomst te slaan? Het zei veel over de vrouwen die hij uitkoos. Hij wilde korte oppervlakkige relaties, geen diepgaande en liefdevolle. ‘Ik zou nooit verliefd kunnen worden op iemand als jij,’ zei ze fel. ‘Je bent het tegenovergestelde van wat ik wil in een partner.’