Ze keek hem met een ondeugende blik vanonder haar wimpers aan. ‘Ik denk dat ik ook al die tijd een beetje verliefd was op jou.’
Hij nam haar gezicht voorzichtig in beide handen. ‘Een beetje?’ vroeg hij met glinsterende ogen.
‘Een beetje veel dan,’ zei ze met een stralende glimlach. ‘Tot over mijn oren.’
‘Wil je met me trouwen, Sabrina?’
Ze fronste verbaasd. ‘Maar we zijn al getrouwd!’ Alsof het nodig was hem daarvan te overtuigen, hield ze haar hand met de ring omhoog.
‘Ik heb het over een écht huwelijk, tesoro mio,’ zei hij. Zijn gezicht stond ernstig. ‘Ik wil dat je in een prachtige witte jurk door het gangpad van de kerk naar me toeloopt. Ik wil je meenemen op de mooiste huwelijksreis die je maar kunt bedenken.’ Hij zweeg even voor hij op zachtere toon doorging. ‘En ik wil je een kind geven. Misschien zelfs twee.’
Ze keek hem met grote ogen aan. ‘Echt? Wil je dat?’
Hij knikte en pakte haar handen stevig beet. ‘Na die eenzame dagen zonder jou en Molly wist ik het zeker. Ik wil het allemaal. Ik wil jou en Molly… en kinderen van onszelf.’
Dankbaar sloeg ze haar armen om zijn nek en kuste hem zacht. ‘Ik houd van je,’ zei ze. ‘Ik houd zoveel van je. Ik was van plan je te vertellen dat ik bij je wilde blijven, kinderen of geen kinderen.’
Hij hield haar een eindje van zich af om goed naar haar te kunnen kijken. Plotseling voelde hij zich completer dan ooit. ‘Ik heb nog nooit iemand ontmoet die liefdevoller en vrijgeviger was dan jij. Waar heb ik jou aan verdiend?’
Ze zuchtte en knuffelde hem. ‘Ik was zo ongelukkig toen ik dacht dat je iemand anders had. Ik kan het bijna niet geloven dat je echt van mij bent.’
‘Cara, ik ben bang dat de pers altijd op de loer zal liggen. Mensen als Antonio en ik zijn een goudmijn voor hen. Ze zullen blijven speculeren en de waarheid verdraaien. Het is belangrijk dat je me altijd vertrouwt. Hun leugens hebben mijn broer en zijn vrouw bijna verscheurd.’
In haar ogen was een liefdevolle zachte gloed verschenen. ‘Ik vertrouw je, Mario,’ fluisterde ze. ‘Ric en Laura vertrouwden je. Molly vertrouwt je. Ik ken geen lievere man dan jij.’
Hij kuste haar teder. ‘Dank je. Je weet niet half wat dat voor me betekent. Ik had niet durven dromen ooit een vrouw zoals jij te ontmoeten.’
‘Even over die huwelijksreis waar je het over had,’ zei Sabrina met een schalkse glimlach. Ze wreef verleidelijk tegen hem aan. ‘Moeten we wachten tot we echt getrouwd zijn?’
Hij tilde haar op en droeg haar naar binnen. Zijn ogen glansden van plezier. ‘Wie heeft het hier over wachten?’ vroeg hij. ‘We zijn toch getrouwd?’
Ze wierp hem een goedkeurende blik toe en sloeg haar armen stevig om zijn nek. ‘Inderdaad!’ beaamde ze.