Sabrina zat op een terras in de zon. Net binnen de openslaande deuren stond de kinderwagen met een slapende Molly. De kleine villa die ze had gehuurd in Positano was knus en prachtig gelegen. Het was de perfecte plek om tot rust te komen en de moeilijkste beslissing van haar leven te nemen.
Haar liefde voor Mario was zo diep dat ze het helemaal in haar ziel voelde. En alhoewel hun huwelijk slechts schijn was, voelde het nu echter dan ooit. Moest ze weglopen uit zijn leven en Molly bij hem achterlaten, zodat hij zijn langgekoesterde vrijheid kon behouden? Of moest ze voor Molly het grootste offer maken dat ze kon bedenken?
Eigenlijk had ze in haar hart de beslissing al gemaakt. Als hij nu hier voor haar zou staan wist ze precies wat ze zou zeggen.
Het geluid van naderende voetstappen verstoorde haar mijmeringen. Ze keek om, en tot haar grote verbazing recht in de ogen van Mario.
‘De volgende keer moet je je sporen beter uitwissen, cara,’ zei hij. ‘Je zou kunnen beginnen met de geschiedenis van je browser te verwijderen.’
Ze stond op. Haar benen voelden onvast en nauwelijks in staat haar te dragen. ‘Mario, ik… ik moet je iets vertellen.’
Hij stopte zijn handen diep in zijn zakken, alsof hij ze niet vertrouwde. Onder zijn ogen waren donkere schaduwen gekomen. Hij zag er moe uit. Ze stapte op hem af, maar hij draaide zich vlug om en keek uit over de eindeloze blauwe zee. Toen hij sprak, klonk zijn stem leeg en hol. ‘Ik geef je geen ongelijk, Sabrina.’ Er viel een stilte, waarin hij zich weer naar haar omdraaide. Op zijn gezicht was een berouwvolle uitdrukking verschenen. ‘Ik begrijp dat je bij me weg bent gegaan,’ zei hij. ‘Ik verdien niet beter na hoe ik je heb behandeld.’
Doodstil stond ze voor hem. Ze durfde nauwelijks adem te halen.
‘Ik ben heel stom geweest,’ ging hij verder. ‘Dat besefte ik pas nadat je weg was.’
Plotseling begreep Sabrina dat hun relatie jaren zo door zou kunnen gaan. Na elke misstap zou ze hem verlaten, waarna hij vol berouw zijn excuses zou komen aanbieden. Ze zou hem zijn korte affaires vergeven, maar innerlijk zou ze langzaam sterven. Ze was boos op zichzelf dat ze het zo ver had laten komen, terwijl ze van het begin af aan had geweten waar hun relatie op uit zou draaien. ‘Waarom ben je met me naar bed gegaan?’ vroeg ze. Haar stem klonk vreemd hoog en minder kalm dan haar intentie was geweest. ‘Waarom heb je van mij een van je goedkope minnaressen gemaakt? Waarom?’
Hij nam haar gebalde vuisten in beide handen en keek haar bezorgd aan. ‘Sabrina, je luistert niet naar me. Houd even op met schreeuwen en laat me uitspreken.’
Haar ogen schoten vuur. ‘Heb je het expres gedaan?’ ging ze onverstoorbaar verder. ‘Wilde je me voor gek zetten door me verliefd te laten worden?’
‘Cara…’ Hij moest moeite doen de emoties de baas te blijven die in hem opwelden door haar woorden. Ze híéld van hem… Na alles wat hij had gedaan, hield ze nog steeds van hem. ‘Ik ben met je naar bed gegaan, piccolo mio…’ zei hij op zachte toon. ‘…omdat ik je niet kon weerstaan. Ik wilde dat je de mijne werd.’ Hij haalde diep adem en voegde er toen aan toe: ‘Ik ben met je naar bed gegaan omdat ik ook verliefd op jou was geworden.’
Sabrina’s voelde zich licht in haar hoofd worden. ‘M-maar in de kranten stond dat je weer bij je minnares was. Naar haar ging je toe die avond, toch?’
Er viel een schaduw over zijn gezicht. ‘Ik was bij mijn broer,’ zei hij. ‘We zijn naar een bar gegaan, maar werden onderbroken door de komst van Glenda met een hoop journalisten in haar kielzog. Ze is ontzettend jaloers dat ik zo snel met jou getrouwd ben. Ze is nog nooit eerder afgewezen, dus ensceneerde ze een kleine wraakactie.’
Sabrina beet op haar onderlip. ‘Maar hoe zit het dan met die foto?’
‘Ik weet hoe het eruitzag, maar daar zijn journalisten goed in,’ zei hij. Vertwijfeling klonk door in zijn stem. ‘Ik had haar net verteld dat ze bij jou uit de buurt moest blijven, toen ze zich ineens in mijn armen stortte. Wat het artikel niet vermeldde, is dat ze een paar minuten later door de beveiliging het pand uit is gezet. Ik heb gedreigd haar aan te geven wegens smaad.’
Ze keek hem aan. Haar hart smolt bijna in haar borst toen ze zag hoe teder de blik in zijn ogen was. ‘Je meent het toch wel echt? Over dat verliefd zijn?’
Hij sloeg een arm om haar middel en trok haar stevig tegen zich aan. ‘Ik realiseerde het me gisterenavond pas,’ zei hij. ‘Ik wilde Antonio om advies vragen. Maar toen ik het verhaal aan het vertellen was, realiseerde ik me ineens dat ik vanaf het eerste moment dat ik je ontmoette een enorme aantrekkingskracht heb gevoeld. Ik kon je al die jaren niet vergeten. Ik denk dat ik al die tijd een beetje verliefd op je was. En ik denk dat Ric en Laura dat wisten.’