Toen Ric en Mario negentien waren, had Ric zijn leven gered tijdens een skivakantie in de Zwitserse Alpen. Mario was onder een lawine terechtgekomen. Met zijn blote handen had Ric hem onder de enorme berg sneeuw vandaan gehaald. Het was een bijna onmogelijke prestatie geweest, en Mario wist dat het dankzij Ric was dat hij hier nu stond, levend en wel. Sinds die bewuste dag was hun band zo sterk geworden dat Mario er toen al zeker van was geweest dat alleen de dood die zou kunnen verbreken…
Ric had Molly aan hem toevertrouwd. En hij had er alles voor over dat vertrouwen niet te beschamen. Zélfs wanneer dat betekende dat hij zich voorlopig moest binden aan een vrouw met een buitengewoon slechte reputatie.
Aan de buitenkant zag Sabrina Halliday eruit als een betrouwbaar verlegen meisje, maar de vorige keer had hij een glimp opgevangen van wat er schuilging achter die façade. Ze speelde ongetwijfeld een spelletje met hem. Hij wist precies hoe geldwolven te werk gingen, en zij was wat hem betrof het schoolvoorbeeld van een geldwolf. Haar liefde voor Molly mocht dan oprecht zijn, het zou haar er niet van weerhouden een slaatje te willen slaan uit de hele situatie.
‘Ik betaal je voor elk jaar dat we samen zijn,’ zei hij. ‘Ik ben zelfs bereid te onderhandelen over de hoogte van het bedrag.’
Haar verontwaardigde frons leek echt, maar hij had al eerder opgemerkt hoe geraffineerd dit soort vrouwen kon zijn.
‘Je denkt dat ik er geld voor wil?’ vroeg ze.
Hij staarde in haar grijze ogen. ‘Zeg maar hoeveel je wilt, Sabrina. Ik wil Molly bij me houden en daar heb ik alles voor over.’
Ze verbleekte. ‘Ik denk dat je een verkeerd beeld van me hebt –’
‘Laten we er niet omheen draaien, Sabrina,’ viel hij haar ongeduldig in de reden. ‘Ik begrijp dat het een hele stap voor je is om naar de andere kant van de wereld te verhuizen, maar misschien is het juist een goede manier om te ontsnappen aan alle speculaties en roddels?’
Ze voelde haar wangen kleuren. Net als iedereen in Sydney dacht ook hij dat ze schuldig was. Ze zag het in zijn ogen, aan de manier waarop hij haar van top tot teen bekeek alsof hij door haar kleren heen kon kijken. In de media was ze er niet best vanaf gekomen, dat was waar, maar iemand als Mario wist toch dondersgoed dat wat je in de bladen las niet noodzakelijkerwijs waar was? Hij had er nota bene zelf zijn hele volwassen leven mee te maken gehad!
En nu wilde hij dat ze met hem zou trouwen? De gedachte alleen al… Ze waren zo verschillend. Hij was alles wat zij niet was. Dat was pijnlijk duidelijk geworden die dag dat ze hem onhandig had geprobeerd te kussen. Moest ze zichzelf nu elke dag aan die verleiding blootstellen? En wat als hij haar probeerde te verleiden? Ze vreesde dat ze hem niet zou kunnen weerstaan. Zelfs nu hij hier voor haar stond, voelde ze de hypnotiserende kracht van de seksuele energie die hij uitstraalde.
‘Je hebt nog geen nieuw werk als nanny, en ik denk ook niet dat je zo gemakkelijk iets zult vinden,’ ging hij verder. ‘Welke echtgenote zou een beruchte verleidster inhuren om voor haar kinderen te zorgen?’
Ze knarsetandde van woede. ‘Ik ben geen verleidster. Ik ben de zondebok, maar niemand gelooft me.’
Het cynisme droop van zijn gezicht. ‘Het interesseert me niet wat je precies hebt gedaan en met wie,’ zei hij. ‘Ik heb alleen snel een echtgenote nodig, en voor zover ik kan beoordelen, ben jij de beste kandidate.’
‘Het verbaast me dat je een vrouw met mijn reputatie kiest,’ sneerde ze. ‘Ben je niet bang dat ik een slechte invloed op Molly zal hebben?’
‘Ik heb jullie samen gezien en maak me absoluut geen zorgen over je liefde voor haar,’ zei hij. ‘Bovendien is ze aan je gewend, en ik wil haar leven niet meer veranderen dan noodzakelijk is. Zelf weet ik weinig van baby’s. Dat geldt ook voor de vrouwen met wie ik meestal omga. En het was Laura’s en Rics laatste wens dat wij voor Molly zouden zorgen.’
Ze voelde een kleine steek in haar hart toen ze bedacht dat hij die vrouwen gewoon zou blijven ontmoeten, ook als ze met hem getrouwd zou zijn. Het zou een verstandshuwelijk worden. Een overeenkomst tussen twee partijen met als doel het redden van een klein meisje dat op tragische wijze haar ouders had verloren. Mario zou zijn leven als playboy onverminderd voortzetten, terwijl zij zou lijden onder haar rol als verwaarloosde echtgenote.
Ze twijfelde er niet aan dat ze ruimschoots gecompenseerd zou worden. Geld speelde geen rol bij de Marcolini’s. Na de dood van zijn vader, enkele maanden eerder, had Mario de leiding over het familiebedrijf overgenomen, hoewel hij niet de oudste zoon was.
Zijn oudere broer Antonio was een beroemd plastisch chirurg. Hij reisde rond en gaf in verschillende landen lezingen over de baanbrekende nieuwe techniek die hij had ontworpen voor het reconstrueren van gezichten na ernstige ongevallen. De hoeveelheid geld dat deze twee broers hadden geërfd ging Sabrina’s verstand te boven.