Sabrina had zin haar nagels in zijn arrogante gezicht te zetten. Ze was zo ongelooflijk kwaad dat rode vlekken voor haar ogen verschenen. Alles waar ze een hekel aan had, werd vertegenwoordigd door deze ene man. Nooit eerder had ze zo’n overweldigende emotie gevoeld bij iemand. Normaal gesproken was ze altijd zo rustig. Ze werd niet snel kwaad en kon anderen hun fouten gemakkelijk vergeven. Maar Mario Marcolini maakte een ongekend vuur in haar los dat haar dreigde te verteren als ze zichzelf niet snel in de hand zou krijgen. Ze moest zich beheersen, anders zou hij haar woede tegen haar gebruiken. Hij was een machtig man. Eén gewetenloze knip met zijn vingers, en ze zou Molly nooit meer zien.
Over minder dan vierentwintig uur waren ze getrouwd. In ieder geval zou ze dan wat meer zekerheid hebben. Dan was ze ervan verzekerd dat ze deel kon blijven uitmaken van Molly’s leven. Voorlopig… Dat ze regelmatig contact met hem zou moeten hebben over de opvoeding, was iets wat ze voor lief moest nemen.
Ze haalde diep adem, pakte haar glas en nam nog een slok. ‘Weet je, Mario,’ zei ze toen. ‘Dat werkt natuurlijk naar twee kanten. Als Molly hoort dat jij bepaalde benamingen voor mij gebruikt, hoe zal ze dan over je denken? Wat voor vader ben je dan?’
Zonder zijn blik af te wenden pakte hij zijn glas. ‘Ik stel voor dat we allebei op onze woorden letten als we met elkaar spreken waar ze bij is,’ gaf hij toe. ‘Waarschijnlijk is dat iets wat normale ouders ook moeten doen.’
‘Kinderen zijn heel erg ontvankelijk,’ legde ze uit. ‘Ze voelen feilloos aan wanneer ouders met elkaar overhoop liggen. Zelfs als de ouders denken dat ze het goed weten te verbergen. Het kan veel stress opleveren voor jonge kinderen als ze voortdurend een vijandige sfeer om zich heen voelen.’
‘Dan zullen we ervoor moeten zorgen dat we onze meningsverschillen bijleggen voordat Molly op een leeftijd komt dat ze dat soort dingen gaat opmerken,’ zei hij triomfantelijk.
‘Hoe zie je dat voor je?’ vroeg ze fronsend.
Hij wierp haar een van zijn raadselachtige blikken toe. ‘Door de liefde met elkaar te bedrijven,’ zei hij glimlachend. Na die woorden hief hij zijn glas naar haar op en dronk het vervolgens in één teug leeg.
Hoofdstuk 6
Sabrina zette met een trillende hand haar glas terug op tafel. ‘I-ik… ik ga even kijken hoe het met Molly gaat.’ Ze schoof haar stoel naar achteren en stond op.
Ook Mario stond nu op. ‘En ik moet een paar telefoontjes plegen en mijn mail checken,’ zei hij. ‘Maar ik ga wel naar de lobby, dan stoor ik Molly niet. Je hoeft niet op te blijven. Ga maar gewoon naar bed als je moe bent.’
Ze voelde de spanning in haar lichaam stijgen. ‘Eh… Ik slaap liever op de bank.’
‘Je wilt niet in mijn bed slapen?’ vroeg hij. Zijn ogen brandden als hete kolen. ‘Waarom niet? Is het te snel na Howard Roebourne?’
Ze klemde haar lippen op elkaar. Zulke laffe beschuldigingen zou ze niet belonen met een antwoord! Hij mocht denken van haar wat hij wilde. Bovendien was hij zelf bepaald geen heilige waar het relaties betrof.
Hij zette een stap tussen haar en de slaapkamerdeur in, waardoor haar uitweg geblokkeerd werd. ‘Ik kan ervoor zorgen dat je nooit meer aan hem denkt,’ fluisterde hij op onheilspellende toon.
Ze hield haar adem in toen hij langzaam met zijn wijsvinger over haar wang streek, tot vlak bij haar mond. Haar lippen begonnen onwillekeurig te tintelen. Het verlangen om door hem te worden gekust werd haast ondraaglijk. Gehypnotiseerd staarde ze in zijn donkere ogen, oneindige bronnen van diepe passie die haar hartslag deden versnellen en haar knieën week maakten als waren ze van was.
Tergend langzaam boog hij zijn hoofd, waardoor zijn mond millimeter voor millimeter dichter bij de hare kwam. Ze voelde zijn warme adem tegen haar lippen en verloor alle wil om zich nog te verzetten tegen dit allesoverheersende verlangen. Haar oogleden vielen als vanzelf dicht, terwijl ze voorover leunde en haar mond vol overgave aan hem aanbood. En eindelijk was daar de langverwachte kus…
Het was een gepassioneerde kus, vol vuur en beloftes naar meer. Sabrina vroeg zich af of Mario’s kussen ooit minder intens waren dan dit. Zijn seksuele potentie en kracht stonden over zijn hele lichaam geschreven. Dwingend en tegelijkertijd onverwacht teder drukte hij zijn lippen tegen de hare, zodat ze niet anders kon dan hem toelaten in de intieme warmte van haar mond. Ze beefde toen hij direct zijn tong op onderzoek liet uitgaan in een erotische dans die geen plekje onberoerd liet. Even beet hij zacht op haar onderlip, een liefkozing die kleine elektrische stroompjes langs haar ruggengraat heen en weer liet gaan. Daarna nam hij opnieuw bezit van haar mond op een manier die er geen twijfel over liet bestaan wie de touwtjes in handen had. En diegene was niet Sabrina…