Ze stond te trillen op haar benen. ‘Je kunt haar niet van me afpakken!’
Zijn ogen brandden met een allesverzengend vuur. ‘Let maar eens op…’
Hoofdstuk 5
Totdat het etenstijd was, bleef Sabrina bij Mario uit de buurt. Toen ze eenmaal aan de eettafel zaten te wachten op het diner, vreesde ze geen hap door haar keel te kunnen krijgen zolang hij haar aan de overkant van de tafel zo minachtend aan zat te kijken.
Het was zo onrechtvaardig allemaal! Ze had niets fout gedaan, behalve dat ze blind was geweest voor de bijbedoelingen van haar vorige werkgever. Als ze destijds eerder had gemerkt waar Howard Roebourne op aanstuurde, had ze misschien kunnen voorkomen dat ze werd afgeschilderd als de vrouw die de rust in een schijnbaar keurig en gelukkig gezin had verstoord.
Imogen Roebourne, Howards echtgenote, was totaal niet ontvankelijk geweest voor Sabrina’s uitleg. Ze was van het begin af aan vastbesloten geweest de nanny alle schuld in de schoenen te schuiven. Al haar boosheid had ze zonder pardon op Sabrina gericht.
Sabrina’s naam was in de bladen door het slijk was gehaald tot er niets meer van haar reputatie over was. Ze was bijna blij dat ze geen familie meer had die getuige zou zijn geweest van het schaamtevolle drama. Haar pleegouders woonden nu aan de andere kant van de wereld en lieten nooit iets van zich horen. Maar Sabrina wist zeker dat ze niet voor haar zouden zijn opgekomen. Waarschijnlijk zouden ze hebben gedacht dat er een kern van waarheid in de geruchten zat.
Haar moeder was jong en alleenstaand geweest toen Sabrina werd geboren. Een zeer lastige situatie in die tijd. Ze kreeg direct een stempel opgedrukt. Sabrina was nooit te weten gekomen wie haar vader was, al had ze dat wel graag gewild, zeker nadat haar moeder overleed. Het gemis van een familie zorgde ervoor dat ze nog intenser verlangde naar een eigen gezin. Van jongs af aan had ze de droom gekoesterd een liefdevolle en zorgzame man tegen het lijf te lopen met wie ze een veilige haven zou creëren om kinderen in op te voeden.
Die droom moest ze voor onbepaalde tijd opzij zetten. Ze zou Molly nooit in de steek laten. En Mario was er de man niet naar om het surrogaatgezin dat ze nu vormden, te willen uitbreiden met een paar extra kinderen. Hij had absoluut het beste voor met Molly, maar hij zou de zorg voor het meisje niet in de weg laten staan van zijn leven als eeuwige vrijgezel. Daarom had hij Sabrina nodig om voor Molly te zorgen en zijn vrouw op papier te zijn, totdat hij een geschiktere minnares vond.
Sabrina vroeg zich af of zijn toekomstige bruid ook echt zijn hart zou kunnen veroveren. Hij leek niet het type dat zich kwetsbaar wilde opstellen door verliefd te worden. Hij had iets kwajongensachtigs over zich, iets ontembaars.
Maar Sabrina was helemaal niet op zoek naar een ontembare man. Ze zocht iemand die van haar zou houden en haar zou beschermen. Een man die van haar hield om wie ze was en niet om hoe ze eruitzag. Niet dat ze ontevreden was over haar uiterlijk. Ze wist dat ze geluk had gehad door haar moeders slanke figuur en hoge jukbeenderen te erven. Haar grijze ogen werden omlijnd door wimpers die zo donker waren dat ze nauwelijks mascara nodig had. En haar huid was effen en glanzend, afgezien van wat sproetjes rond haar neus.
Een man als Mario Marcolini wilde echter niets minder dan perfectie, en Sabrina was verre van perfect. Haar kleding was niet modieus genoeg, die hint had hij al gegeven. Ze droeg geen handgemaakte schoenen, en haar make-up had geen klein vermogen gekost. Ze wist hoe ze er goed uit kon zien met de schamele middelen die ze tot haar beschikking had, maar ze kon niet tippen aan de vrouwen met wie hij normaal gesproken omging.
Een hotelbediende klopte aan en reed een volgeladen trolley de kamer in. De overheerlijke geuren van het eten wakkerden Sabrina’s eetlust aan.
Mario gaf de man een fooi, en deze vertrok weer, hen alleen achterlatend.
Opnieuw voelde ze de onprettige gespannen sfeer op zich neerdalen. Ze was alleen met hem in een luxe suite, met voor hun neus een overheerlijke maaltijd. Er bestond geen kans dat ze gestoord zouden worden door andere gasten of door het personeel. Op tafel stond een fles dure wijn in een zilveren koeler. Niets leek een grote verleidingsscène in de weg te staan…
Ze wierp een vluchtige blik op hem, proberend zijn gezichtsuitdrukking te lezen. Toen hun blikken kruisten, voelde ze iets trillen in haar buik. Zijn invloed op haar bleef onmiskenbaar. Die blik in zijn bijna zwarte ogen straalde zowel cynisme uit als iets anders waarvan ze vermoedde dat het onverzettelijkheid was. Hij leek vastbesloten te bewijzen dat ze de lichtzinnige vrouw was voor wie hij haar hield.
Het grote probleem was dat Sabrina bang was dat zijn vermoedens over haar klopten. In zijn nabijheid voelde ze zich lichtzinnig, en ze wist niet precies hoe dat kwam. Hij maakte het verlangen in haar los om al haar gewoonlijke terughoudendheid te laten varen en mee te varen op de golf van passie die heel zijn wezen haar leek te willen bieden. Ze vermoedde dat hij een zeer veeleisende en uiterst bevredigende minnaar was. Waarschijnlijk zou hij haar volledige overgave eisen en er alles aan doen die ook te krijgen. Ze voelde haar meest intieme delen tintelen, terwijl ze fantaseerde daar door hem te worden aangeraakt. Haar lichaam zou in duizenden schitterende stukjes uiteen spatten onder zijn bedreven mond, handen en gespierde lichaam.