Hij had zijn natte haar achterover gekamd, waardoor de contouren van zijn knappe gezicht nog beter uitkwamen: zijn hoge intelligente voorhoofd, zijn krachtige rechte neus, zijn sensuele mond met die nonchalante trek en zijn mysterieuze donkerbruine ogen.
‘Ik ga even douchen,’ zei hij. Er verscheen een duivelse glinstering in zijn ogen. ‘Kom je zo mijn rug inzepen?’
Ze rolde met haar ogen en richtte haar blik weer op haar tijdschrift. ‘Nee, dank je.’
‘Bang dat je het misschien leuk zou vinden?’
Ze sloeg het tijdschrift dicht en keek hem met een verwijtende blik aan. ‘Denk je ook wel eens aan iets anders dan aan lichamelijke pleziertjes?’
Totaal niet uit het veld geslagen antwoordde hij: ‘Ja, eerlijk gezegd wel. Ik denk ook wel eens aan hoe jij met Howard Roebourne naar bed ging onder de neus van zijn echtgenote.’
Ze sprong op uit de fauteuil en gooide het blad met een klap op het marmeren bijzettafeltje. ‘Ik heb helemaal niks met hem gedaan!’
Hij haalde minachtend een van zijn wenkbrauwen op. ‘Dat kan ik moeilijk geloven, Sabrina,’ zei hij. ‘Hoeveel heeft hij je betaald om dat te zeggen?’
‘Is het wel eens in je opgekomen dat ik misschien de waarheid spreek?’ vroeg ze verontwaardigd.
Hij keek haar lange tijd aandachtig aan, alsof hij zich afvroeg wat hij van haar moest denken.
Sabrina vond het vreselijk dat ze bloosde wanneer ze onder druk werd gezet. Zo leek het alsof ze iets te verbergen had.
‘Ervaring heeft me geleerd dat waar rook is, vuur is,’ zei hij. ‘Hardnekkige geruchten hebben meestal een kern van waarheid.’
‘Het maakt niet uit wat ik je vertel,’ zei ze. ‘Je hebt je mening toch al klaar. Ik zou denken dat juist iemand als jij zou weten dat het niet altijd waar is wat in de bladen wordt geschreven. Je bent zelf zo vaak het slachtoffer geweest van speculaties in de pers!’
‘Ja, dat klopt. Maar jij hebt steeds geweigerd de pers te woord te staan,’ wierp hij tegen. ‘Als je niets te verbergen had, waarom ben je dan niet naar voren gekomen met je verhaal?’
Ze vouwde haar armen voor haar borst. Voor haar geestesoog verschenen de gezichtjes van Teddy en Amelia Roebourne. Ze had haar eigen reputatie opgeofferd voor hun onbezorgde jeugd, en dat zou ze wéér doen, als ze de keuze kreeg. ‘Ik ben niemand enige uitleg verschuldigd,’ zei ze alleen. ‘Wat ik wel of niet doe, is mijn eigen zaak. Dat gaat niemand anders wat aan.’
‘Als we eenmaal getrouwd zijn, gaat het me wel degelijk aan wat je allemaal doet,’ zei hij. Zijn stem had een dreigende ondertoon gekregen. ‘Ik hoef je er niet aan te herinneren dat ik enige bekendheid geniet in de zakenwereld. Ik heb veel belangrijke klanten over de hele wereld. Mijn naam mag niet bezoedeld worden. En ik wil ook Molly daarvoor behoeden.’
Haar nekharen gingen overeind staan. ‘Dus ik mag geen leven hebben, terwijl jij gewoon doorgaat alsof er niets is veranderd? Dat is met twee maten meten, Mario. En in dit land houden vrouwen daar niet zo van.’
‘Dan is het maar goed dat we hier weggaan,’ zei hij. ‘Maar als je het niet wilt doorzetten, vind ik wel iemand anders om jouw plek in te nemen.’
Met moeite onderdrukte ze een weerwoord. Ze begaf zich op glad ijs met deze man, en hij herinnerde haar daar nog eens fijntjes aan. Hij had haar niet nodig. Maar zonder Mario waren Sabrina’s kansen op het vinden van een man – en bovendien een man die Molly zou liefhebben alsof ze zijn eigen dochter was – nihil. Er zat niets anders op dan deze overeenkomst aan te gaan.
En hun regeling had ook leuke kanten. Ze zou heel veel tijd met Molly doorbrengen en een zo goed mogelijke moeder voor haar kunnen zijn. Daarnaast had ze al vaak met het idee gespeeld in het buitenland te gaan werken, en dit was haar kans.
‘Ik zal Molly nooit in de steek laten,’ zei ze met een vastberaden trek om haar mond.
‘En laten we vooral de enorme berg geld niet vergeten,’ voegde hij er spottend aan toe. ‘We willen onze reputatie als geldwolf wel hoog houden, toch?’
Haar ogen schoten vuur. ‘Ik snap dat jouw relaties nooit lang duren,’ zei ze fel. ‘Iedere zichzelf respecterende vrouw zou het niet langer dan een paar weken met je uithouden.’
‘In tegendeel,’ zei hij. ‘Ik zorg er altijd voor dat ík degene ben die er een eind aan maakt.’
‘Ben je ooit verliefd geweest?’ vroeg ze plotseling.
‘Nee.’
‘Dus eigenlijk gaat het alleen maar om seks?’ zei ze met een triomfantelijke toon in haar stem.
‘Min of meer.’ Hij glimlachte en bleef haar brutaal aankijken.
Er was iets wat haar danig van haar stuk bracht als hij op die manier naar haar keek. Het leek of hij wist wat ze dacht, ondanks het feit dat ze zo haar best deed dat te verbergen. Alsof hij de beelden kon zien die door haar hoofd spookten: Mario die haar overal kuste, die boven op haar lag en met een machtige stoot haar vochtige warmte binnen drong.