Hij staarde haar met een ondoorgrondelijke blik in zijn donkerbruine ogen aan. Het leek een eeuwigheid te duren. ‘Je blijft me verrassen, Sabrina Halliday. Achter dat verlegen uiterlijk schuilt een sensuele dame. Ik kom erg in de verleiding opnieuw te ontdekken hoe gepassioneerd die zachte mond van jou kan zijn.’
Vlug deed ze een stap achteruit. ‘Als je het maar laat!’
Hij lachte. In zijn ogen was een glinstering verschenen die ze niet kon thuisbrengen. ‘O, maar ik weet niet of dat gaat lukken, Sabrina. Ik moet er voortdurend aan denken.’ Hij deed een stap in haar richting.
‘Mario, h-hou op!’ riep ze met een wanhopig stemmetje. ‘Hou op met flirten. Zo is het de vorige keer ook begonnen. Tijdens het huwelijk zat je de hele avond met me te flirten. Niet doen! Het… irriteert me.’
‘Weet je wat ik me afvraag?’ ging hij verder alsof hij haar helemaal niet had gehoord.
‘Nee.’ Ze bevochtigde zenuwachtig met haar tong haar bovenlip. ‘Nee, ik wil niet weten wat je je afvraagt.’
‘Ik vraag me af…’ ging hij opnieuw onverbiddelijk door. ‘…hoe het zou voelen als je andere dingen met die warme mond zou doen, totdat ik heerlijk zou –’
‘Nee!’ Ze had haar vingers op zijn mond gelegd om te voorkomen dat hij verder zou praten. ‘Nee, zeg het niet!’ Haar stem klonk hees.
Hij bleef haar indringend aankijken, terwijl hij langzaam zijn tong langs haar vingers liet gaan.
Zijn erotische gebaar veroorzaakte kleine elektrische stroompjes van haar tenen tot haar kruin. Geschrokken trok ze haar hand weg alsof ze zich had gebrand. Ze ademde gejaagd en voelde zich plots licht in haar hoofd.
‘We zouden het leuk kunnen hebben samen, Sabrina,’ zei hij zacht. ‘Heel erg leuk.’
Ze tuitte verontwaardigd haar lippen. Toen ze sprak probeerde ze zo kordaat mogelijk te klinken. ‘Nee, dank je, ik doe genoeg leuke dingen.’
Hij lachte een diepe, zware lach, die hetzelfde effect op haar had als de aanraking van zijn tong even daarvoor. ‘Ik ben benieuwd hoelang je dat volhoudt als we eenmaal getrouwd zijn,’ zei hij, terwijl hij zijn badjas pakte.
‘Denk je soms dat ik je ineens onweerstaanbaar zal vinden als ik eenmaal je ring draag?’ vroeg ze fronsend.
‘Voor zover ik weet doen diamanten wonderen,’ antwoordde hij met een spottende lach. ‘Wist je dat ik onlangs heb geïnvesteerd in een groot bedrijf dat diamanten verwerkt?’
Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, dat wist ik niet, maar waarom zou ik –’
‘Ik ga een ring laten ontwerpen met Marcolini diamanten erin. Dan zullen we zien hoe onweerstaanbaar ik precies ben,’ zei hij op dezelfde arrogante toon.
Sabrina’s humeur had inmiddels het kookpunt bereikt. ‘Je hebt niet zo’n hoge pet op van vrouwen, hè?’
‘Valt mee,’ zei hij, terwijl hij de badjas stevig dichtbond. ‘Ik ben gewoon een realist. Ik ken de spelletjes dat jouw soort vrouwen speelt. Het gaat alleen maar om geld en macht. Gevoelens spelen geen rol. Je hield niet echt van Howard Roebourne, bijvoorbeeld. Hij zorgde voor een mooi inkomen, daar ging het om. Jammer voor je dat het zo misging.’
Ze verstarde. ‘Je weet niet waar je het over hebt,’ mompelde ze.
‘Hij heeft me verteld hoe je in elkaar steekt, Sabrina,’ zei hij. ‘En je hebt me geen enkele reden gegeven hem niet te geloven.’
Ze kreeg een kleur. Howard Roebourne’s toenaderingspogingen waren zo subtiel geweest dat ze ze niet had zien aankomen. Toen ze wilde ingrijpen was het al te laat. ‘Hij liegt,’ perste ze tussen haar opeengeklemde tanden uit.
Hij pakte de hotelkamersleutel van het bijzettafeltje. ‘Als ik klaar ben met zwemmen, laat ik wat eten naar boven brengen,’ zei hij. ‘Tenzij je vindt dat we Molly wel mee naar beneden kunnen nemen.’
Ze dacht vliegensvlug na. Als ze aten met anderen erbij zou het minder bedreigend voor haar zijn, maar waarschijnlijk zou Molly last hebben van het gekletter van de borden en het bestek. ‘Nee… ik denk dat ze haar rust nodig heeft,’ zei ze ten slotte.
Hij keek haar een moment lang zwijgend aan. ‘Zoals je wilt,’ zei hij toen.
Ze hield haar adem in totdat hij de kamer had verlaten. ‘Waarom, Laura?’ fluisterde ze toen. ‘Waarom?’
Hoofdstuk 4
Toen Mario terugkwam van het zwembad, zat Sabrina op een van de zachte leren fauteuils voor het raam en bladerde door een tijdschrift. Ze probeerde niet naar hem te kijken, maar haar ogen dwaalden als vanzelf af naar zijn lange slanke gestalte.
Hij droeg nog steeds de badjas van het hotel, maar deze hing nu open. Daaronder droeg hij alleen een strakke zwarte zwembroek die zijn mannelijke vormen accentueerde. De aanblik van zijn gespierde benen onder de zwembroek deed haar adem stokken. Mario was zo volmaakt mannelijk dat ze zich afvroeg hoeveel andere mannen zich zonder schaamte met hem zouden durven meten.