Net op tijd kwam ze weer bij zinnen. Als ze toegaf aan de verleiding zou ze hem juist in de kaart spelen. Ze zou het negatieve beeld dat hij van haar had alleen maar bevestigen. Met een kracht waarvan ze niet wist dat ze die bezat, maakte ze zich los uit zijn greep. ‘Ik dacht het niet,’ zei ze. In gedachten gaf ze zichzelf een standje omdat ze opnieuw niet overtuigend had geklonken. Het probleem was dat ze er helemaal niet zeker van was dat ze hem zou kunnen weerstaan. Vermoedde hij dat ze meer tegen zichzelf vocht dan tegen hem?
Hij wachtte even met reageren en staarde haar aan. ‘Als het niet om geld gaat,’ vroeg hij ten slotte. ‘Waar gaat het dan om?’
Ze wendde zich af. ‘Ik snap dat je altijd krijgt wat je wilt, maar ik ben niet te koop.’
‘Elke vrouw is te koop,’ zei hij op cynische toon.
‘Nou, deze vrouw niet!’ Ze draaide zich weer naar hem toe en rechtte haar schouders.
Er verscheen een sardonische glimlach rond zijn mond. ‘We zullen zien…’
‘Ik meen het, Mario!’
Hij deed een stap naar achteren maar bleef haar aankijken. ‘Denk je nog wel eens aan die kus?’
Met moeite hield ze haar gezicht in de plooi, hoewel haar lippen direct begonnen te tintelen toen hij over die zalige kus begon. ‘Welke kus?’ vroeg ze nonchalant.
Hij lachte, waardoor aan weerszijden van zijn mond twee aantrekkelijke kuiltjes ontstonden. ‘Je weet best welke kus ik bedoel.’
‘O, dat.’ Met een vluchtig handgebaar wuifde ze zijn woorden weg. ‘Dat was ik alweer vergeten. Ik was dronken. Ik kan me nauwelijks herinneren wat ik die dag allemaal heb gedaan.’
Zijn ogen glinsterden. ‘Leugenaar! Ik wed dat je je elk klein detail kan herinneren. En je was niet dronken. Hoogstens een beetje aangeschoten.’
Ze stak haar kin de lucht in. ‘Ik had mezelf die dag niet in de hand, en daar schaam ik me diep voor,’ zei ze. ‘Ik beloof je dat het nooit meer zal gebeuren.’
‘Ik hoop dat je jezelf in de toekomst beter kunt beheersen, Sabrina. Want exclusiviteit is onderdeel van je overeenkomst met mij.’
Ongelovig staarde ze naar hem. ‘Ben jij altijd zo zelfverzekerd nadat je net bent afgewezen?’
‘Altijd…’
‘Dan moet ik je deze keer teleurstellen.’ Ze vroeg zich af hoelang ze het lot nog kon tarten door zoveel vastberadenheid te veinzen. Hij was zo door-en-door mannelijk en beschikte over zo’n onweerstaanbare aantrekkingskracht…
‘Als je even een luchtje wilt scheppen…’ veranderde hij plots van onderwerp. ‘…kan ik best een uur bij Molly blijven. Moet je me alleen vertellen wat ik moet den als ze wakker wordt.’
Kon ze maar wat meer hoogte van hem krijgen. Wist hij hoe erg ze in de verleiding kwam om op zijn avances in te gaan? Misschien verraadde ze zichzelf op een manier waar ze zich niet van bewust was. ‘Ze is een beetje uit haar doen,’ zei ze tenslotte. ‘Het kan zijn dat ze nog een hele tijd slaapt, maar ze kan ook bij het minste geluid wakker worden.’
Hij trok de losse stropdas van zijn nek en begon hem op te rollen. ‘Als we in Italië zijn, kan ik een parttime nanny inhuren, voor wanneer je er even tussenuit wilt,’ zei hij. ‘We moeten toch een nanny hebben, omdat we op bepaalde gelegenheden als man en vrouw zullen moeten verschijnen.’
Man en vrouw… Aan de nonchalante manier waarop hij die woorden had uitgesproken, hoorde ze hoe weinig ze voor hem betekenden. Het had niets te maken niet de liefdevolle verbinding tussen twee mensen waarnaar ze al heel haar volwassen leven verlangde. Na haar moeder, werd nu ook Sabrina die kans ontnomen. Wat kon het leven toch wreed zijn!
‘Ik wil ook graag dat Molly mijn taal leert,’ ging hij verder. ‘Het is belangrijk dat we allebei Italiaans tegen haar praten.’
‘Maar ik ben geen gekwalificeerde leraar! En bovendien spreek ik zelf maar een klein beetje Italiaans. Ik heb niet echt een talenknobbel, ben ik bang.’
‘Ik zorg dat je goed les krijgt,’ zei hij. ‘Kinderen moeten van jongs af aan tweetalig worden opgevoed, als je wilt dat ze beide talen goed leren.’
Ze haalde berustend haar schouders op. Hij verspilde zijn geld en tijd aan haar toekomstige leraar, wist ze. ‘Zoals je wilt, maar zeg niet dat ik je niet heb gewaarschuwd.’
‘En ik wil ook graag dat je je garderobe aanpast,’ zei hij. ‘Ik zal zorgen dat je daar geld voor krijgt.’
‘Wat is er mis met mijn kleren?’ vroeg ze met een trotse houding. ‘Ik vind ze mooi.’
‘Eerlijk gezegd zou ik je liever zonder kleren zien,’ zei hij plagerig.
Hoewel haar wangen een hoogrode kleur hadden gekregen, sloeg ze haar ogen niet neer. ‘Dat zal nooit gebeuren,’ zei ze. ‘Dat is geen onderdeel van onze overeenkomst.’