Home>>read De Marcolini broers 01 free online

De Marcolini broers 01(11)

By:Melanie Milburne


De stem van haar broer schalde door de kamer en ze kromp ineen. Ze keek naar Antonio, die woedend terugkeek. Hij had het dus ook gehoord.

‘Ik denk erover om, eh… met hem verder te gaan,’ zei ze behoedzaam.

Weer vloekte haar broer. ‘Dat meen je niet. Jemig. Waarom heb je me dat laatst niet verteld?’

‘Had dat wat uitgemaakt?’ vroeg ze.

Even bleef het stil.

‘Ja… Misschien… Ik weet het niet. Je leek nogal van streek door dat artikel en die foto in de krant.’

Ze kneep haar ogen toe. Waarom had ze die krant niet meteen in de vuilnisbak gegooid? ‘Luister, ik wil dat je belooft dat je je gedraagt.’

‘Ik heb niet veel keus nu ik hier vastgehouden word,’ mopperde hij.

Fronsend vroeg ze: ‘Word je vástgehouden?’

‘Soort van,’ zei Isaac. ‘Maar het is hier wel oké, hoor. Het eten is prima en ik heb een eigen kamer met tv. De baas hier wil dat ik een paar van de kiddo’s hier leer surfen. En misschien doe ik dat wel. Ik heb toch niets beters te doen.’

‘Blijf daar in ieder geval en doe wat je gezegd wordt, Isaac,’ smeekte ze hem.

‘Ben je echt van plan om weer iets te beginnen met die Marcolini?’ vroeg Isaac.

Hoe zacht ze ook praatte, haar woorden leken weerkaatst te worden tegen de muren van de luxesuite. ‘Ja,’ zei ze. ‘Ik ga terug naar Antonio en ga weer bij hem wonen, als zijn vrouw.’





Hoofdstuk 4





Gelaten gaf Claire de telefoon terug aan Antonio. ‘Zal ik dan maar op bed gaan liggen zodat je meteen aan de slag kunt?’ vroeg ze. ‘Of heb je liever dat ik ga strippen, zodat je echt waar krijgt voor je geld?’

Er ging een flits van boosheid door zijn donkere ogen. ‘Je hoeft jezelf niet te prostitueren, Claire,’ zei hij. ‘We beginnen pas een fysieke relatie als ik zeker weet dat we dat allebei willen. Ik zie ook wel in dat je op dit moment het liefst mijn ogen uit zou krabben.’

Een mengeling van opluchting en teleurstelling ging door haar heen, waardoor ze in de war raakte over wat ze nu precies voor Antonio voelde. Al die tijd had ze zichzelf voorgehouden dat ze een hekel aan hem had, maar nu ze hier voor hem stond, bleken die haatgevoelens tot haar frustratie nergens meer te bekennen. Er bekropen haar wel andere gevoelens, gevaarlijke gevoelens zoals lust en verlangen. Ze voelde dat haar hart sneller ging kloppen en af en toe zelfs een slag oversloeg, wat bewees dat hij nog steeds een sensueel effect op haar had.

‘Dus…’ Ze probeerde koel en afstandelijk over te komen. ‘Een verzoening van drie maanden… Word ik geacht bij je te komen wonen, of mag ik mijn eigen woning aanhouden?’

‘Je huurt op dit moment iets, toch?’ vroeg hij.

Opnieuw vroeg ze zich af hoe hij zoveel wist over haar, terwijl ze nauwelijks contact hadden gehad. In de eerste weken nadat ze was weggegaan had hij vaak gebeld en voicemailberichten achtergelaten, maar die had ze verwijderd zonder ze te beluisteren. En hij had haar ge-e-maild, maar daar had ze niet op gereageerd, en uiteindelijk had ze een ander e-mailadres en telefoonnummer genomen. Ze had zichzelf ervan verzekerd dat als hij echt contact met haar wilde opnemen, hij wel een manier zou vinden. Na een paar maanden, die waren overgegaan in een paar jaar, had ze zich er echter bij neergelegd dat hij verder was gegaan met zijn leven.

‘Claire?’

‘Eh… ja,’ zei ze. ‘Ik huur een woning in Glebe, niet ver van de salon.’

‘Heb je je eigen salon?’

Fronsend keek ze hem aan. ‘Denk je dat het geld me op de rug groeit? Natuurlijk heb ik geen eigen salon. Ik werk voor een vriendin van me, Rebecca Collins.’

Een moment lang bestudeerde hij haar gezicht. ‘Als je geen mede-eigenaar bent van een salon en een huis huurt, wat heb je dan gedaan met het geld dat mijn moeder je heeft gegeven?’ vroeg hij.

Haar schouders gingen naar achteren en haar blauwgroene ogen keken hem vol verontwaardiging aan. ‘Dat heeft ze je dus verteld,’ zei ze.

‘Een paar weken nadat je was weggegaan heeft ze dat met tegenzin toegegeven,’ zei hij.

‘Ik zag het als een soort ontslagvergoeding,’ zei ze. ‘Je had mij niet meer nodig, aangezien je terug was bij Daniela Garza.’

Die spottende opmerking negeerde hij, en hij vroeg: ‘Weigerde je daarom geld van mij aan te nemen, ondanks dat ik het je meerdere keren heb aangeboden in mijn e-mails en telefoontjes?’

Weer schonk ze hem een vernietigende blik. ‘Denk je nou echt dat ik geld van jou wilde aannemen, na wat je gedaan had?’ vroeg ze.

Zijn lip krulde minachtend omhoog. ‘Maar je eiste het wel van mijn moeder.’

Geschokt keek ze hem aan. ‘Wat zeg je?’