Stuart was al vooruitgegaan naar het niet-zo-geheime archief van het Vaticaan. Zijn bedachtzame, Britse en lichtelijk benevelde gentlemanmanieren zijn vervangen door een enthousiaste, rusteloze ijver. Hij weet dat we binnenkort de strooptocht in Egypte van de Vikingen kunnen documenteren en dat hij een goed onderbouwd, toetsbaar artikel kan publiceren in een wetenschappelijk tijdschrift. Mij is de wrake, zegt de Heer. Mihi vindicta, ego retribuam, dicit Dominus. Maar ik geloof niet dat Stuart er iets op tegen heeft om zijn tegenstanders uit naam van zichzelf en de Heer te verpletteren.
3
De bel klingelt opgewekt als ik in het antiquariaat arriveer. 'Momento, momento!'
Luigi komt waggelend de hoek om met zijn slaperige, schele blik en een schort voor waaruit blijkt dat hij nog niet klaar is, met het ontbijt. Hij heet me met een stevige handdruk welkom. 'Kom binnen, mijn vriend, kom binnen!' Hij doet de deur open en nodigt me uit naar boven te lopen. 'Het was prettig gisteren. Ik hoop dat je niet bent geschrokken?'
Het gevoelige duet 'Je crois entendre encore' uit de opera De parelvissers van Bizet dreunt uit de luidsprekers. Luigi gaat op de bank zitten. Met een tevreden zucht leunt hij achterover. 'Mooi, hè?' Het duurt even voor ik doorheb dat hij op het duet doelt. Zijn goede oog wordt vochtig. 'Alleen muziek en een vrouw kunnen mij zo veel genot schenken.'
Ik probeer me de vrouwen voor te stellen die op Luigi vallen. 'Je wilde me iets laten zien?' vraag ik.
Hij draait naar me toe en het lijkt alsof hij me lang aanstaart met zijn blinde oog.
'Je vroeg me toch naar de interesse van sjeik Ibrahim voor Asim?' begint hij. 'Ik heb een beetje rondgevraagd. Het blijkt dat een van de trouwe medewerkers van het Vaticaan tijdens de oorlog originelen en kopieën uit het archief heeft verkocht. De medewerker had kennelijk gehoopt op deze manier een vermogen te vergaren, maar hij werd natuurlijk gepakt en grote delen van het materiaal werden opgespoord en geretourneerd aan het archief. Ongeautoriseerde kopieën van het materiaal bleven echter in het verzamel- en onderzoekscircuit opduiken en deze documenten - of eigenlijk moet je kopieën zeggen - werden later gecompileerd tot wat De Vaticaanpapieren werd genoemd. De verzameling bestond uit kopieën van afzonderlijke evangelische tekstfragmenten, een aantal controversiële gnostische geschriften, meerdere pauselijke bullen over rechtschapenheid plus enkele Egyptische tekstverzamelingen, vooral Koptische, die waarschijnlijk ook Asims documenten bevatten. De Vaticaanpapieren kreeg al snel een tamelijk mystieke nimbus in antiquairkringen. De verzameling is in de jaren vijftig van de vorige eeuw verdwenen, maar dook in 1974 weer op tijdens een illegale veiling in Buenos Aires - drie jaar voordat jouw vriend Stuart zijn opzienbarende vondst in Egypte deed. De hele verzameling werd voor anderhalf miljoen dollar verkocht. Kun jij bedenken wie hem heeft gekocht?'
'De sjeik?'
'Precies. Sjeik Ibrahim.'
'Bedankt, Luigi!' Ik sta op om weg te gaan. Ik wil nu graag weer verder met mijn zoektocht in het archief van het Vaticaan. Eerlijk gezegd komt deze informatie over de sjeik niet als een verrassing.
'Maar er is meer ...' Luigi gaat zachter praten. 'Na onze bijeenkomst op de club gisteren hield een van onze leden me staande. Hij vertrouwde me toe dat hij in het bezit was van een fragment van een behoorlijk gehavend document, maar twee symbolen - ankh en tyr - waren nog zichtbaar op de gerafelde rand. Hij weet niet waar het document over gaat. Hij heeft het fragment, dat vertegenwoordigers van het Vaticaan rond 1450 op Groenland in beslag hebben genomen, in 1987 gekocht op een illegale veiling in Santiago.'
'Groenland?'
'Groenland.'
Luigi loopt naar een boekenkast en pakt een editie van Niccoló di Bernando dei Machiavelli's De Principatibus uit 1532.
'Mijn contact vraagt zich af of je interesse hebt om het te kopen.' Hij heeft gelijk als hij zegt dat het fragment behoorlijk is gehavend. Toch zie ik heel duidelijk de ankh en de tyr. Het papier is, waar het kruis stond, in stukken gescheurd.
'Het wordt het Skalholt-fragment genoemd', zegt Luigi.
De tekst is in het Oudnoords en volledig leesbaar. Het is een opsomming van de bisschop van Skalholt van geschenken van de IJslandse bisschop in 1250 aan de Noorse kerk.
'Hoe is dit op Groenland terechtgekomen?'
'Dat weten we niet.'
Uit het fragment blijkt dat een van de geschenken van de bisschop twee houten beelden waren. Een IJslandse houtsnijder had in opdracht van Thordur kakali, de neef van Snorri, de twee beelden uitgesneden.
In de opsomming werd het ene omschreven als Sint-Laurentius Thomas en het andere als Sint-Laurentius Didymus.
Er gaat een siddering, als van een elektrische stroom, door me, heen.
Thomas was een van de twaalf discipelen van Jezus. Hij werd ook wel Judas Thomas Didymus genoemd.
In het Aramees betekent Thomas 'tweeling', zoals Didymus in het Grieks 'tweeling' betekent.