'O, zeg dat niet. Meerdere archivarissen behoren tot, laat ik het zo zeggen, mijn bibliofiele gilde. Ze zijn me wat verschuldigd. Ik zal zorgen dat jullie toegang krijgen en een toegewijde archivaris die jullie kan helpen met zoeken.'
Ik schud hem dankbaar de hand.
'De interesse voor de manuscripten en kaarten van Asim is niet kleiner geworden sinds Stuart in 1977 zijn opzienbarende vondst deed', zegt Luigi. 'Maar met hun gebruikelijke afwijzende arrogantie hebben de wetenschappelijke kringen de zaak overgelaten aan meer private milieus.'
'Hij bedoelt illegale verzamelaars', zegt Stuart.
'Zei je "kaarten"?'
'O ja, wist je dat niet? Er moet minstens één kaart zijn die Asim naar Egypte heeft gestuurd waarop hij heeft aangegeven waar de mummie en de schatten in Noorwegen liggen verborgen. Het is mogelijk dat er een versie in het archief van het Vaticaan ligt, maar tot nu toe heeft die geen enkele schatjager geholpen.'
'Dus jij houdt je ook bezig met kaarten?'
'Wat dacht jij! Wacht, wacht.' Hij loopt enthousiast de wenteltrap af en komt met zijn armen vol rollen papier en aktemappen naar boven die hij omzichtig op de tafel voor ons neerlegt.
'Kaarten zijn vaak net zo waardevol als handgeschreven documenten. Het gaat om begrip van de wereld! Over de eer van de grote ontdekkers. Marco Polo. Christoffel Columbus. Vasco da Gama. Hudson. Nansen. Amundsen. Heyerdahl.'
Hij vouwt een vel papier open: 'Dit is een facsimilekopie van de wereldkaart uit 1569 van Mercator. Je kunt Scandinavië, de noordpunt van Schotland, IJsland en delen van Groenland herkennen, maar veel is ook pure fantasie. Mercator baseerde zich op de middeleeuwse overlevering van een zeevarende monnik die in de veertiende eeuw een boek schreef, dat Inventio Fortunata heette. Dat is helaas verloren gegaan. Vinland wordt het eerst beschreven in de bekende schriftelijke bronnen van de geograaf en historicus Adam van Bremen in het boek Descriptio insuiarum Aquilonis van circa 1075. Ongeveer een generatie nadat Leif Eriksson Vinland ontdekte. De kaart van paus Urbanus uit 1367 geeft het bestaan van een paar grote eilanden - de kust van Amerika - ergens in het westen van de Atlantische Oceaan aan. De omstreden Vinlandkaart, Mappa Mundi, is waarschijnlijk een kaart van Amerika. Het perkament stamt uit de vijftiende eeuw, maar de wetenschappers zijn het niet eens over de ouderdom van de inkt. Uit de verzameling van Sir Thomas Philips hebben we een kaart uit 1424 die details laat zien van de Amerikaanse oostkust helemaal tot aan Georgia en Florida.'
'Dat ontbrak er nog maar aan,' kreun ik, 'Amerika! Laten we het bij ons eigen continent houden.'
'Zoals je wilt.'
Ik proef van de koffie, die erg sterk is, en vraag of hij niet bang is voor winkeldieven. 'De buit zal in dit antiquariaat aanzienlijker zijn dan bij een bankoverval', zeg ik.
'Helemaal waar, helemaal waar!' Luigi loopt naar het hek bij de trap. In een van de houten spijlen zit een knop. 'Ik heb vijftien van dergelijke knoppen in de winkel. Het alarm gaat direct naar de politie. Ze zijn hier binnen een paar minuten. In de meest waardevolle boeken heb ik elektronische sensoren verstopt die een alarm in werking stellen als de dief ermee in de buurt van de deur komt.' Hij klopt op het raam, dat uitkijkt op de steeg. 'Gepantserd glas. Zelfs met een hamer niet stuk te krijgen. Als je door dit raam wilt, dan heb je explosieven nodig.'
'Begrijp ik het goed', zegt Stuart aarzelend, 'dat je contact hebt gehad met sjeik Ibrahim?'
Luigi kijkt op als een dier dat gevaar ruikt. 'Iedereen met een zekere betekenis in de internationale wereld van oude boeken en manuscripten, heeft contact met sjeik Ibrahim.'
'Hoe goed ken je hem?'
'Niemand die zegt dat hij de sjeik goed kent, kent hem.'
'Heb je iets van hem of aan hem gekocht of verkocht?'
Luigi monstert me met zijn ene oog. 'In mijn branche is discretie de basis van succes. Iets verraden over je clientèle, of dat nu verkopers of kopers zijn, zou indiscreet zijn.'
'Wat we ons afvragen', zegt Stuart, 'is waarom de sjeik interesse heeft in de manuscripten van de opperpriester Asim en de schat die de Vikingen hebben geroofd. Gaat het hem om de schat zelf? Gaat het om de mummie? Of zijn het de geschriften die in de kruiken zitten?'
'De sjeik is altijd al geïnteresseerd geweest in antieke spullen en manuscripten.'
'Hoe kent hij eigenlijk de geschiedenis van Olav de Heilige en Snorri?'
'Misschien dat hij in 1977 de National Geographic heeft gelezen?'
'Kun jij ons verder helpen?' vraagt Stuart. 'Ik kan een beetje navraag doen.'
Stuart knipoogt naar me. Ik begrijp dat 'een beetje' in Luigi's vocabulaire betekent 'ik zoek het uit'.
'Denk niet dat het een gunst van me is', voegt hij er nadrukkelijk aan toe, alsof hij onze zelfgenoegzame glimlach heeft gezien en ons wil temperen.
'Uiteraard niet', zegt Stuart. 'Ik zou niet durven denken dat jij hiervoor niets terug wilt hebben.'