Ik vertel daarover niets aan Beatriz. Nu niet. Toch steekt ze haar hand uit en legt die op de mijne. Een smal, bruin handje op mijn melkwitte vlerk.
'Esteban zegt dat hij je alles heeft verteld.'
'Tja, misschien niet alles.'
'Nee, niet alles.'
Dan zwijgen we een poosje.
'Als je naar me kijkt,' zegt ze, 'is het misschien moeilijk voor te stellen dat ik afstam van een Vikinggeslacht. Nee, nee, je hoeft niet te antwoorden. De Caribische genen hebben bij mij al lang geleden de Noordse overwonnen.' Ze drukt mijn hand en laat los. 'Het is erg als je je moet schamen voor je familie. Voor je voorvaderen.'
'Heb je een reden om je te schamen?'
'Je hebt geen idee 'Ik zou trots zijn op de standvastigheid van je voorvaderen.
Denk eens aan al die eeuwen dat ze de mummie hebben beschermd.'
Ze lacht kort en koud, zoals een animeermeisje zou lachen om de stamgast die haar vraagt of ze van hem houdt.
'Ik kan me voorstellen wat Esteban je heeft verteld.'
'Heeft hij gelogen?'
De deur gaat open. Een optocht van bedienden haalt onze borden weg en serveert het dessert: lauwe bessen op huisgemaakt vanille-ijs. Er wordt dessertwijn in kleine kristallen glazen geschonken en dan wordt de deur zo zacht dichtgedaan dat ik me moet omdraaien om te kijken of ze inderdaad vertrokken zijn.
'Ja. Hij loog. Veel zal vast waar zijn geweest. Het meeste. Maar over het belangrijkste heeft hij gelogen.'
'Waarover?'
'Esteban is vergiftigd door het verleden.'
'Wat bedoel je?'
'We zijn allemaal producten van de keuzes van onze voorvaderen.'
'Tja, maar we beschikken wel allemaal over een vrije wil.'
'Sommigen worden bedorven door die vrije wil.'
'Esteban?'
'Mijn broer is gecorrumpeerd door eeuwenlang verraad, dubbele moraal en gebrek aan principes.'
Ze spreekt de woorden met moeite uit, alsof elk woord aan een ketting hangt met een loden kogel.
Ik kijk haar vragend en ongerust aan terwijl ik op een lauwe framboos zuig. De onderdrukte woede kleurt haar wangen roze.
'Wat wil je me vertellen, Beatriz?'
Met een zilveren lepel schuift ze een bosbes door het smeltende ijs. Haar ogen staan vol tranen.
'Hoe denk je dat mijn familie een slot als dit heeft kunnen bouwen?'
'Goud van de Inca's?'
Zacht gelach. 'Het goud van de Inca's en Azteken heeft ook geholpen, ja. De hoeders sloten zich aan bij de conquistadores en roofden - trouw aan hun Vikingbloed - rijkdommen op de Caribische eilanden en het vasteland. León, Velazquez, Cortés, Pizarro, De Soto, De Coronado. We waren met hen samen. Volgens de familiegeschiedenis vonden mijn voorvaderen de feitelijke ontdekkers van de Zuid-Amerikaanse goudstad El Dorado. Ons geld zou uit El Dorado komen.'
'Is El Dorado geen mythe?'
'Dat wordt gezegd. Maar wie weet? De basis voor de onvoorstelbare rijkdom van mijn familie werd in de zestiende en zeventiende eeuw gelegd. Veel geld komt van de rooftochten van de conquistadores. Maar we kregen ook aanzienlijke bedragen uit Europa.'
'Van wie?'
'Van het machtigste instituut in het zestiende-eeuwse Europa.'
'Dat was?'
'Laat ik je een vraag stellen. Hoeveel eeuwen waren de leden van de broederschap, de zogenaamde hoeders, volgens jou loyaal aan Asim en zijn opdracht?'
Ik had tot nu toe gehoopt dat Esteban een hoeder was, iemand die zich naar eer en geweten bekommerde om het verbond dat zijn voorvaderen hadden gesloten.
'Mijn voorvaderen zijn verraders, Bjørn. Ze verraadden Asim, ze verraadden iedereen die zijn leven had gegeven, ze verraadden hun missie.'
'Hoe dan?'
'Heel wat mensen dachten dat Columbus het Europese verderf en de decadentie naar Amerika bracht. De ontdekking van Amerika werd de ondergang van de oorspronkelijke bevolking. En de definitieve ondergang van de hoeders. Ze lieten zich stuk voor stuk corrumperen. Door geld. Door macht. Door posities. Esteban en ik stammen af van gepeupel en barbaren.'
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
'De Caribische eilanden waren nooit het doel van de hoeders', gaat ze verder. 'Ze wilden terug naar Europa. Ze zochten de winden die hen naar huis zouden brengen. En toch bleven ze daar. Vraag je je niet af waarom?'
'Waarom?'
'Hebzucht.'
'Ik begrijp het niet.'
'In zekere zin bleven ze hoeders. Alleen lag hun loyaliteit wel ergens anders. Ze pasten op hetzelfde geheim, maar voor een andere opdrachtgever.'
'Wie?'
'Als je twee en twee bij elkaar optelt, zie je het zelf.'
'Ik heb altijd problemen gehad met rekenen.'
'Ze bleven hier in Santo Domingo, in dit paleis, dat met behulp van de beroemdste architecten en ingenieurs van Europa werd gebouwd. Ze namen Spaanse namen aan. Mijn voorouders. Anderen gingen met handelsschepen terug naar Europa, waar ze allemaal adellijke titels en grote landhuizen kregen, en meer geld dan ze ooit hadden kunnen dromen. De enkeling die protesteerde werd vermoord. De eerlijke mensen werden op direct bevel van het Vaticaan door de inquisitie vermoord. Tot op de dag van vandaag leven hun nazaten in hun kastelen in Italië, Frankrijk en Spanje.