'Verdomme?... waar? Maggy, duivelin die je bent!' Hij greep haar beet en gooide haar op het bed neer. 'Waarom heb je je jas aan? Doe het uit! Kus me! Kus me!'
Hij duwde haar achterover neer zodat haar haar als een rode vlag tegen een witte wolk op het kussen was uitgespreid. Het was alsof hij weer als kind wakker werd met een dag voor zich waarin op elk uur van alles kon gebeuren of die hij met zijn dromen kon vullen; er waren nog geen verknoeide of half bedorven dagen.
'De koffie!' kon ze nog net uitbrengen. 'De koffie wordt koud.'
'Waarom zei je dat niet?' zei hij terwijl hij haar nog kuste voordat hij haar losliet. 'Ik ruik koffie maar zie hem niet.'
Maggy wrong zich naar de rand van het bed en slaagde erin het blad omhoog te krijgen zonder dat de koffie of de melk overliep.
'Hemel! Waar komt dat vandaan?' vroeg hij terwijl hij de hete melk bij de koffie schonk. 'Gisteravond had je geen ruimte om koffie te zetten ... wat een feestelijke morgen!'
"s Morgens zijn sommige dingen weer... weer belangrijker, dacht ik. Nog een croissant?'
'Heerlijk! Dit is het beste ontbijt dat ik ooit heb gehad. Wanneer heb je ze gehaald, die croissants?'
'Voordat jij wakker werd ben ik naar de bakker gehold,' zei ze hongerig en nam nog een gretige hap.
Toen alles op het blad was opgegeten ging Perry languit gestrekt op het bed liggen. Hij keek om zich heen en zag de kamer nu pas goed. De enige schoonheid ervan bestond uit de bloemenmanden en nu hij zijn kleren daar zo haastig over had uitgespreid was een deel daarvan bedekt. Op de muren zat een verschoten behang vol vlekken en het verguldsel van het bed was er op vele plaatsen afgesleten. Maggy's tiendehands kast zakte in het midden door en het plafond was erg laag en maakte de kamer nog kleiner ondanks het feit dat de zon door het open venster naar binnen scheen.
'Mag ik je badkamer even gebruiken?' vroeg hij.
'Achteraan in de gang, tweede deur links.'
'Heb je geen eigen badkamer?'
'Eén per etage, meneer. Ik heb een gootsteen annex wastafel en een bidet alleen met koud water. Als ik wil baden ga ik naar Paula; en de WC is hier op de gang, zoals ik je net vertelde.'
'Herinner jij je misschien waar ik mijn broek heb gelaten?' vroeg hij terwijl hij zoekend rondkeek.
'O, die ligt wel ergens.'
'Zo niet, dan zal ik in je bidet moeten pissen,' dreigde hij en was verbaasd over zichzelf. Zo vrijmoedig had hij in de twintig jaar van zijn huwelijk nooit tegen Mary Jane gesproken.
'Daar ligt je broek, op die roze rozen. Nee, wacht maar, ik pak hem wel even.' Maggy sloop als een kat tussen de bloemen door, helemaal op haar gemak al was ze naakt. Haar volkomen gebrek aan bescheidenheid deed Perry even aarzelen tussen ontzag en schrik. In zijn hele huwelijksleven had zijn in een klooster opgevoede vrouw nooit zo rondgelopen.
Toen hij van de WC terugkwam had Maggy haastig haar tanden gepoetst, haar gezicht gewassen en zijn kleren bij elkaar op het bed gelegd waar zij nu in een ochtendjas van lila zijde naast was gaan zitten.
'Maggy.' Hij ging op het bed zitten met het gezicht van iemand die iets belangrijks wil zeggen.
'Was de badkamer naar je genoegen?'
'Prima. Luister, lieve schat van me, je kunt hier niet blijven.'
'Waarom niet? Ik heb het mooiste uitzicht van heel Parijs.'
'Omdat we niet alleen van koffie met croissants kunnen leven. Omdat ik het vreselijk vind dat jij het bij je thuis zonder bad moet doen. Omdat er zo veel dingen zijn die ik je wil geven. Omdat ik hier niet elke nacht kan slapen en 's morgens teruggaan naar het Ritz om een bad te nemen, me daar te scheren en te verkleden voordat ik aan het werk moet. Daar heb ik geen tijd voor. Omdat er hier niet voldoende plaats voor je bloemen is.'
'Elke nacht hier slapen?' vroeg ze en herhaalde de enige zin die hij had gebruikt die werkelijk haar aandacht had getrokken.
'Wil je dat niet?'
'O ja, ik wil jou graag bij me hebben.'
'Elke nacht?' hield hij aan en zijn grijze ogen smeekten om een bevestiging.
'Elke nacht, dat weet ik niet.' Ze pakte hem om zijn middel beet, legde haar hoofd in zijn schoot en keek naar de bos blond haar die zijn borst bedekte. 'Maar de komende nacht wel, en morgen, en de nacht daarna ...'
'Zie je wel, kleine schoonheid van me, je moet verhuizen. Er is hier geen plaats voor mijn kleren.'
'Of je bediende.'
'Vooral mijn bediende ... Zou je ook in het Ritz willen wonen? Nee, laat maar ... binnen vijf minuten zou al het hotelpersoneel aan het roddelen zijn en ik vind niet dat het iemand iets aangaat. Maggy, mag ik een geschikte flat voor je zoeken? Mag ik het zo regelen dat we ergens samen kunnen zijn waar genoeg ruimte is?'
'O, je wilt zoveel,' protesteerde ze. 'Nou heb je een kans op een avontuur in het echte Parijs, een deel dat alleen artiesten en Fransen kennen, een plek die alle Amerikaanse bezoekers zo graag in bezit willen nemen, - en nu wil je meteen iets anders. Een prettige plek waar we kunnen wonen en slapen, en zeker bedienden moeten hebben, en het beste vlees van de beste slager en waar alle rekeningen op tijd betaald worden. Zou het een "geschikte" flat voor mij of voor ons zijn?'