'Ik geloof dat ik je te veel bloemen heb gestuurd,' mompelde hij.
'O, een vrouw heeft nooit te veel bloemen.'
'Er is geen plaats meer om te zitten,' zei hij verbijsterd.
'En ik krijg tussen al die bloemen niet de kans een kop koffie voor je te zetten.'
'Je kunt zelfs niet ergens bij komen om een toastje te maken.'
'En ik kan geen kastdeur opendoen om je jas op te hangen.'
'Ik heb geen jas aan.'
'O, dat maakt de zaak eenvoudiger. We hebben gewoon geen keus, hè?'
'Nee. We moeten op het bed gaan liggen of de hele nacht blijven staan.'
'Mijn voeten doen pijn,' zei ze klaaglijk.
'En dus is het enige alternatief... het enige alternatief...'
In het ogenblik voordat hij haar lippen kuste, in die ene seconde waarin alles mogelijk leek en waarin zo veel geluk werd aangeboden, dacht hij dat hij eindelijk op de bestemming aankwam waar hij zijn hele leven, zonder dat hij het wist, op afhad gekoerst. En toen hij zich voorover boog en voelde hoe haar adem zich met de zijne vermengde, wist hij dat hij was aangekomen.
Zo stonden ze elkaar midden in een bloemenveld te kussen, heel lang totdat hun hart zo hevig klopte dat ze er beiden van trilden.
'Het alternatief?' mompelde ze en ten slotte lagen ze samen bovenop de sprei. Langzaam, met bevende vingers en veel kussen, kleedde Perry zich uit terwijl Maggy bij het vage gouden licht van een straatlantaarn naar hem keek. Naakt leek hij merkwaardig jong, zonder dat mooie pak en vest, het stijf gesteven overhemd - zo was hij bijna nog een jongen met verward dik blond haar en de stevige spieren van een skiër.
Hij duwde de schouderbandjes van haar hemdjurk van haar schouder en trok de japon tot aan haar middel naar beneden. Met één arm steunde hij haar zodat ze half achterover op het bed rustte en zo streelde hij haar van haar hals tot aan haar middel. Zijn warme hand nam haar lichaam centimeter voor centimeter in bezit, stelde haar helemaal op haar gemak totdat ze totaal ontspannen was en haar hoofd op het kussen legde. Nu trok hij haar haar jurk uit, gooide die over een mand met viooltjes en al gauw was ze even naakt als hij. Haar lichaam trilde plotseling koortsachtig en was bijzonder veelbelovend terwijl ze - met opzet en uitdagend - passief wachtte op hetgeen hij verder zou gaan doen. Hij keek lang naar de volmaaktheid van haar bijna onaangeroerde jeugdige lichaam. Toen drukte hij zich dicht tegen haar aan en zo lagen ze daar elkaar aan te kijken, naast elkaar, bijna even lang, de lippen tegen elkaar, tepels tegen de tepels van de ander, het ene hart tegen het andere.
'Maggy, ik houd zoveel van je. Mag ik je hebben?'
'Als je niet... als je niet...' dreigde ze en lachte bevend. 'Ja, natuurlijk mag je me hebben, Perry, houd van me en stel geen verdere vragen.'
Eerst was hun ritme niet helemaal gelijk. Maggy was alleen maar gewend aan Mistrals ruwe uitbundigheid en ze was Perry aldoor enige stappen voor. Hij wond haar met zijn langzame liefkozingen tot ongekende hoogten op, maar deed dit niet overhaast. Ze voelde hoe ze helemaal klaar voor hem was, ze verlangde naar hem, hevig, maar ze begreep dat ze zich niet hoefde te haasten om maar snel bevredigd te zijn. Ze paste zich aan hem aan, wachtte lang in plaats van snel te handelen en hield bijna haar adem in terwijl zijn vingertoppen en daarna zijn mond over haar heen speelden, nieuwsgierig, op ontdekking uit. Elk ogenblik was een belevenis op zichzelf en ging in een ander over alsof het een meeslepende melodie was. Ze vond even dat hij naar honing rook toen hij haar ten slotte stevig in bezit nam. Ze drukten zich tegen elkaar aan en opeens kreeg ze het gevoel of er een zwerm kleurige vlinders uit haar lichaam wegvloog die verrassend tussen haar dijen tot leven waren gekomen en zo de lucht in dansten.
Die nacht werden ze twee keer wakker en wendden zich meteen naar elkaar toe om nog eens te bevestigen hoeveel ze van elkaar hielden en elkaar nodig hadden.
Toen Maggy eindelijk wakker werd was het al klaarlichte dag en Perry sliep alsof niets hem kon wekken. Ze gleed uit bed, deed haar zilverleren avondschoentjes aan en spiernaakt onder haar zwarte avondcape rende ze de trap af naar de bakker om de hoek waar ze zes nog warme croissants kocht. Bij haar terugkeer sliep hij nog en Maggy liep voorzichtig door de bloemen heen naar haar éénpits gasstelletje om koffie te zetten en melk warm te maken. Ze schonk twee grote mokken halfvol sterke koffie, zette ze op een blaadje met een kan gloeiende melk, een suikerpot en de croissants, en maakte een plaatsje voor het blad op de grond naast het bed.
Perry lag plat op zijn buik en tijdens de nacht had hij de gewatteerde deken zo hoog opgetrokken dat alleen nog het kruintje van zijn hoofd zichtbaar was, met een uitgestrekte hand. Zou ze hem aan zijn haar trekken of... Maggy boog haar hoofd en likte de knokkels van zijn pink. Hij gromde wat en sliep door. Ze stopte haar tong tussen het bovenste lid van zijn pink en ringvinger en speelde er tussen heen en weer. Hij wilde zijn hand weghalen maar ze greep hem vast en zoog nu op zijn wijsvinger. De door een deken bedekte massa kwam omhoog alsof er een bel naast zijn oor had geluid.