Fauve pakte de hoorn weer op en bedacht dat ze één ding zeker wist: Maggy zou willen dat ze eerlijk was, zelfs al zou zij met die waarheid niet zo gelukkig zijn. En elke schilder moest zijn kunst boven vele andere dingen stellen. Zij moest er alleen aan denken dat ze het niet boven alles stelde. In elk geval niet aldoor.
Fauve vroeg Darcy op een ander toestel mee te luisteren en zo vertelde ze hen beiden wat haar die morgen was overkomen. Ze was zo direct en duidelijk mogelijk. Het had geen zin om om de feiten heen te draaien of te doen alsof ze nog geen besluit had genomen.
'Tja,' zei Maggy na een stilte met een stem die óf ver weg óf gesmoord klonk; Fauve wist niet wat de oorzaak was. 'Tja, ik moet zeggen, Fauve ... weet je, ik kan je eigenlijk nauwelijks zeggen hoe verbaasd ik ben.'
'Magali, ik heb er heus wel over nagedacht wat dit voor jou betekent,' zei Fauve ernstig. 'Ik weet dat je absoluut wilt dat één van ons beiden elke dag op kantoor is en ik weet dat je nu óf weer een volledige dagtaak op je moet nemen óf een compromis moet aanvaarden en meer op Casey en Loulou gaan vertrouwen.'
'Ik vroeg me al af waarom je zo lang wegbleef en het was toch niet werkelijk nodig om de hele winter in Félice te blijven, dacht ik; je had mensen kunnen vinden die dat alles daar voor je regelden. Darcy, hoe vaak heb ik al tegen je gezegd dat er iets vreemds met Fauve aan de hand was?' vroeg Maggy als iemand die een weddenschap heeft gewonnen.
'Magali! Besef je wel wat ik gezegd heb? Ik wil geen modellenbureau leiden; dat zei ik.'
'O ja, dat is begrijpelijk. Niet iedereen voelt zich daar toe geroepen,' zei Maggy met een zekere zelfvoldaanheid in haar stem.
'Kan het je niet schelen?' riep Fauve ongelovig uit.
'Ik wil me niet in dit gesprek over carrières mengen,' viel Darcy hen in de rede, 'maar Maggy, ik vind dat ik je toch even moet vertellen dat ik besloten ben me ertegen te verzetten als je die kas tegen de eetkamer aan wilt laten bouwen.'
'Verdraaid, Darcy, je weet heel goed dat ik van plan was de hele winter nadat Fauve terug zou komen orchideeën te kweken,' zei Maggy geïrriteerd. 'En dat kan je niet zonder kas doen.'
'Maar ze komt niet terug; die aarde onder je nagels komt er nu al van de lente tot het najaar niet meer onder uit... ik ben niet met een vrouwelijke Nero Wolfe getrouwd... maar met Maggy Lunel. Ik heb, net als jij, meer dan genoeg van die weekends van vier dagen.
Sinds Fauve naar Frankrijk is vertrokken ben je een veel prettiger mens om mee te leven. Geen kas.'
'Darcy! Hoe lang weet jij dat al... van die weekends?' vroeg Maggy.
'Laten we zeggen dat ik er de voorkeur aan geef op dat gebied ondoorgrondelijk te zijn.'
'Praten jullie nu eigenlijk tegen elkaar of tegen mij?' vroeg Fauve. 'Is dit een privégesprek? Tenslotte ben ik degene die dit gesprek betaalt.' Jean Perrin had haar verteld dat ze uiteindelijk minstens vijfentwintig miljoen dollar zou erven, maar dat klonk Fauve niet reëel in de oren. En een internationaal gesprek bleef een dure kwestie.
'Je had op kosten van de ontvanger moeten bellen,' zei Maggy. 'We hadden het wel aangenomen. Nu moet je eens luisteren, Darcy, betekent dit dat je weigert om me die kas te laten neerzetten?'
'Ik dacht dat ik duidelijk genoeg was geweest.'
'In dat geval weiger ik mijn vrijdagen op het bureau op te geven,' zei Maggy.
'En de maandagen?' informeerde Darcy onmiddellijk.
'Op één voorwaarde. Ik zal de maandagen bij jou op de boerderij doorbrengen als ik dat stukje moeras kan kopen dat aan ons land grenst.'
' "Dat stukje moeras"? - Dat is bijna twee hectare. Waar heb je dat voor nodig?'
'Een aanplant van waterlelies, een tuin, net zoals Monet in Giverny had,' zei Maggy op dromerige toon.
'Dat betekent bulldozers,' mopperde Darcy.
'Maar een paar weken. En vergeet niet, lieveling, dan kunnen we een roeiboot nemen en een klein zomerhuisje en dan kan je me daarheen roeien en drinken we er 's zomers samen martini's voor het eten.'
'We zijn het dus eens over drie dagen, hè?' onderhandelde hij verder. 'Vrijdagavond tot en met maandag?'
'Afgesproken. Op maandag laat ik dan Casey, Loulou en Ivy voor mij waarnemen ... het is toch meestal een dag waarop de week langzaam begint.'
'Ivy?' vroeg Fauve verbaasd.
'Ivy Columbo. Er zijn toch geen andere Ivy's? Ze vond dat het werken als model te kort duurde om er een carrière van te maken en dus is ze er op overgegaan om boekingen te verzorgen. De bedoeling is dat ze eerst getraind wordt, maar dat meisje is zo bazig dat er nauwelijks van opleiding sprake is. Ze doet me sterk denken aan ... mezelf. Het is wel jammer om de beste paar benen voor de loper op kantoor te gebruiken, maar aan de andere kant is ze nu toch verloofd met een of andere beeldschone Italiaan die ze in de Sixtijnse kapel heeft ontmoet toen ze in maart met jou in Rome was. Ik vind haar aardig; ze doet haar werk ook goed,' zei Maggy voldaan. 'Maar, Fauve, als jij terugkomt, als je van gedachten verandert, dan blijft je baan natuurlijk altijd voor je open. Dat weet je wel.'