Hij leek wel een groot, wild beest dat ze op een verlaten kust had gevangen, dacht ze terwijl ze de zon warm op haar rug voelde en een zoute smaak op haar lippen kreeg. Er was geen haast, hij was al bijna helemaal van haar. Wat ze wilde, moest ze hebben. Nu kon ze zich overgeven aan een spelletje van heerlijke bewegingen, de spieren van haar bekken samenknijpen, maar zó weinig, dat een man die minder opgewonden was dan Mike Kilkullen op dat moment het niet zou hebben gemerkt.
Dat seintje was alles wat hij nodig had. Hij sloeg zijn armen om haar lichte en volmaakte lichaam heen, zonder zich van haar terug te trekken, en zo tilde hij haar gemakkelijk op en legde haar onder zich zodat hij op haar kon neerkijken. Ze keken elkaar aan en hij zag dat ze begreep, dat geen enkele vrouw zich boven hem kon stellen en hem onderwerpen, geen vrouw zou hem tot een climax brengen waarop hij niet was voorbereid.
Langzaam trok hij zich helemaal uit haar terug en wreef de onderkant van zijn penis opzettelijk en voorzichtig heen en weer over de natte huid tussen haar benen. Toen ging hij weer bij haar naar binnen, drukte door en wachtte aldoor even. Ten slotte rustte hij stevig in haar terwijl zij haar spieren om hem heen spande en ontspande. Er werd geen woord tussen hen gewisseld toen hij zich weer uit haar terugtrok en langzaam tegen het tere, brandend hete plekje schoof dat het geheimste plaatsje van haar lichaam was. Hij voelde hoe ze haar heupen hoger en hoger optilde, hoorde hoe haar adem sneller ging en zag dat ze haar ogen dichtkneep. Pas toen hij onmiskenbaar voelde dat ze haar billen samenkneep en vooruitschoof, pas toen hij haar een kreet hoorde slaken, ging hij snel weer bij haar naar binnen en gaf zich over aan het ritme dat hen beiden tot het hoogtepunt van hun passie zou brengen.
Ze lagen op hun zij, de armen stevig om elkaar heen en zijn penis rustte nog in haar.
'Dit is niet mogelijk,' zei Mike op een toon die uit de mond van een vreemde leek te komen.
'Gewoonlijk niet,' antwoordde ze en lachte zachtjes.
'Lach niet; ik glijd uitje weg als je dat doet.'
'Dat gebeurt toch wel,' verzekerde ze hem, en bleef lachen.
'Ben jij zo'n expert?' vroeg Mike, plotseling opmerkzaam, en er lag een ondertoon in zijn vraag die maakte dat ze zich onmiddellijk terugtrok en ging zitten. Een wezen uit een toverbos dat zich buiten de bescherming van het woud in de volle zon had gewaagd, haar armen om haar knieën geslagen waardoor ze haar borsten verborg.
'Ik ken geen andere sport waarin ik meer expert ben.' Er klonk geen uitdaging in haar stem, alleen een sereen overtuigd zijn van de waarheid van haar woorden, maar haar ogen lachten niet meer.
'Wat ik bedoel... wat ik probeer te zeggen... jij -' Mike ging ook overeind zitten, want opeens voelde hij dat hij in het nadeel was als hij bleef liggen.
'Wat je wilt zeggen en niet kunt, mijn schat, is dat je verrast - nee, geshockeerd - bent te ontdekken dat een vrouw die je pas sinds gisteravond kent, zich zo maar aan je heeft overgeleverd. En dat ze beminnen als een sport beschouwt die je goed moet doen. Zo is het toch? Je hoeft me zelfs geen antwoord te geven; ik zie het aan je gezicht. Je dacht dat je me wekenlang het hof zou moeten maken voordat ik me misschien - heel misschien - op deze manier aan je zou geven, en zelfs dan zou ik niet degene zijn die dat moment uitkoos. En het zou natuurlijk 's avonds zijn geweest, hè? Volgens jouw opvattingen had ik je eerst "moeten leren kennen".'
'Je legt me woorden in de mond,' protesteerde hij, maar wist dat alles wat ze zei de waarheid was.
'O, nee. Ik lees alleen je gedachten. Je bent een Amerikaan, en ik heb geleerd die te begrijpen. Ik weet hoe ze denken, wat ze geloven, hoe zij vinden dat vrouwen zich horen te gedragen. Ik verwachtte niet dat jij de enige uitzondering in dit land zou zijn.'
Sylvie's waardigheid was volmaakt en roerend, haar rustig gevoel van gezag klonk door in elke zin die ze uitte, al had ze nog een kleur na hun liefdesdaad en zat haar haar in de war waardoor ze er nog jonger dan haar twintig jaar uitzag.
'Verdomme, ik begrijp jou niet!' riep Mike uit, helemaal gefrustreerd. 'Je vertelde me dat je een familielid van Sven was en hier voor een kort bezoekje was, dat je voor hem in zijn koffiehuis werkte - en nu ben je opeens een expert op het gebied van het gedrag en de manier van denken van de Amerikaan. Maar je bent te mooi om socioloog, antropoloog of de een of andere professor te zijn. Je bent veel te mooi en zelfverzekerd, en je weet voor een gewone vrouw veel te veel van seks af. Wat voor spelletje speel je eigenlijk?'
Hij knielde, pakte Sylvie bij haar schouders, trok haar dicht naar zich toe en tilde met zijn duim haar kin op zodat ze hem moest aankijken. 'Wat gebeurt er hier eigenlijk?' herhaalde hij. 'Ben je soms een zeemeermin of een wisselkind of een elf in menselijke gedaante?'
'Alleen maar een actrice,' zei ze, sloeg haar ogen neer en glimlachte onschuldig.