Tussen de inham en het water lag een breed, vast zandstrand waar bij eb zeewier en plekjes schuim achterbleven, evenals bobbelende draden kelp en andere waterplanten. Boven hen verhief zich de eindeloos zonnige tent van de hemel, vol van dat speciale licht dat alleen ontstaat op plekken waar hemel en oceaan elkaar ontmoeten.
Mike nam de paarden de zadels af zodat ze konden rondlopen waar ze wilden. Sylvie holde het strand op waar waterdruppels schitterden en bleef vlak voor de eblijn staan terwijl ze haar hand boven haar ogen hield en zo de hele omgeving aftuurde. De oceaan, het strand en kilometers groene heuvels, en de top van de berg die in de verte boven de rand lage rotsheuvels zichtbaar was. Ze draaide om en om, keek naar de horizon en spreidde verrukt haar armen uit bij het zien van de onbegrensde vrijheid van deze plek die zich uitstrekte van de zee tot aan de top van de berg.
'Hemels!' riep ze uit en begon uitgelaten het lege strand op te hollen, zonder enige bestemming. Het was een reactie die velen hebben als ze aan de rand van een continent staan. Mike Kilkullen lachte bij het zien van de twee paarden die begonnen te galopperen omdat zij zo hard liep; alle drie schepsels waren één met de zee, de zon, de lucht en het eeuwige ritme van de branding. Hij holde weg, naar Sylvie toe, en samen renden ze op en neer langs het strand; onverwachts veranderden ze van richting, hierheen, daarheen, botsten tegen elkaar op als net losgelaten jonge honden totdat ze eindelijk moesten blijven staan om naar adem te happen.
Ze vielen op het zand neer, ontdekten meteen dat het kletsnat was, hielpen elkaar opstaan, lachten als dwazen en zwoegden de helling op naar de inham waar ze nog steeds lachend op de deken neervielen.
'Wil je me graag kussen?' vroeg Sylvie toen ze weer kon praten.
'Dat is de stomste vraag die ik ooit heb gehoord,' antwoordde Mike en sloot haar stevig in zijn armen. Ze was tenger gebouwd en slank, hij groot en zwaar, maar beiden waren sterk en even krankzinnig bezeten sinds ze elkaar de vorige avond hadden leren kennen. Daardoor hadden ze allebei niet kunnen slapen en hadden zich van alles voorgesteld.
Onstuimig, impulsief en onhandig in hun enthousiasme kusten en omhelsden ze elkaar zó haastig, dat ze hun lippen pijn deden; hun neuzen en kinnen botsten tegen elkaar totdat ze de juiste manier vonden om hun gezichten tegen elkaar te leggen.
Sylvie begon Mike's overhemd los te knopen terwijl hij haar aan het kussen was. Ze wilde zien hoe blank zijn huid was waar de zon niet kon komen, ze wilde haar handen plat op de spieren van zijn brede borst leggen en hun kracht voelen, ze wilde weten hoe het haar op zijn borst tegen haar open handpalmen aanvoelde. Sinds haar zestiende jaar had ze minnaars gehad, maar niet één daarvan had haar zo opgewonden, zó het gevoel gegeven dat ze hem onmiddellijk totaal moest leren kennen voordat de rest van haar leven kon beginnen.
'Wacht eens even!' zei Mike toen ze ongeduldig aan zijn riem begon te trekken. 'Weet je heel zeker dat je weet wat je doet?'
'Wat een stómme vraag - waarom help je me niet?' Hij keek in Sylvie's ogen en zag daarin het antwoord op zijn vraag, daarin las hij dat hij met deze vrouw een vreemde en onbekende wereld had betreden waarin vragen niet meer nodig waren. Hij hoefde alleen haar aanwijzingen maar op te volgen.
'Ik help al,' zei Mike en was in enkele seconden naakt. Hij legde Sylvie plat op de deken neer, maakte haar witlinnen overhemd los en ritste handig haar witte broek open, maar zijn vingers trilden.
'Gauw,' beval ze en gooide zonder enige aarzeling al haar kleren uit.
'Gauw?' Hij wilde de wonderen van haar lichaam langzaam en zorgvuldig verkennen.
'Ik wil je nu hebben,' zei ze met een lage, trillende stem die geen tegenspraak duldde, en met één soepele, snelle beweging zat ze rechtop op de deken en gooide zich over hem heen waardoor hij omviel en zij met gespreide benen boven op hem zat. Ze drukte zijn dijen samen. Toen nam ze zijn penis in haar hand en wachtte even om te genieten van de omvang en bereidheid. Vervolgens, zonder een woord te zeggen, bewoog ze zich naar voren en naar boven, en langzaam en zonder enige aarzeling nam ze hem in bezit. Ze vormde zo een slanke, stevige, blanke zuil vlees die op haar handen steunde; haar borsten staken omhoog, ze hield haar hoofd achterover en haar lippen waren een beetje geopend in een trek die een mengeling van pijn en overwinning vertoonde, alsof ze een hardloper was die het lint bij de finish van de race had doorbroken.
Daarna ging ze voorover op zijn borst liggen en strekte haar benen recht over de zijne uit, haar volle gewicht boven op hem, zodat hun lichamen samen waren; vlees tegen vlees, over de volle lengte. Hij was zoveel langer dan zij, dat haar gewicht als een veertje aanvoelde en hij bleef achteroverliggen, ervoor zorgend dat hij zich beheerste en afwachtend wat ze verder van hem wilde. Ze rustte even, voelde zijn penis weer opzwellen en zich nog steviger in haar nestelen; ze luisterde naar zijn hartklop, het geluid van zijn ademhaling en voelde bijna hoe het bloed door zijn aderen stroomde.