'Goed zo, Sam, dat was heel goed,' prees Fernanda hem terwijl ze haar handen weer aan de handdoek afveegde. 'Mijn slaaf, dat is nou precies wat je bent. En je hebt eindelijk geleerd me te gehoorzamen.'
Ze ging naast hem op het bed liggen en keek de jongen aan. De cadet was totaal verslapt, bijna alsof hij bewusteloos was; elke spier, elk gewricht, elke pees van zijn jonge lichaam was ontspannen, zijn hoofd en lichaam waren van haar afgekeerd terwijl hij op zijn zij lag.
Ja, hij was de naamloze, gezichtsloze slaaf over wie ze al zoveel jaren fantasieën had gehad - een betere zou ze waarschijnlijk nooit vinden. Hij was uitgeput, alle begeerte was verdwenen. Over een minuut zou ze hem toestaan haar aan te raken, ervoor zorgen dat hij alle instructies uitvoerde die ze hem gaf. Als zijn penis dan eindelijk weer hard was, zou hij weten dat hij moest wachten tot zij klaar was. Hij was van haar, haar eigendom; hij had zijn lesje geleerd, ze had hem getraind. Waarom had ze het nog nooit met een jongen geprobeerd, een slavenjongen, vroeg Fernanda zich dromerig af en heel even doezelde ze weg.
Ze werd wakker en merkte dat ze stevig onder Sams lichaam lag. Zijn penis, krankzinnig groot maar wel horend bij een man die voor de derde keer opgewonden was geworden, trilde voor haar vagina en haar benen waren bij de knieën uit elkaar getrokken. Grommend duwde hij de opgezwollen punt ruw in haar, drukte voorwaarts totdat hij haar totaal opvulde.
'Ik ben dus je slaaf, hè? Iemand opgeilen, dat vind je leuk, hè? Maar ik zal je eens wat laten zien. Kan een slaaf dat doen ?' vroeg hij wild. 'Ik zal je eens laten voelen wat voor slaaf ik ben.'
'Houd op! Houd op, of ik ga gillen.'
'Dat kan me geen moer schelen. Hier is mijn pik, veel plezier ermee!'
'Sam, ik zeg het tegen je moeder!'
'Ja, dat zal best! En hoe ben ik dan in je kamer gekomen? Houd je bek. Je wilt het zelf, dat weet ik.'
'Niet waar!'
'Jawel, je wilt het!' Hij werd stil en zette zijn tanden op elkaar terwijl hij zijn penis heftig terugtrok zodat hij hem met volle kracht weer vooruit kon duwen, met alle wilde, onstuimige kracht die alleen een heel jonge man heeft. Zijn ademhaling ging moeilijk, hij raakte haar niet met zijn handen of lippen aan, al zijn koortsachtige concentratie was op zijn penis gericht. En hoewel Fernanda zich tegen hem verzette en probeerde hem te laten ophouden, leek het alsof hij haar aan een pin reeg. Sneller en sneller zwoegde hij voort, hij sprong in het bed op en neer zonder zich iets aan te trekken van de vrouw onder hem, alsof hij in een bordeel bezig was. Eindelijk bereikte hij een hevig, allesomvattend, maar kort orgasme. Hij bleef zwaar op haar liggen, nog opgezwollen, totdat hij zich eindelijk uit haar terugtrok nadat ze hem hard had weg geduwd. Zonder een woord te zeggen zeeg hij naast haar neer.
Fernanda sprong overeind en beefde van woede en schrik; ze holde naar haar kast en trok snel een peignoir aan.
'Eruit, kleine schoft die je bent!'
'Toe nou, maak het een beetje. Je hebt toch gekregen wat je wilde, hè? Wat dat ook was. Ik wil er wat onder verwedden, dat je het niet elke dag zo krijgt.'
'Eruit, en gauw!'
'Mij best hoor.' Hij wankelde even, trok zijn kleren aan, maar was zó zwak dat hij nauwelijks op zijn benen kon blijven staan. 'Tjongejonge, als ik dan denk aan wat ik me wel eens voorstel - dat was hierbij vergeleken kinderspel. Zeg, Fern, is het goed als ik de jeep neem? Ik moet naar mijn auto terug.'
'Ga je gang,' mompelde Fernanda, 'maar schiet op.'
'Ik ga al. Luister, maak je niet druk, ik praat er met niemand over. Niemand zou het trouwens geloven. Wat kan een mens toch boffen!'
'Het was een van de beste fiesta's die ik me kan herinneren,' verzekerde Jazz haar vader nadat de laatste gasten in de haciënda eindelijk naar bed waren gegaan; het was al bijna drie uur 's morgens.
'Je ziet eruit alsof je nog de hele nacht zou kunnen opblijven,' zei hij, 'maar niet in die jurk.'
'Nee, neef Casey heeft deze ook naar zijn grootje geholpen. Ik had me wel wéér kunnen verkleden, maar ik had alleen nog maar een spijkerbroek bij me. En als ik nog een japon had gehad, wie weet wat hij daarmee dan zou hebben uitgevoerd? Ik durfde het er niet op te wagen.'
'Hij heeft het niet met opzet gedaan,' vergoelijkte Mike Kilkullen terwijl hij lekker ontspannen in een van de twee fauteuils in zijn slaapkamer zat waar hij en Jazz zich hadden teruggetrokken terwijl Casey zijn bagage uit de kamer van Jazz haalde en naar de logeerkamer bracht die hij de rest van het jaar zou krijgen.
'Freud zegt dat er geen ongelukjes bestaan,' zei Jazz en trok geamuseerd haar wenkbrauwen op.
'Wat een kletskoek,' antwoordde hij lui.
'Vertel hem dat maar eens, pap.'
'Jij en Casey zijn dus toch nog goede maatjes geworden?'
'Die vent kan dansen, als je dat bedoelt.'
'Nou ja zeg, jullie tweeën hebben de hele avond samen gedanst.'
'Jij danste ook,' antwoordde Jazz uitdagend. 'Met Red.'