Ja, ze had hem met haar keurige kostschoolmaniertjes volkomen overdonderd, het was een uniek soort beschaving en houding, een niet te miskennen superklasse - hij kon er geen beter woord voor vinden. Ze was heel anders dan de leuke meisjes uit Zuid-Californië met wie hij tot nu toe was uitgegaan.
En hij moest ook iets boeiends, nieuws en onweerstaanbaars voor haar hebben gehad, want waarom zou ze er anders in hebben toegestemd met hem van het feest weg te gaan? Waarom zou ze anders elke dag van haar bezoek met hem hebben doorgebracht en hem hebben toegestaan haar urenlang te kussen op de voorbank van zijn cabriolet totdat hun lippen opgezwollen en bijna kapot waren en ze beiden koortsachtig en misselijk van verlangen waren?
Hij had nooit haar naakte borsten mogen aanraken. Geen contact onder het sleutelbeen, dat was haar regel geweest. Hij wist nog hoe gefrustreerd hij zich had gevoeld; hij herinnerde zich dat zelfs beter dan het beste nummertje dat hij ooit had gemaakt. Maar destijds hadden ze geen van beiden geweten wat ze eraan moesten doen. In 1947 was alles wat meer was dan kussen voor een aristocrate uit Philadelphia ongehoord. En hetzelfde gold trouwens voor nette Californische meisjes.
Dus waren ze samen weggelopen, Mike Kilkullen en Lydia Henry Stack. Twee ontzettend domme, door seks bezeten tieners die elkaar nooit hadden moeten ontmoeten, laat staan met elkaar trouwen, liepen samen weg omdat ze niet samen in bed konden springen en zich daar eens even een paar weken konden uitleven. Vermoedelijk had de helft van zijn generatie hetzelfde gedaan, maar dat hield nog niet in dat het geen rampzalige manier was om een besluit te nemen, vooral omdat een echtscheiding uitgesloten was met zijn katholieke achtergrond en haar strenge protestantse opvoeding.
Als hij eraan terugdacht, wist hij dat hij pas veel later had ingezien in hoeverre hun huwelijk een domme fout was geweest en hetzelfde gold voor haar. In het begin had hij gedacht dat het allemaal best ging en ze hadden een flatje in Palo Alto gehuurd, want het studiejaar was weer begonnen. Het was waar dat, toen het eenmaal wettig was toegestaan om samen naar bed te gaan, dit nooit zo fantastisch was geweest als zij het zich in hun onwetendheid hadden voorgesteld. Liddy, die het zo heerlijk had gevonden gekust te worden, hield niet van seks. Het maakte haar bang en van streek, en wat hij ook deed om haar gerust te stellen en lief te blijven, ze kwam nooit over haar afkeer heen van wat zij een vies gedoe vond dat afbreuk deed aan haar persoonlijkheid. Maar hij was ervan overtuigd dat haar houding mettertijd wel zou veranderen, vooral toen ze algauw zwanger werd.
Tijdens die eerste maanden vond hij haar vaak huilend in de badkamer opdat hij het niet zou horen. Ze beweerde dat ze alleen maar overstuur was omdat ze niet zo snel al een baby had willen krijgen, of omdat haar ouders nog boos op haar waren omdat ze was weggelopen. Later had hij begrepen dat ze machteloos en voortdurend in stilte woedend was omdat ze haar leven had geruïneerd en aan een impulsief en onnodig huwelijk vastzat terwijl ze weer in het oosten had kunnen zijn waar ze zich thuisvoelde, in de stad waarvan ze hield, tussen mensen van haar eigen soort en met haar hele leven nog voor zich.
Ze waren veel en veel te jong geweest om zonder een grote passie te gaan trouwen. Of zelfs mét een grote passie, dacht Mike verbitterd. Hun wederzijdse aantrekkingskracht was gebaseerd geweest op een niet bevredigend seksueel gevoel voor elkaar en even onbevredigende fantasieën over de ander. Zij was voor hem de prinses geweest, de schat die hij aan het hart van oostelijk Amerika met zijn beschaving en cultuur had ontrukt; hij was de belichaming geweest van de overdreven opgevoerde glans van het Wilde Westen, erfgenaam van een grote ranch, een oorlogsheld en in haar onervaren ogen al een man. Hun grote romance was niets meer geweest dan een wat beter uitgevoerde versie van de cowboy en de sjieke dame.
Het was een afschuwelijke vergissing geweest, maar elf maanden nadat ze samen waren weggelopen, was Valerie geboren. En daarna, voordat zijn laatste jaar aan de universiteit begon, had zijn vader een fatale attaque gekregen. Plotseling en alleen maar voorbereid met wat hij had geleerd voordat hij het leger inging, was de laatste mannelijke Kilkullen de opperchef van de ranch geworden. In die tijd was Emilio Hermosa, een oude man, de veebaas geweest en hij had zich voor alle details altijd tot Emilio gewend. In die eerste tijd hadden ze in een terreinwagen rondgereden, want het gebied dat hij moest leren kennen was te groot om per paard af te rijden. Liddy moest ervoor zorgen dat alles op de grote ranch goed liep, ze moest de bedienden en tuinlieden orders geven en voor Valerie zorgen. Beiden waren veel te druk geweest om samen hun moeilijkheden te bespreken. Twee jaar later was Fernanda geboren, en de meisjes waren erin geslaagd hen nog een paar jaar bij elkaar te houden.