Home>>read Dazzle free online

Dazzle(20)

By:Judith Krantz


Op vijfenzestigjarige leeftijd gaf hij niets om de geneugten die wereldsteden konden bieden. In de afgelopen jaren had hij maar zelden de ranch verlaten, eigenlijk alleen maar om de veemarkt in het Cow Palace in San Francisco te bezoeken waar fokstieren werden verkocht of belangrijke bijeenkomsten van de Democraten bij te wonen. Slechts zelden ging hij naar de vele feesten waarvoor hij door het groeiende aantal volmaakte gastvrouwen in Orange County werd uitgenodigd.

Mike Kilkullen was enig kind geweest; zijn ouders waren al vroeg gestorven en zijn weinige vrienden waren afkomstig uit de families van plaatselijke landeigenaren die hij zijn leven lang had gekend, maar alleen zijn dochters riepen de diepe emoties in hem op die hij verder uitsluitend reserveerde voor zijn ranch.

De afgelopen vier generaties Kilkullen hadden talrijke dochters voortgebracht, maar slechts één zoon in elk van die vier generaties. Die zoons, of het nu eerstgeborenen waren of niet, hadden de hele ranch geërfd, terwijl de dochters zich tevreden hadden moeten stellen met cadeaus van zilver of juwelen wanneer ze trouwden, en een deel van het beschikbare geld als hun ouders stierven. En ook al was het nog zo'n Britse instelling, toch had het eerstgeboorterecht, de aristocratische gewoonte dat de oudste mannelijke nazaat al het land erfde, zich op de een of andere manier gehandhaafd in een nu verre van nederige Ierse familie in Orange County.

Jazz wachtte nog even totdat ze zag dat haar vader op zijn paard klom. Toen gaf ze Limonada een bevel en galoppeerde omlaag, de kom in, waar ze keurig vlak naast zijn paard tot stilstand kwam.

'Wat deed jij daarboven, Juanita Isabella? Was je bezig de stoelen te tellen?' vroeg Mike Kilkullen terwijl hij zich naar haar toe boog, zijn armen om haar heen sloeg en haar bijna uit het zadel trok.

'Hoe wist je dat? Ik weet zeker dat je niet een keer omhoog hebt gekeken.'

'Ik zal het je nog wel eens leren. Een oude Indiaanse truc.' Hij lachte tegen zijn jongste dochter en alle strengheid verdween uit zijn gezicht. 'Wat heb je daar voor een ding aan?' vroeg hij. 'Het lijkt wel iets voor Halloween.'

'Je kent dit jasje heel goed,' zei Jazz en pronkte in het officiële Lakers jasje van goudsatijn en paarse zijde dat haar assistenten haar met Kerstmis hadden gegeven. 'Doe niet net alsof je nergens iets vanaf weet.'

'Ik plaag je graag. Waar heb je anders zo'n waardeloze dochter voor?'

'Nu Valerie en Fernanda komen, heb je dochters genoeg dit komend weekend,' antwoordde Jazz. 'Hou je nog een beetje in tot zij er zijn.'

'Zij happen nooit zo gauw als jij, meisje. Bovendien zijn ze volmaakt.'

'Dat is maar al te waar,' zei Jazz.

'Ik hoop dat je ook een japon hebt meegenomen. We hebben vier bands - twee mariachi's, een voor country-western en nog een voor ballroom-dansen.'

'Waarom geen rock and roll?'

'Het is mijn feest, Jazzbo, en ik geef niet toe dat er zoiets als rock and roll bestaat.'

'Ook geen reggae? Of top veertig?'

'Ik weet niet waar je het over hebt. In elk geval is het ballroomdansen weer helemaal terug. Dat heb ik in de Register gelezen, dus dacht ik dat ik jou maar eens blij moest maken.'

'Kletskoek, je hebt die band gehuurd zodat jij voor de verandering zelf ook weer eens kon dansen. De hemel beware me, de vroegere foxtrot-koning van Orange County is terug en hij is niets van vroeger vergeten. Dames, sluit uw dochters op!'

Mike Kilkullen kneep haar even. 'Heb je een vriend meegenomen?'

'Nee. Ik hoopte hier een loslopende vent op te pikken. Een vaste vriend is niet goed voor mijn manier van leven.'

Hij nam haar verstolen op. Nog geen teken van trouwplannen. Wat had dat meisje? Valerie en Fernanda hadden al zes kinderen op de wereld gezet, maar het scheen dat Jazz van man naar man fladderde zonder er ooit een zo ernstig te nemen dat ze ermee wilde trouwen. Het kwam vermoedelijk door dat beroep van haar. Hij was heel trots op haar, maar negenentwintig was negenentwintig.

'Zeg, denk jij ooit wel eens aan je... hmm... biologische klok?'

'O, mijn God. Je hebt in de Cosmo zitten lezen!'

'Nee, ik luisterde naar Susie. Dat is mijn raam op de wereld.'

'Je bent gewoon onfatsoenlijk! Degene die de biologische klok heeft uitgevonden, zou in mootjes moeten worden gehakt en zo de diepvries in moeten!'

'Ik wou alleen maar eens even controleren, zeker weten dat je er alles vanaf wist. Mijn plicht als vader doen.'

'Dan heb je die hiermee vooreen heel jaar vervuld. Voor tien jaar.'

'Is dat een wenk?'

'Dat is een bevel. Wie het eerst weer bij de stallen is!'





Valerie Kilkullen Malvern staarde uitdrukkingsloos en zonder iets te zien door de ontspiegelde ramen van de limousine met chauffeur die haar man, Billy Malvern Jr., had gehuurd om zijn familie van de luchthaven van San Diego naar de ranch te brengen. Ze nam niet deel aan het gesprek dat haar drie tieners met haar man voerden, maar was volkomen in haar eigen gedachten verdiept. Valerie wist dat er buiten niets was wat haar zou kunnen interesseren en dat betekende tweeëneenhalf uur ongestoord nadenken.