Maar ze werd bijzonder in verleiding gebracht zich terug te trekken op een plaats die van ouds bekend was. Terug naar Philadelphia en naar een leven met heel andere geneugten, met rustiger mensen en andere normen, naar een leven waarin je je status niet kon kopen.
Kon zij, die een zekere status had bereikt in de stad waarin het heel moeilijk was iets te gaan betekenen, kon zij, Valerie Malvern, gelukkig zijn als ze tot de hoogste kringen van Philadelphia zou behoren? Zou het leven ergens anders na al die jaren in een omgeving die kon worden beschouwd als een Amerikaanse versie van Versailles onder Lodewijk XIV, geen achteruitgang zijn? Misschien had ze haar gevoelens voor Philadelphia geromantiseerd, want ze woonde er niet en kende het dagelijks leven daar niet, behalve van bezoekjes zo nu en dan. Misschien raakte je toch meer aan New York verslaafd dan ze nu veronderstelde en zou Philadelphia saai lijken. Zo hadden de Franse aristocraten over hun leven in hun kastelen gedacht nadat ze uit Versailles waren verbannen.
Als je eenmaal weg was uit New York, werd je onmiddellijk vergeten. Rijke vrouwen - zoals zij nu ook spoedig zou zijn - woonden overal in Amerika, maar in New York had nog nooit iemand van hen gehoord, tenzij er foto's of artikelen over hen in de pers kwamen. Volgens Newyorkse opvattingen was hun enige wapenfeit dat Town and Country een artikel aan hun stad wijdde en hen daarin noemde. Zulke vrouwen werden in New York niet opgemerkt als ze vrienden daar een bezoek brachten.
Valerie ging bij Georgina en Fernanda aan tafel zitten, bestelde een garnalenslaatje en begon te eten zonder aan hun gesprek deel te nemen. Ze hadden het over de verschillen tussen jamsoorten en vruchtengelei met gelatine erin. Belachelijk!
Valerie dacht na over haar nieuwe positie in de stad waar zij in de afgelopen tien jaar strijd had gevoerd om net zo rijk te zijn als de mensen van haar dachten.
Nu zou ze over heel andere rijkdommen beschikken. Haar familieachtergrond was even goed als die van vele anderen... eigenlijk béter, nu ze er goed over nadacht. Ze had stijl. Geld, familie en stijl. Dat zou haar in New York tot een koningin maken zonder dat ze er verder iets voor hoefde te doen.
Maar het was allemaal zo vermoeiend! Al die mensen draaiden steeds om elkaar heen, werden samen gefotografeerd, kleedden zich om anderen de loef af te steken, gaven om het hardst geld voor liefdadige doelen en de vakantieoorden werden steeds exclusiever. Wilde zij dat nu werkelijk ook?
Billy Malvern zou er naar hartelust van genieten, dat wist ze zeker. Hij had het allemaal nooit zo ontleed als zij nu deed. Zou Billy mee willen verhuizen? Weg van zijn oorsprong?
'Valerie, waarom ben je zo stil? Ben je het niet eens met onze plannen voor een theesalon?' vroeg Georgina.
'Wat voor theesalon?'
'Fernie en ik willen er een openen,' zei Georgina en schudde ongelovig haar hoofd. 'Daar zitten we nu al over te praten vanaf het moment dat je bij ons bent komen zitten.'
'Sorry, ik heb niet geluisterd. Ik moet even bellen.' Valerie stond snel op. Ze kon domme mensen als Georgina niet uitstaan, met haar domme zogenaamde binnenhuisarchitectuur, of Fernie met al haar mannenproblemen. Luisteren naar belachelijke plannen over een te openen theesalon! 'Ik zie jullie nog wel,' zei ze.
'Heb ik iets verkeerds gezegd?' vroeg Georgina aan Fernie. 'Als dat zo is, herinner me er dan aan het nog eens te zeggen.'
'Och, Val doet vaak vreemd. Haar man heeft vanochtend opgebeld en sindsdien zit ze maar te peinzen.'
'Mannen...' zei Georgina en keek voor zich uit.
'Waarom ben jij met Jimmy getrouwd?'
'Fernie, schat, wat een vraag!'
'Och... nu ik weet hoe je al vroeg in je leven over mannen dacht... had je misschien... niet kunnen trouwen.'
'Omdat ik geen man nodig heb voor mijn liefdeleven ? En daarom zou ik niet willen trouwen? Fernie, wat ben je nog een kind! Ten eerste is Jimmy best wel lief en omdat het gemakkelijker is om getrouwd te zijn, was hij een goede keus. Het geld was geweldig belangrijk... Mijn vader is wel van adel, maar zeker niet rijk en er waren thuis veel kinderen. Mijn ouders waren dus heel blij toen ik Jimmy's aanzoek aannam. Niemand zou het hebben begrepen als ik niet zou zijn getrouwd. Erger, ze zouden zich dingen zijn gaan afvragen, of zelfs vermoeden. Een echtgenoot is de beste camouflage. En misschien wil ik op den duur nog wel kinderen, zoals alle andere vrouwen.'
Georgina keek vertederd voor zich uit bij het idee van kinderen. Waarom zou ze niet? Dan was het volmaakt.
'Bovendien zit je altijd weer met het probleem van begeleiders. Allerlei mannen wilden me mee uitnemen, naar feesten en zo, maar natuurlijk verwachtten ze allemaal na verloop van tijd wel iets meer te krijgen dan een zoentje op de wang. En dan moest ik ze wegsturen. Ik kreeg al de reputatie dat ik een harteloze flirt was - en dat wilde ik niet, dat begrijp je!'
'En Jimmy? Krijgt hij meer dan een welterustenzoentje op de wang ?' vroeg Fernanda nieuwsgierig. Ze moest het antwoord weten, ook al schrok ze ervoor terug.