'Je kent me toch, Jazz. Ik bemoei me niet met onbelangrijke details - ik kijk alleen naar de belangrijke dingen.' Phoebe gooide haar geblondeerde haar energiek naar achteren. 'Ik weet niet hoe lang haar voorbereidingen hebben geduurd, maar ze vroeg gisteren pas om een fotograaf. Iemand heeft haar zeker op het laatste ogenblik in de steek gelaten.'
'Onzin, Phoebe. Als zij iemand had aangenomen, had ze er vast ook een of twee in reserve gehad. Juist die verrassingsfeesten vragen een precieze voorbereiding. Zéker dit feest.'
'Jazz, je overdrijft.'
'Cookie heeft eerst om mij gevraagd, hè, Phoebe?'
'Toe nou, Jazz, omdat jij zo'n fan...'
'Ze heeft naar mij gevraagd, hè? Eén telefoontje en ik weet het.'
'Nou ja, wat dan nog, Jazz? Wat een onzin. Ik heb je net een enorme opdracht bezorgd waarmee je meer geld zult verdienen dan iemand ooit met zoiets heeft binnengehaald en dan misgun je Gabe een baantje, alleen omdat jij op dat feest had willen zijn. Wat ben jij egoïstisch!'
'Hoe lang geleden heb jij Gabe deze opdracht gegeven?'
'Het was een weloverwogen besluit. En ik neem besluiten op grond van wat het beste voor je carrière is. Daarom heb je zoveel succes sinds ik je vertegenwoordig.'
'Dat deed jij ? Nee, Phoebe, je haalde me over om onnodig naar New York te gaan zodat ik weg was en niemand hiervan hoorde voor het te laat was. Jij hebt Gabe een opdracht gegeven waarvoor Cookie mij vroeg, een opdracht die ik dolgraag had gehad.'
'Je overdrijft echt, Jazz. Je ziet spoken; zeker de spoken van jou en Gabe vroeger.' Phoebe gooide haar hoofd achterover en keek Jazz uitdagend strak aan.
'Wat zei je daar?'
'Jij en Gabe. Denk je soms dat ik het niet weet? Daarom draait toch al dit kinderachtige gedoe? Niet om die opdracht, maar om Gabe en jou en hoe het tussen jullie was, heel lang geleden. Arme Jazz, ik wist niet dat je er nog altijd om treurde.'
De twee vrouwen keken elkaar even zwijgend aan. Phoebe had een triomfantelijke blik in haar ogen, geamuseerd, en ze probeerde Jazz ervan te doordringen dat de enige manier waarop ze nu haar trots nog kon redden, zich terugtrekken zou zijn. Maar in plaats daarvan pakte Jazz Phoebe bij haar magere schouders en hield haar stevig vast. Haar stem klonk rustig en zacht, maar heel overtuigend.
'Het heeft niets met Gabe te maken. Het is een kwestie van vertrouwen. Het is afgelopen, Phoebe. Je vertegenwoordigt me niet meer. Ik stuur volgende week wel verhuizers naar de studio. Prettige kerstdagen.'
Jazz liet Phoebe zachtjes los en liep de deur van Mels studio uit, wetend dat ze Dazzle nooit meer zou betreden.
'Nog wat, Casey? vroeg Susie Dominguez.
'Nee, dank je,' zei hij en keek naar Jazz die ook aan de keukentafel zat. Red en Mike brachten een laatste avond in Reds huis door dat te koop was aangeboden. Jazz was een uur geleden aangekomen, net op tijd voor de maaltijd, maar ze was nog zó woedend, dat ze nauwelijks de heerlijke lamsbout proefde. Ze was nog steeds nijdig dat haar de kans was ontnomen het feest bij Magie te fotograferen en ze moest er maar over blijven doorpraten.
'Als je mijn mening wilt weten,' ging Susie door toen ze eindelijk de kans kreeg ook iets te zeggen, 'waarom geef je Phoebe alle schuld ? Die vent komt er zo wel gemakkelijk vanaf.'
'Gabe?'
'Je weet best dat ik zijn naam nooit meer noem sinds' - Susie keek even naar Casey - 'sinds dat misverstand tussen jou en hem. Maar volgens mij heeft hij precies geweten wat dit voor jou betekende.'
'Och, Susie, hij is helemaal niet in basketbal geïnteresseerd.'
'Hoe lang is hij ondertussen alweer in Los Angeles?'
'Dat heb ik niet bijgehouden,' zei Jazz koppig.
'Maanden?' hield Susie aan.
'Ongeveer.'
'En in al die maanden, terwijl hij in dezelfde studio werkt als jij, omgeven door mensen die jou kennen, heeft hij nooit gehoord hoe dol jij op de Lakers bent? Jazz, je bent al een fan vanaf de tijd dat Magie pas begon, meer dan tien jaar geleden. Ik heb je er heel vaak over horen praten en ken alle namen uit mijn hoofd. Ik weet wat ze doen en wat ze laten. En ik probeer er geen notitie van te nemen, want ik houd van football. Maar ik zou doof moeten zijn om niets te horen. Heeft Jazz het al eens tegen jou over de Lakers gehad, Casey?'
'Non-stop. Ik kan je alles over Magie en Worthy vertellen.'
'Laat maar. Als iemand jou om een goede fotograaf voordat feest vroeg, zou jij dan ook niet meteen aan Jazz denken?'
'Susie, maak het Casey niet zo moeilijk. We stemmen hier niet.'
'Ik zou het wel weten,' zei Casey.
'Maar Gabe hoorde het pas op het laatste ogenblik,' protesteerde Jazz. 'Phoebe heeft het met opzet zo geregeld.'
'Hoe wist ze dat die vent beschikbaar was?' vroeg Susie. 'Als hij er niets van had af geweten, had hij met Kerstmis wel weg kunnen zijn. Dan had Phoebe de Lakers moeten afwijzen. En ze was haar commissie kwijt geweest. Je weet dat ze wel zorgt dat zoiets nooit gebeurt. Als we overwegen wat jij zegt, en Magie naar jou vroeg en zij hem die vent heeft aangesmeerd, dan moet dat allang geleden zijn gebeurd.'