’s Avonds om zeven uur stond ik bij hem op de stoep na een vermoeiende rit door de spits. Als ik al nieuwsgierig was naar hoe het allemaal zou beginnen, kwam daar nogal een abrupt einde aan. Ik liep achter hem aan zijn appartement in en boog voorover om de katten met een aai te begroeten. Toen ik weer overeind kwam, nam ik mijn weekendtas in mijn andere hand en terwijl hij dit in zich opnam, liep hij naar me toe en rukte de tas uit mijn greep.
‘Die zul je niet nodig hebben,’ zei hij, terwijl hij me naar de woonkamer leidde en de tas op de grond smeet. Hij liet zich neervallen op de bank en ik stond voor hem en voelde me ongemakkelijk, er niet helemaal zeker van wat te doen. Hij lag namelijk op zo’n manier languit op de bank dat er geen plaats voor mij meer was. Tenminste, ik was er niet zeker van tot hij begon te praten en toen werd het me allemaal duidelijk.
‘Strip voor me. Nu.’
Ik keek hem aan, relaxt en met een glimlach van iemand in een meubelreclame, me veilig voelend in de wetenschap dat ik zou gaan doen wat hij vroeg. Zoals altijd was het begin van het spel het moeilijkst voor me en het beeld van arrogantie dat hij vormde, wachtend totdat ik zou bewegen en wetend dat ik dat zou doen, zorgde ervoor dat ik mijn tanden op elkaar zette terwijl ik uit mijn schoenen glipte en de knoopjes van mijn blouse begon los te maken.
‘Wacht eens even, stop.’
Op zijn bevel stopten mijn handen bij het derde knoopje. Ik keek hem aan in de hoop dat hij een besluit zou nemen – wilde hij dat ik me uitkleedde of niet?
‘Ja?’ Mijn stem klonk een beetje schel in mijn eigen oren. Ik wist dat het door schaamte kwam, maar ik was bang dat hij het als tegendraadse houding zou opvatten en dus verlaagde ik mijn toon. ‘Ja?’
Zijn ogen glinsterden terwijl hij tegen me sprak. Er ging een golf van affectie door me heen die tegelijkertijd vlinders in mijn buik veroorzaakte. Die vlinders raakten door het dolle heen door wat hij daarna zei.
‘De komende 24 uur ben je van mij. En van mij alleen. Alles wat je doet is voor mij. Jouw wensen, jouw behoeften, zelfs je waardigheid tellen niet. Je zult alles doen wat ik je vraag te doen, naar beste kunnen, op een manier waarvan jij weet dat die me het meest zal behagen. Is dat duidelijk?’
Ik moest hard slikken voor ik kon spreken. De gedachte aan de onmiddellijke gevolgen hiervan speelde als een gek door mijn hoofd en een blos begon zich vlekkerig op mijn wangen af te tekenen. ‘Ja.’
‘Nou, denk je dan niet dat je wat langzamer moet gaan en je kleren uit moet trekken op een manier waarvan je weet dat ik er blij van word?’
Ik vertrouwde mijn stem niet, dus ik knikte.
‘Goed zo, meisje. Dus, strip voor me. Niet functioneel, maar sensueel. Laat me je lijf zien. Laat me mijn bezit zien.’
Met mijn verstand wist ik dat hij me zat te stangen om een reactie los te krijgen en het kostte me veel moeite dit niet terug te doen, vooral bij de gedachte dat ik zijn ‘bezit’ was. Maar goed, ik wist dat dit in feite de deal was die we hadden en dat – eigenlijk – een groot deel in mij ernaar verlangde zich op die manier een poosje aan hem over te geven om te zien waar het ons zou brengen.
Ik had mijn tanden op elkaar terwijl ik met mijn vingers klungelig met mijn half open blouse begon te spelen, waarbij ik hem opvallend een blik op mijn beha bood terwijl ik mijn handen langs mijn lichaam, mijn heupen en mijn rokje liet glijden voordat ik me opnieuw begon uit te kleden, maar nu langzaam.
De vijf minuten die volgden leken een eeuwigheid te duren. Als ik me niet een groot deel van de tijd te erg gegeneerd zou hebben om naar James te kijken en in plaats daarvan over z’n schouder heen staarde naar de muur achter hem waar toevallig een klok hing, zou ik gezworen hebben dat het eerder bijna een uur duurde.
Ik voel me prettig in mijn eigen lichaam, maar ik ben me ervan bewust dat mijn lijf verre van perfect is en ik ben er niet de persoon naar om zelfs in de gunstigste omstandigheden in het middelpunt van de belangstelling te staan. Gedwongen worden om zo te strippen, maakte dat ik me belachelijk en tot object gemaakt voelde. Alles in mij schreeuwde erom hier zo snel mogelijk een eind aan te laten komen, zelfs terwijl ik wist dat ik er de tijd voor moest nemen om hem zo goed als ik kon uit te dagen en te kwellen.
Tegen de tijd dat ik bij mijn slipje was aangekomen, had een blos van schaamte zich zowel op mijn borst als mijn gezicht afgetekend en verstopte ik mezelf zo goed als kon achter mijn haar. Ik geloof niet dat ik me ooit zo kwetsbaar had gevoeld, een stekelig en onplezierig gevoel. Mijn keel was opgezwollen en op de een of andere manier stonden de tranen in mijn ogen.
Uiteindelijk trok ik mijn slipje naar beneden en stond ik voor hem, naakt, zowel fysiek als emotioneel. Tergend langzaam bewoog hij zich in mijn richting.