Ik mocht rechtop gaan staan van James. Hij kwam voor me staan en drukte teder een kus op mijn voorhoofd terwijl ik trillend voor hem stond en de pijn en adrenaline door mijn lichaam gierden.
‘Goed zo, meisje. Dat heb je heel goed gedaan.’
Ik wilde bijna een gezicht trekken toen ik het koosnaampje hoorde, maar ik hield me in. Hij liet een vinger tussen mijn benen glijden. Ik kreunde van genot, ik leunde tegen hem aan en genoot ervan dat hij me met zijn vingers verkende. Hij grinnikte om hoe nat ik was, om hoe mijn benen trilden terwijl hij me – belachelijk makkelijk – richting een orgasme streelde. Toen trok hij zijn hand weg. Ik verbeet een wanhopig geluidje – alles om te voorkomen dat hij me met die gesel zou moeten straffen – maar ik wist dat mijn blik mijn frustratie verried toen hij op de rand van het bed ging zitten, zijn broek openmaakte en me gebaarde voor hem te knielen.
Ik keek hem hoopvol aan – onbewust wachtte ik op zijn goedkeurende knikje – en nam hem eindelijk in mijn mond. Ik likte hem gretig, ik vond het heerlijk om zijn handen in mijn haar te voelen. Hij kneep zijn vingers afwisselend samen en ontspande ze terwijl ik hem met mijn mond aanbad. Ik verloor mezelf in de taak. Zelfs de pijn in mijn linkerbil verdween terwijl ik aan hem zoog.
Hij trok mijn hoofd aan mijn haren omhoog, pakte mijn armen vast en tilde me van mijn knieën en duwde me weer richting het kleedje. Er was even kortsluiting in mijn hersenen. Ik begreep in welke positie hij me wilde hebben en ik kon alleen nog maar aan de gesel en de pijn denken. Maar ik kon geen woorden vormen, laat staan zinnen, en ik hoorde mezelf een soort wanhopig mauwend geluid maken achter in mijn keel. Het was een smeekbede en een weigering. Hij sprak tegen me, maar ik begreep hem niet, zo groot was mijn angst dat hij me weer zou straffen. Hij kuste me weer op mijn voorhoofd en streelde me net zo teder als hij eerder zijn katten had gestreeld en op de een of andere manier wist ik dat hij mijn angst probeerde weg te nemen, ook al kon ik hem niet horen. Uiteindelijk verstond ik hem.
‘Ik ga je niet nog eens straffen. Ik wil dat je daar gaat staan zodat ik je kan neuken.’
O.
Ik liet hem me naar het kleedje sturen en nam weer dezelfde positie in als daarvoor. Hij rolde een condoom om en begon me te neuken. Hij pakte mijn heupen beet om ervoor te zorgen dat hij me zo hard mogelijk kon neuken en raakte met elke stoot mijn zere kont. Het voelde ongelofelijk lekker. Ik had nog steeds een adrenalinehigh van mijn straf, mijn hoofd was helemaal leeg en ik reageerde alleen maar op hem, op zijn overheersing. Hij reikte met zijn hand tussen mijn benen, masseerde mijn klit en ik kwam om hem heen klaar.
Tegen de tijd dat ik weer een beetje bijkwam, had hij ons naar het bed geleid en lag ik (op mijn zij, want ik zou in elk geval de week erna nog een zere kont hebben) naast hem. Ik keek hem aan en opeens schaamde ik me een beetje voor mijn gedrag, maar hij glimlachte naar me. Hij streelde mijn haar en drukte nog een kus op mijn voorhoofd.
‘Je was geweldig vanavond. Goed zo, meisje.’
Ik glimlachte en deed mijn ogen dicht om van de zachte druk van zijn tedere lippen te genieten. Ik stoorde me nu echt niet aan de minzame toon. Ik had voor mijn gevoel een enorme prestatie geleverd. Ik was er trots op dat ik hem had behaagd en dat ik het goed had gedaan.
Later besefte ik pas dat dit slechts het begin was.
13
Ik ben er trots op dat ik me niet laat meeslepen door de clichématige etiquette rondom daten. De meeste van mijn vrienden zijn net zo. Niemand houdt zich bezig met gelul over regels wanneer je moet bellen en wanneer vooral niet, we zijn allemaal recht voor zijn raap en praktisch. Als je iemand leuk vindt, waarom zou je er dan omheen draaien?
Je zult me dus nooit zorgen zien maken over wanneer ik iemand weer zie. Als ik met iemand wil afspreken, dan vraag ik het gewoon. Als hij ook met mij wil afspreken, fantastisch. Zo niet, tja, dan is dat klote en krijgt mijn zelfvertrouwen een dreun, maar dat overleef ik wel.
Zo ging het alleen niet met James.
Het stereotiepe man-vrouwgedoe boeit me echt niet en ik probeer niet zo iemand te worden die zit te tuttebellen: ‘Zal ik sms’en of wil ik dan te graag? Als ik sms, hoeveel kruisjes moet ik dan aan het eind zetten? Hé, wacht eens even, hij heeft geen kruisje aan het eind van zijn bericht gezet terwijl hij dat voorheen wel deed, wat betekent dat?’ Maar als ik dacht dat de etiquette rondom daten al vreselijk was, dan wist ik blijkbaar nog niet wat er gebeurt als daar een D/s-machtelement bij komt kijken. Mag ik om een nieuwe afspraak vragen of is dat opdringerig? Niet onderdanig genoeg? Moet ik wachten totdat hij iets organiseert? Als hij dat niet doet, blijf ik dan gewoon wachten? Op welk moment moet ik het opgeven en ervan uitgaan dat hij gewoon niet geïnteresseerd is? Ga ik mezelf vreselijk tegenkomen omdat ik de meest ongeduldige persoon ben die ik ken?