Home>>read Dagboek van een submissive free online

Dagboek van een submissive(67)

By:Morgan


Hij sloeg me nog een keer, greep toen mijn haar vast en duwde zijn lul weer in mijn mond die ik zo wijd mogelijk voor hem opensperde. Ik bewoog mijn tong langs hem heen terwijl hij mijn mond neukte. Toen – zo onverwacht dat ik bijna stikte toen de eerste straal in mijn keel spoot – kwam hij in mijn mond klaar. Ik slikte en begon hem schoon te likken, maar hij deed een stap naar achteren, stopte zijn lul weer in zijn onderbroek en deed zijn broek weer dicht.

Ik zat daar nog aan zijn voeten, onzeker over wat er zou volgen, mijn tepels hard en de smaak van zijn zaad in mijn mond. Hij streelde mijn haren en pakte toen mijn arm om me overeind te helpen.

‘Zal ik je jas aannemen? Dan gaan we koken en daarna wat relaxen.’

Ik voelde me een beetje als Alice in een heel sexy en verbijsterend Wonderland. Ik trok mijn jas uit en volgde hem naar de keuken. Er was een wezenlijk verschil met mijn vorige bezoek en ik was pas tien minuten binnen.

We aten, praatten met elkaar. We dronken ieder een glas wijn, maar niet meer dan dat omdat we allebei wisten dat we nuchter moesten zijn voor wat er later die avond zou komen. Nou ja, een beetje nuchter. Ik was nog niet helemaal bijgekomen van wat er eerder was gebeurd, maar ik kon mijn hoofd wel bij het gesprek houden. Zelfs al was ik in gedachten aan het aftellen tot het moment dat hij me naar zijn slaapkamer zou leiden om daar te spelen. Eindelijk was het zover.

De katten wilden kennelijk ook spelen. Ze volgden ons naar binnen. Hij pakte ze één voor één op, kroelde even met ze, fluisterde iets en zette hen toen zacht maar gedecideerd in de hal. Het was zo schattig om te zien dat de overgang des te groter was toen hij de deur dichtdeed en zijn aandacht weer op mij richtte. Hij beval me mijn kleren uit te trekken en ging toen zitten om toe te kijken.

Iedere vrouw, ongeacht hoe perfect, heeft lichaamsdelen waar ze ontevreden over is en geloof me als ik zeg dat ik redelijk wat van dat soort plekken heb. Over het algemeen probeer ik me daar echter geen zorgen om te maken. Ik eet gezond, ga ten minste drie keer per week naar de sportschool en ga er heel optimistisch van uit dat de meeste kerels tijdens een hevige vrijpartij aan heel veel dingen denken, maar níet aan jouw al dan niet wat slappe buik.

Toch is het heel lastig om je uit te kleden voor iemand die jij leuk vindt en die (a) zijn kleren gewoon aanhoudt en (b) dus alleen maar aandachtig toekijkt terwijl jij je uitkleedt. Ik trok snel en totaal niet gracieus mijn topje uit, gevolgd door mijn broek – ik nam mijn sokken maar gelijk mee, want die zijn verre van sexy – en bleef toen zo staan om mijn moed te verzamelen voor de volgende stap.

Ik keek naar hem zoals hij daar naar mij zat te kijken, zag de glimlach rond zijn mond spelen en besloot dat het hoog tijd was om hem bij zijn eigen spelletje te verslaan. Ik kon dit. Ik kon doen alsof ik een zelfverzekerdheid bezat die ik niet had. Ik moest het soms voor het werk ook doen, al had het dan niets met daadwerkelijke naaktheid te maken, en niemand die me er dan op betrapte. Ik hoopte vurig dat ik niet zo erg bloosde als ik vreesde en maakte met een glimlach achter mijn rug mijn beha los en deed die uit. Mijn slipje volgde onmiddellijk en ik legde ze allebei boven op het stapeltje kleding op zijn bed. Toen keek ik hem weer aan en het kostte me moeite om mijn armen niet over elkaar te slaan.

Dit duurde een paar minuten. Door het open raam kwam een briesje binnen dat langs mijn lichaam streek en James bleef naar mij kijken. De stralen van de ondergaande zon verlichtten de kamer en door het geluid van autoportieren die open en dicht gingen en wat kinderen die buiten voetbalden, voelde dit heel onwerkelijk aan. Toch bleef ik daar staan.

Eindelijk kwam hij in beweging.

Hij liep door de kamer naar me toe en sloeg een arm om me heen om mijn kont vast te pakken. Ik leunde naar hem toe. Ik had dit contact nodig, had hem nodig. Hij kuste me en alles verdween, behalve zijn handen op mijn lichaam en zijn lippen op de mijne. Hij leunde naar achteren, streek een lok haar over mijn schouders en glimlachte.

‘Mmmmm. Jij moet eerst je straf ondergaan, dan gaan we pas verder.’

Ik voelde mezelf witheet en opstandig worden. Verdomme, was het nou echt nodig om mij de hele tijd uit balans houden? Shit. Ik keek hem behoedzaam aan. Ik was niet vergeten dat ik dankzij de grillen van de autocorrect bij het sms’en en een mislukte weddenschap over wie de volgende bondscoach van Engeland zou worden honderd strafpunten had verzameld. Ik wist niet eens welke straf er bij die strafpunten hoorde, maar ik werd er wel zenuwachtig van. Hopelijk konden we er een nachtje over slapen. ‘Moet dat nu?’ vroeg ik hoopvol.

‘Neuh, als je wilt wachten dan pas ik me wel aan en wacht ik tot je ook zin hebt in de rest.’

Ik keek hem boos aan. Hij keek hoofdschuddend terug en streelde mijn gezicht.