Hij hield me nauwgezet in de gaten terwijl we dit bespraken en zijn glimlach werd steeds breder tot hij me praktisch recht in mijn gezicht uitlachte. Ik vond het niet meer zo leuk en vroeg hem uiteindelijk wat hij zo grappig vond.
Hij gebaarde naar mij. ‘Jij bent heerlijk. Je houdt je kin opgeheven en je klinkt zo nonchalant, maar je lichaam verraadt je.’
Ik voelde mijn kin onwillekeurig verder omhooggaan. Ik probeerde – vergeefs – heel kalm te antwoorden, maar ik hoopte dat hij me niet goed genoeg kende om dat door te hebben. ‘Ik weet niet waar je het over hebt.’
Hij raakte me aan, zijn huid tegen de mijne, en het voelde alsof er een elektrische schok door mijn lichaam trok. Hij streelde al pratend met een vinger over de rug van mijn hand op een manier die haast hypnotisch aanvoelde, mijn hart sneller deed kloppen en me sneller deed ademen, terwijl ik me probeerde te concentreren op wat hij zei. In het piepkleine deel van mijn hersenen dat niet bezig was met de gedachte hoe surrealistisch het was de praktische details te bespreken om mijn slipje aan een man te geven die ik twee keer eerder had gezien en van wie ik niet zeker wist of ik hem überhaupt wel aardig vond, vroeg ik me af hoeveel genot hij me kon geven als hij me met die ene vinger al bijna gek maakte.
‘Je doet heel erg je best om je stem, je woorden, onder controle te houden, maar je wangen zijn vuurrood en kijk eens naar je hand...’ Hij tikte er zacht op. ‘Je grijpt de rand van de tafel vast voor steun.’ Ik knipperde met mijn ogen en keek omlaag en zag dat ik mijn vingers om het donkere hout klemde. Het leek wel alsof het de hand van iemand anders was, ik zag mezelf zoals hij me zag. Hij had gelijk en ik bloosde nog heviger. Tot zover mijn zelfbeheersing. Shit. Ik liet het hout los en legde mijn hand losjes op tafel. Ik veinsde een nonchalance waarvan we allebei wisten dat ik die niet voelde. Ik slikte moeizaam en probeerde uit alle macht mijn evenwicht te hervinden.
‘Ik weet echt niet waar je het over hebt.’
Hij glimlachte weer, haast toegeeflijk, zoals je naar een grappig, maar naïef kind lacht. ‘Ik denk van wel, maar misschien ook niet. Je bent slim, je komt er nog wel achter.’ En toen klopte hij weer op mijn hand.
‘Zullen we om de rekening vragen?’ Ik pakte mijn tas van de grond en hij bestudeerde me nauwgezet. Zijn stem klonk zacht, vastberaden en raakte een deel van me dat zich sinds de verhuizing had stilgehouden.
‘Ga naar het toilet.’
Het leek wel alsof mijn benen van iemand anders waren en ik was al halverwege het restaurant voor ik besefte waar ik mee bezig was. Ik was duidelijk gek geworden. Hij kon de pot op, dacht ik toen ik in het toilet mijn slipje in mijn tas stopte. Als hij het zo wilde spelen dan kon ik hem vast moeiteloos meer choqueren dan hij mij. Maar toen ik terugliep naar onze tafel, begon ik daaraan te twijfelen.
Hij had de rekening al betaald en had mijn jas gehaald. Hij stond bij de deur de donkere nacht in te staren. Ik liep door het restaurant naar hem toe en bij elke stap drukte de naad van mijn pantalon tegen mijn doos. Dit was zo onwerkelijk. Die heerlijke wrijving verhoogde mijn toch al stijgende opwinding.
Hij hielp me in mijn jas en legde toen schijnbaar galant zijn hand eronder op mijn onderrug. Alleen ik wist dat hij zijn vinger onder de broekband duwde om te voelen of ik hem had gehoorzaamd. Hij mompelde goedkeurend omdat hij me zag blozen. Verdomme.
We liepen samen naar de taxistandplaats waar onze wegen zouden scheiden. Vlak voor we bij de voorste taxi aankwamen, pakte hij mijn pols vast en liet hij me omdraaien. Hij drukte me met zijn lichaam achteruit tegen de muur, schoof zijn hand in mijn haar en kuste me hartstochtelijk, overmeesterde mijn mond. Hij had zijn andere hand nog steeds om mijn pols geklemd en hij trok mijn hand onder zijn jas omlaag naar zijn erectie. Ik was verlegen, schaamde me – in het openbaar tongen en handtastelijk doen had ik allang achter me gelaten – maar ik kon de verleiding niet weerstaan mijn hand langs de voorkant van zijn broek te laten glijden en ik voelde hem harder worden.
Hij verbrak de kus en we lieten elkaar hijgend los. Ik was sprakeloos, het rustig aandoen was iets van het verleden. Hij keek me verwachtingsvol aan, maar ik wist echt niet wat hij van me wilde horen. Ik wist niet eens of ik wel fatsoenlijk kon praten. Hij glimlachte uiteindelijk en stak zijn hand uit.
‘Volgens mij heb je nog iets voor me.’
Ik deed even mijn ogen dicht. Ik was zo in de zoen opgegaan dat ik zijn stomme grap helemaal was vergeten.
‘Mijn slipje? Wil je die echt hebben? Echt?’
Ik kreeg vlinders in mijn buik bij het zien van zijn glimlach. ‘Ja, echt. Ik denk dat je me dat wel verschuldigd bent.’
Ik draaide me iets om zodat niemand mijn tas kon zien en haalde mijn netjes opgevouwen slip tevoorschijn. Natuurlijk had ik hem opgevouwen, hem verfrommelen leek op de een of andere manier zo ongehoord. Ik gaf het slipje aan hem en concentreerde me uit alle macht op die handeling zodat mijn hand niet zou beven. Ik was er een beetje bang voor dat hij hem zou uitschudden, eraan zou ruiken en wie weet wat nog meer. Hij bedankte me glimlachend en stopte het in zijn jaszak. Ik ademde sidderend uit en op dat moment streek hij een laatste keer met zijn mond langs mijn gezwollen lippen en boog hij zich naar me toe om iets in mijn oor te fluisteren.