2
Mijn eerste jeugdige romance verwaterde toen we allebei buiten onze woonplaats gingen studeren. Hij aan de ene kant van het land en ik aan de andere kant. In eerste instantie misten we elkaar wel, maar al snel werden we, zoals dat gaat bij eerstejaars, opgeslokt door het academische leven en de geweldige nevenactiviteiten die daarbij horen.
Mijn lol bestond naast het studeren voornamelijk uit het bakken van brood in de gedeelde keuken; mijn moeder was er niet zo op gesteld wanneer anderen haar keuken gebruikten en dus kon ik me nu helemaal uitleven en voor mezelf koken. Er werden ook borreluurtjes na college georganiseerd waarin werd gediscussieerd over wat achteraf gezien pretentieuze onzin was. Maar als je achttien bent, is het heel belangrijk om te laten zien hoe volwassen je bent. Het was tijdens een van deze dronkenmansdiscussies dat ik Ryan tegenkwam. Ryan stuurde me niet meteen het verkeerde pad op (ik was er nu behoorlijk zeker van dat ik erg goed in staat was om zelf met bepaalde gedachten te komen, zelfs zonder mijn snelgroeiende verzameling boeken en een internetverbinding in mijn kamer, nog zo’n voordeeltje van het academische leven), maar hij opende wel een deur naar een wereld waarvan ik me niet had gerealiseerd dat ik die wilde bezoeken. Ik had niet eens het vermoeden dat zo’n wereld bestond. Het zorgde er in elk geval voor dat een deel van de uren debatteren over Foucault, feminisme en Chomsky (ik zei toch dat het pretentieus was) de moeite waard waren geweest.
Ik ontmoette Ryan voor het eerst in de bibliotheek. Ik was toen derdejaars. Zijn favoriete werkplek was tegenover de mijne, wat ons ijveriger doet lijken dan we eigenlijk waren. Onze verstandhouding was beleefd tot aan het niveau van ‘zou je even mijn spullen in de gaten willen houden terwijl ik naar het toilet ga?’, hoewel ik mijn handtas dan nog steeds meenam. Ik val wat dat betreft niet zo snel voor een mooi gezichtje, maar dat had hij wel.
Mijn vriendin Catherine nam Ryan op een avond mee naar de pub om deel te nemen aan het dronken gezwets. Al snel merkte ik dat hij vooral iedereen observeerde in plaats van zelf mee te doen. En wanneer hij wel iets zei, deed hij dat langzaam en voorzichtig. Hij was welbespraakt en liet zich het woord niet ontnemen. Ik vond hem nogal indrukwekkend en totaal anders dan de meeste jongens die bij ons aan tafel zaten.
Ryan was iets ouder dan ik, een postdoctoraal uitwisselingsstudent uit Amerika met als hoofdvak politicologie. Hij was iemand die, hoewel aardig, grappig en goed gezelschap, zijn studie – en de meeste andere dingen – zeer serieus nam. Ik hield daar wel van. Het studentenleven was leuk, maar ik had niks met feesten en drinken. Ik hield altijd in gedachte dat mijn studie geld kostte en dat ik daarom hard moest werken. Ryan had een werkethiek die me aansprak. Bovendien viel hij me op doordat hij op een vreemd dreigende manier sexy was. En zijn accent zorgde voor vlinders in mijn buik, tenminste, als hij al iets zei.
Dat duurde wel eventjes. Het gesprek ging over een kalender waarop een damessportteam naakt poseerde om geld in te zamelen. Hun edele delen zouden ze met diverse objecten bedekken. Een van mijn buren zat te zeuren over hoe neerbuigend het was, hoogstwaarschijnlijk omdat zijn vriendin op een van de foto’s zou staan. Ik zei dat het helemaal niet neerbuigend was en dat het hem helemaal niks aanging, zolang zij zich er maar prettig bij voelde. De discussie raakte nogal verhit, voornamelijk omdat hij bang was dat mensen op zijn vriendin zouden gaan lopen geilen. Wat hem ontbrak aan welbespraaktheid compenseerde hij na de nodige biertjes met volume, grote gebaren en hyperbolen. Het maakte me eigenlijk allemaal niet uit, maar discussiëren was leuk en het was erg makkelijk om zijn argumenten af te schieten. Ik hoop dat het door het bier kwam.
Het werd al snel duidelijk dat ik niet de enige was die debatteren als een soort van sport zag. Ryan koos de kant van mijn dronken buurman, noemde me antifeministisch en al snel ging de discussie over de voors en tegens van pornografie.
Na een poosje werd de discussiekring kleiner omdat mensen bier gingen halen, met anderen gingen praten of zich gewoon uit de voeten maakten. Maar wij bleven maar doorgaan; hij tegen elke soort van pornografie, ik voor, zolang iedereen er vrijwillig aan meedeed en er eerlijk voor werd betaald. Catherines hoofd ging heen en weer alsof ze naar een partijtje tennis zat te kijken.
Halverwege lachte ik vanbinnen. Ik vind dat porno iets is wat je voor jezelf mag bepalen (mits binnen de regels van de wet). Het kon me ook eigenlijk allemaal niet zo heel veel schelen, maar ik wilde gewoon niet dat hij het laatste woord had. Bovendien wilde ik wel eens weten hoe lang het zou duren voordat hij niks meer te zeggen had, en als ik eerlijk ben vond ik het ook wel leuk hoe deze lekkere Amerikaan al zijn aandacht op mij richtte. Zelfs wanneer hij af en toe zijn hoofd in zijn handen nam in reactie op mijn onbuigzaamheid.