De dagen daarop verzon Tom steeds exotischer manieren om aan zijn gerief te komen. De eerste paar keer dat ik hem trillend van frustratie pijpte gaven hem een soort van extra kick, maar dat werd na een keer of zes wat minder dus toen bedacht hij andere, meer doortrapte, plannen. Ik lag op mijn rug op bed, met het kletsnatte slipje dat ik al de hele dag had gedragen in mijn mond gepropt. Ik gluurde omhoog naar het sexy, maar ook irritante, schouwspel van hoe hij zich aftrok toen ik me realiseerde: ik ben van nature geen type voor onthouding. Hoewel ik het geen harde grens zou willen noemen – vooral omdat ik Tom de genoegdoening niet gunde – was orgasmenonthouding voor mij niet bepaald een wenselijk element van ons gezamenlijke seksuele repertoire. Toen hij klaarkwam over mijn gezicht en in mijn haar en daarna mijn wang streelde (wat ik normaal gesproken prettig gevonden zou hebben, maar waardoor ik nu krampachtig op de natte stof in mijn mond beet om mijn innerlijke woede te beheersen), besloot ik dat ik hoe dan ook niet veel langer ging wachten met klaarkomen.
Ik realiseerde me ook waarom het zowel prettig als irritant was om het spel met Thomas te spelen. Hij kende me vreselijk goed, soms nog beter dan ik mezelf kende. Hij wist hoe ver hij me moest opdrijven – meestal net iets verder dan waarbij ik me nog goed voelde – en hij bekeek me aandachtig terwijl ik elke sexy, vernederende taak uitvoerde die hij me opdroeg, om de gevoelens te zien die op mijn gezicht te lezen waren terwijl ik afwoog om me wel of niet te onderwerpen; zeker van zijn zaak dat ik het uiteindelijk wel zou doen. Hij kon me ook beter lezen dan de meeste mensen die ik ken. Gedeeltelijk omdat ik redelijk rechttoe rechtaan ben en waarschijnlijk geholpen door het feit dat ik een slechte leugenaar ben en dat ik het moeilijk vind om mijn gevoelens te verbergen. Dus ik had moeten weten dat hij me opdreef, dat hij de inzet verhoogde. Als ik er logisch over had nagedacht, had ik het helemaal begrepen. Maar na vier dagen zonder orgasme was ik zo in de war dat er niet veel meer van me over was dan een nu weer huilerig, dan weer woedend bundeltje zenuwen. Een complete zin uitspreken was lastig, wat behoorlijk gênant is voor iemand die dat voor zijn werk nodig heeft. Ik was bot op het onbeschofte af, knorrig en waarschijnlijk geen prettig gezelschap, maar ondanks dat alles bleef Tom lachen – hij genoot overduidelijk dat hij zo veel macht had dat hij me uit mijn evenwicht kon brengen waardoor ik nog bozer werd.
Nu was het genoeg. Toen we eindelijk in bed lagen na een zeer bedaarde avond – we hadden uitgebreid gegeten waarna ik me met een boek op de bank had genesteld, met de hond aan mijn voeten, terwijl Tom druk in de weer was met internet en MSN – stond ik op het punt om spontaan te ontploffen. We lagen samen in bed, beiden op onze rug, Toms arm om mijn schouder, terwijl hij met zijn vinger langs de ronding van mijn nek ging. Ondanks al mijn inspanningen zorgde zelfs deze zeer onschuldige aanraking voor een onrustige ademhaling, een feit waarvan hij zich natuurlijk maar al te bewust was.
‘Je lijkt wel een beetje rillerig,’ zei hij toen hij met een bepaalde beweging dicht bij een bepaald plekje in mijn nek kwam, een plekje waardoor ik – als het gestreeld wordt – ga spinnen als een tevreden katje. ‘Gaat het wel?’
Ik ben niet gek. Ik wist dat hij precies wilde horen wat voor een effect hij op me had, wist dat hij geen genoegen zou nemen met zo’n niets-aan-de-hand-houding en dat ik, als ik nog voor het begin van het nieuwe jaar een orgasme wilde, precies zou moeten uitleggen hoe gefrustreerd en wanhopig ik was om klaar te komen. Het was mijn enige hoop om te krijgen wat ik wilde, dat wist ik ook wel, maar het bleef lastig. Ik weet wel dat ik hem die macht over me gegeven had, maar toch. Ik slikte moeizaam mijn trots weg.
‘Het gaat wel. Een beetje gevoelig.’
Zijn tanden blonken in het zachte licht van de kamer. ‘Echt? Hoezo?’
Huh. Het zou veel makkelijker zijn om hierover te praten als hij niet altijd zo irritant liet blijken dat hij gewonnen had. En ja, ik snap dat het een overwinning is die ik hem zelf uiteindelijk heb geschonken, maar echt, het scheelde maar weinig of hij had een vreugdedansje gedaan.
Ik beet op mijn tanden. ‘Je weet wel waarom.’ Verdomme. Ik was van plan om me meegaand, respectvol en radeloos te gedragen. Hoe kwam het dan dat ik door twee woorden ineens chagrijnig en koppig was?
‘Leg het me toch maar eens uit.’
Dit was precies de reden waarom ik alles liever op papier schreef. Ik deed mijn ogen dicht, wist dat het niet anders kon. Dit was nog het makkelijkste gedeelte. Slik het in, zorg dat je het achter de rug hebt. Ik zuchtte.
‘Oké. Jij wint. Je weet dat ik al dagen wanhopig ben om klaar te komen, of niet? Ik kan nog maar aan één ding denken. Ik denk aan hoe jij me neukt, hoe je met je tanden op mijn klit knabbelt, hoe je met je vinger in mijn kont voelt...’ Mijn stem stierf weg, ik was even de draad kwijt toen mijn keel plotseling droog werd bij de gedachte aan wat we allemaal konden doen. Mijn lichaam hunkerde naar een ontlading. Plotseling realiseerde ik me dat ik was opgehouden met praten, ik kuchte en probeerde het nog eens. ‘Ik heb geprobeerd het te ontkennen, maar we weten allebei hoe wanhopig graag ik wil klaarkomen, dat ik al dagen nergens anders meer aan denk, dat mijn lichaam erom schreeuwt.’ Hij ging met zijn vinger langs mijn sleutelbeen en er trok een diepe, onwillekeurige rilling van begeerte door mijn lijf, op zo’n manier dat mijn wangen ervan gloeiden. Mijn stem trilde toen ik verderging. ‘Dus ja. Ik weet dat jouw termijn nog lang niet verstreken is, maar ik vond dat ik je moest vertellen dat ik je nu zo’n beetje smeek. Je moet je bijna wel realiseren dat ik zo ongeveer alles voor je zou doen als je me nu laat klaarkomen.’