Door mijn groeiende paniek hoorde ik de eerste klap nog voordat ik hem voelde. Het klonk als een geweerschot en ik schrok ervan. Heel even voelde ik helemaal niets, ik dacht zelfs dat hij misgeslagen had. Maar toen de pijn, mijn god, de pijn benam me de adem. Misschien heb ik geschreeuwd. De tranen stroomden in elk geval uit mijn ogen. Misschien heeft hij toen wel gevraagd of het ging. Om eerlijk te zijn, weet ik dat niet zeker. Er was een geluid van aanzwellende golven in mijn hoofd. Ik kon verder niets meer doen, niets zien, niets voelen, behalve dat geluid. En de pijn, waar de plak me geraakt had. Het deed veel meer pijn dan ik me had voorgesteld. Meer dan zijn riem of de cane. Ik realiseerde me nu pas wat ik hem gegeven had.
De volgende klap kwam voordat ik tijd had gehad om mijn tranen van de eerste klap weg te knipperen. Ik probeerde mijn ademhaling te controleren, probeerde niet te schreeuwen. Ik wilde het kunnen verdragen, was beslist te trots om te zeggen dat ik wilde stoppen. Dus ik haalde met diepe teugen adem en voelde de tranen over mijn wangen lopen terwijl ik door de pijn heen probeerde te werken, klap na klap.
Na een stuk of tien slagen stopte hij. Ik probeerde weer tot mezelf te komen, dwong mezelf weer in het heden, besefte dat hij achter me langs bewoog. Terwijl ik angstig afwachtte of er nog meer bestraffing zou volgen, bewoog hij zijn hand over mijn kont en streelde hij de geteisterde bil. Maar zelfs die voorzichtige aanraking veroorzaakte een rilling. Ik voelde hoe hij dichterbij kwam om het resultaat van zijn werk te zien, hoe hij over de sporen heen ging die hij had aangebracht op mijn blanke huid, zoals een schilder zijn doek bekijkt.
‘Hmmm, ik denk dat ik je nog harder moet slaan. Ik moet ervoor zorgen dat ik je precies recht raak, anders krijg je niet het beoogde effect. Ik denk dat ik op je ene bil moet oefenen zodat ik zeker weet dat ik het op de juiste manier doe. Dan kan ik daarna, als ik denk dat het goed gaat, je op je andere bil een laatste, enorme mep geven zodat je daar een duidelijk leesbaar merkteken hebt. Wat denk jij?’
Ik probeerde niet te beven en deed mijn ogen dicht, zodat hij niet kon zien dat ze alweer vol tranen stonden. ‘Ik denk dat jij dat bepaalt.’
Ik kon het lachje in zijn stem horen toen hij me zachtjes op mijn hoofd klopte. ‘Goed geantwoord, sletje van me.’
Hij pakte de plak weer en ik bereidde me voor op meer pijn. Maar in plaats daarvan schoof hij het ding omhoog tussen mijn benen. De plak gleed er met gemak langs en verraadde daarmee hoe opgewonden ik was. Ik kon zijn lachje bijna zien toen hij de plak voor mijn gezicht hield.
‘Kus hem en bedank mij dat ik je de afstraffing heb gegeven waar je kennelijk zoveel van geniet.’
Ik bracht mijn mond dicht bij het nu glanzende leer. Met een klein stemmetje kon ik niet meer uitbrengen dan het absolute minimum van wat hij me had opgedragen. ‘Dank je dat je me hebt gestraft. Het spijt me dat ik je wakker heb gemaakt.’
Hij begon opnieuw.
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik de afstraffing beter kon verdragen toen het weer opnieuw begon. Maar de tranen stroomden nog steeds en ondanks mezelf deden mijn sappen dat ook. Uiteindelijk, toen mijn kont aanvoelde alsof hij helemaal gloeide van de brandende pijn, stopte hij. Ik was duizelig van opluchting, totdat ik me realiseerde wat dit betekende.
Hij liet de spanning oplopen voordat hij me die laatste klap gaf, op mijn tot dan toe ongehavende bil. Ik trilde bij het vooruitzicht en toen het uiteindelijk kwam en het geluid door de ruimte weerkaatste, schreeuwde ik het uit. Mijn armen en benen zakten onder me weg. Hij had er al zijn gewicht in gelegd, zwaaide hard en trof me precies op de kwetsbare reep huid waar mijn kont en mijn dij samenkomen. Ik jammerde van de pijn maar ook van opluchting dat ik de afstraffing had doorstaan. Hij streelde mijn rug, maakte troostende geluidjes, vertelde me hoe blij hij was dat ik zo dapper was geweest. En hoe mooi mijn kont eruitzag, helemaal rood en warm.
Daarna draaide hij me op mijn rug en gaf me een neukbeurt waar ik normaal naar verlang: snel, hard, meedogenloos. Hij vulde me helemaal. Maar onder deze omstandigheden was het gewoon weer een andere vorm van kwelling – bij elke beweging van mijn kont langs de lakens kromp ik van de pijn, net als door zijn handen die in mijn kont knepen terwijl hij zichzelf diep in me begroef, zodat pijn het genot van elke stoot kleurde.
Uiteindelijk kwam ik klaar, sidderend om zijn lul heen, en mijn kreten van genot verdrongen mijn eerdere kreten van pijn. Hij kwam in mij klaar en trok zich daarna terug, zodat ik eindelijk de slaap kon vatten die ik zo hard nodig had.
Mijn rechterbil zat nog een week daarna vol met bloeduitstortingen. Mijn linkerbil was bleek en ongeschonden op het woord SLET na, dat er als een brandmerk ingegraveerd was. Ik moest daardoor extra voorzichtig zijn in de kleedkamer van de sportschool.