SLET.
Nou ja, eigenlijk TELS, uitgesneden uit dertig centimeter gevaarlijk uitziend zwart leer, aan een stevige handgreep.
Ik kon er niet eens direct naar kijken. Ik staarde naar de speeltjes ernaast en erachter, stiekem glurend. Ik wist dat hij het geweldig zou vinden, geweldig om daarmee striemen op mijn lichaam te creëren. Het idee om rond te lopen met dat woord over mijn kont als een brandmerk deed me rillen van afschuw. Het was perfect. Ik haatte het idee en ik wist dat hij dat nog fantastischer zou vinden.
Ik stond wel tien minuten voor het schap toen de winkeljuffrouw naar me toe kwam om te vragen of ik hulp nodig had. Waarschijnlijk was ze bang dat ik een of andere gestoorde winkeldief was. Dat was net het zetje dat ik nodig had. Ik stelde haar gerust dat alles in orde was, pakte de doos – die was zwaarder dan ik verwachtte – en rende zo ongeveer naar de kassa om te betalen. Toen ik halverwege op weg naar huis was, was ik zelfs opgehouden met blozen.
In de tien dagen tussen het kopen van de plak en zijn verjaardag dacht ik er voortdurend aan, de draagtas op mijn bureau herinnerde me er steeds aan. Ik besloot meerdere keren om de plak niet aan hem te geven en twijfelde hevig of ik wel bestand zou zijn tegen het onvermijdelijk intense scenario als hij hem zou hanteren, maar uiteindelijk moest ik het hem wel geven. Ik wist dat hij het geweldig zou vinden en ik kon het wel hebben. Toch? Ik kon me er nog op voorbereiden. Echt, het zou wel lukken. Waarschijnlijk.
Zijn ogen schitterden toen ik het cadeau aan hem gaf. Hij ging met zijn vingers over de naden, boog hem heen en weer en zwiepte er vlak voor me mee door de lucht zodat ik met moeite een siddering kon onderdrukken. Hij hield mijn reacties nauwkeurig in de gaten en ik deed er alles aan om hem niet te laten merken hoeveel moeite ik ermee had.
Natuurlijk wist hij hoeveel moeite ik ermee had.
Ik had mezelf zo opgefokt bij het vooruitzicht hoe het zou zijn om met dat ding gemept te worden dat het gewoon een anticlimax was toen hij me glimlachend bedankte en het ding op de schoorsteenmantel legde. Hij begon mijn borsten te strelen, ging langzaam omlaag en toen werd ik afgeleid door iets anders.
Het ding bleef daar twee weken en twee dagen liggen, niet dat ik dat bijhield of zo. Elke keer dat ik de kamer binnenkwam en het ding zag, voelde ik vlinders in mijn buik. Ik verafschuwde de gedachte om met dat ding afgestraft te worden, maar ergens was ik ook benieuwd hoe ik zou reageren. Zou ik het lichamelijk kunnen verdragen? Hoe lang zouden de merktekens blijven staan?
Op een zaterdagavond kreeg ik antwoord op mijn vragen. We hadden eerder die avond heerlijk geneukt en waren vrij abrupt in slaap gevallen. Ik werd wakker uit een vreemde droom en zag vervolgens de rood verlichte cijfers van de klok een uur lang verspringen. Het was het soort slapeloosheid waarbij je denkt dat je de enige op de hele wereld bent die nog wakker is en niet kan slapen. Uiteindelijk bedacht ik dat een orgasme de enige manier was om weer in slaap te vallen. Dus ik schoof iets verder van hem weg, deed mijn hand tussen mijn benen en begon mezelf te strelen.
Het was functioneel masturberen, het ging me alleen om de ontlading en de hoop dat ik daarna weer in slaap kon vallen. Mijn aanrakingen waren trefzeker, mijn vingers werkten toe naar de heerlijke wrijving die mij het orgasme zou bezorgen dat ik zo wanhopig nodig had. Ik was stil, het moment was er bijna en ik was helemaal gefocust, zodat ik me rot schrok toen hij vanuit het donker ineens iets zei.
‘Wat ben je aan het doen?’
Mijn hand hield onmiddellijk op. Oeps. Ik besefte nu pas dat hij dit waarschijnlijk onbeleefd zou vinden.
‘Ik kon niet slapen.’ Mijn stem klonk schor.
‘Dat dacht ik al.’ Hij had er lol in, maar zijn stem had die klank die ik speels betitel als zijn dominante stem – hoewel, alleen als we niet daadwerkelijk aan het spelen zijn, want dan zou ik het niet durven. ‘Wat ben je aan het doen?’
Plotseling was ik blij dat het donker was. Het is makkelijk om te doen alsof je het niet erg vindt om betrapt te worden als je iemand niet hoeft aan te kijken. ‘Ik was aan het masturberen. Ik kon niet slapen en dacht dat een snel orgasme me zou helpen...’
Ik stopte met praten toen hij achter me schoof. Zijn hand greep mijn pols beet die nog steeds, nu onbeweeglijk, tussen mijn benen lag. De warme adem van zijn ‘uh!’ kriebelde langs mijn oor terwijl hij mijn hand weghaalde, ik rilde tegen zijn lijf.
‘Dus, net twee uur nadat ik je, aan je gekreun af te leiden, een heel intens, heel lekker orgasme heb gegeven, ben je alweer gretig op zoek naar het volgende?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, dat is het niet, ik kon gewoon...’
Hij trok mijn hand omhoog naar mijn mond, zodat mijn woorden door mijn eigen plakkerige vingers gesmoord werden.
‘Ik denk dat het beter is als je nu eens even je mond houdt, denk je niet?’