Hij stopte met het aaien van mijn rug en kneep keihard in een van mijn tepels. Echt keihard.
‘Ik vroeg of je het begrepen hebt?’
Ik slikte en knikte alleen maar, omdat ik geen woord kon uitbrengen. Hoe zeggen ze dat ook alweer? Je begrijpt het wel, maar je kunt het niet bevatten? Zo was het voor mij. Hij had me net gevraagd om iets te doen waarvan ik niet dacht dat ik het zou kunnen. Ik wilde het niet. De gedachte alleen al maakte me ziek van vernedering en boosheid. Dit sprak me helemaal niet aan. Zelf de normale onderdanige voldoening die ik krijg als ik iemand een plezier doe door mezelf te vernederen was onvoldoende om dit ook maar enigszins sexy te laten lijken. Totaal niet.
Hij ging verzitten en begon zijn broek uit te trekken. ‘Nou, schuif dan een stukje op. Je kunt de hele weg naar beneden kussen. Dan kun je een beetje acclimatiseren, zeg maar.’ Zijn stem klonk duidelijk geamuseerd en dat maakte me woest. Hij wist dat hij me iets gevraagd had waarvan elke vezel in mijn lijf riep dat ik het niet kon, niet wilde doen. Hij nestelde zich tegen de kussens, met zijn armen achter zijn hoofd, en keek me lachend aan terwijl ik het probeerde te bevatten. ‘Waarom begin je niet door met je tong over mijn lul te gaan?’
Oké. Dat zou nog wel lukken. Dat vond ik lekker. Fantastisch. Ik kroop over het bed naar de juiste positie. Hij was al hard, maar toen ik langzaam langs zijn schacht naar boven likte, groeide hij nog meer. Zijn lul duwde in mijn gezicht, bijna net zo veeleisend als zijn bezitter. Ik likte hem, vlijtig en geconcentreerd, en ging helemaal op in iets wat ik lekker vond. Maar plotseling werd ik teruggesleurd in de werkelijkheid. Letterlijk. Met zijn handen in mijn haar trok hij me zo abrupt overeind dat er even een spuugdraadje tussen mijn lippen en zijn eikel bleef hangen, dat brak voordat ik adem kon halen om het weer in te slikken. Het obscene plaatje was zo ontluisterend dat ik rood kleurde.
‘Niet slecht, maar dat is wel genoeg.’ Hij klopte op mijn hoofd alsof ik een hondje was. ‘Waarom ga je niet wat verder naar beneden, om mijn ballen een poosje te kussen?’
Gehoorzaam duwde ik mijn hele gezicht in zijn kruis. Opeens had ik een flashback naar de eerste keer dat hij me gesommeerd had dit te doen, hoe ik rood werd van schaamte en aarzelde om iets te doen wat duidelijk bedoeld was om mij te vernederen. Nu ik zachtjes op zijn ballen zoog, vroeg ik me af wat er met me gebeurd was. Hoe was ik van voorzichtige schaamte gekomen tot blije, zelfs gretige, gehoorzaamheid? Hoe ver zouden mijn grenzen over een paar maanden verschoven zijn? Hoe kon hij me zo gemakkelijk mijn beperkingen laten overwinnen?
Maar er was geen tijd voor zelfanalyse want hij commandeerde me om langs de binnenkant van zijn dijen naar beneden te kussen, voorbij zijn knieën en schenen en zo naar de bovenkant van zijn voeten. Ik gehoorzaamde, maar ondanks mijn angst voor een waarschuwing werden mijn kusjes hoe meer ik naar beneden ging steeds sneller en lichter. Veel te snel was ik bij zijn tenen aanbeland, waarbij het in de kamer volledig stil was terwijl hij afwachtte. Hij was onverschillig, straalde een en al vertrouwen uit dat ik uiteindelijk zou doen wat me opgedragen was. Ik voelde hem achter me bewegen, hij nam een andere houding aan zodat hij de strijd in mijn hoofd en op mijn gezicht beter kon observeren. Zodat hij niets hoefde te missen. Er was verder niemand, alleen hij en ik.
Ik had kunnen opstaan en weggaan. Ik had hem kunnen vertellen dat hij de boom in kon. Als ik genoeg stennis had gemaakt, zou hij het me niet hebben laten doen. Waarschijnlijk. Maar ergens in het proces overtuigden mijn koppige trots en een klein hoekje van mijn hersenen me ervan dat ik dit kon doen. Dat ik dit moest doen. Dat het zelfs sexy zou zijn om het te doen – tenslotte is onderwerping niet echt onderwerping als je alleen de dingen doet die je leuk vindt. Helaas was het maar een heel klein hoekje van mijn hersenen en hoe dichter ik bij zijn voeten kwam, hoe kleiner het werd.
Ik had werkelijk geen idee waarom ik hier zo’n moeite mee had. Ik wist dat zijn voeten schoon waren – hij was dus niet echt slecht – en het waren maar voeten. Er was verder niemand, we waren maar met z’n tweeën, prentte ik mezelf in. Oké, als je er van een afstand naar keek, leken voeten een beetje taboe, vernederend, maar het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn om me daar overheen te zetten? Waarom is dit lastiger dan zijn handen kussen? dacht ik terwijl ik mezelf oppepte om verder te gaan. Ik probeerde mijn bewuste gedachten zakelijker te maken.
Ik liet mijn hoofd naar zijn voeten zakken. Ik kan het. Hij zal het fijn vinden als ik dit doe. Als ik het nu snel doe, hebben we het gehad en kunnen we iets anders gaan doen, iets wat veel geiler zal zijn. Ik deed mijn ogen dicht. Ruiken zijn voeten eigenlijk? Of verbeeld ik me dat, omdat ik ze niet kan zien? Ik kwam nog dichterbij, maar kon mezelf er nog niet toe brengen de laatste stap te zetten. Ik haalde een paar keer diep adem en probeerde het nog een keer. Nog niets. Mijn lippen waren droog, mijn hersenen sloegen op hol. Ik kan het, dacht ik bij mezelf. Als ik het heel snel zou doen, zou hij niet in de gaten hebben hoeveel moeite ik ermee had.