Toen ik op een dag wat zat te drinken met een vriendin vertelde ze me over een site die ze had gevonden. Het was eigenlijk een chat- en datingsite voor kinky mensen. Ze vertelde er niet veel over – uiteraard vroeg ik haar er verder niet naar, bang dat ik iets zou verraden – maar ik had voldoende informatie. Zodra ik thuis was googelde ik wat en vond zo een weg naar waar ik wilde zijn.
Er zijn mensen die zeggen dat dit soort sites tegenwoordig vol met oplichters zit, met mensen die willen dat je ze betaalt. Mij viel dat niet zo op. Ik was trouwens net afgestudeerd en had een starterssalaris, dus als ze iemand wilden afzetten dan waren ze bij mij aan het verkeerde adres. Het voelde als een heel nieuwe wereld, vol met mensen die elkaar kenden en die spraken in een taal die ik niet helemaal begreep. Er golden andere regels voor bijvoorbeeld voornaamwoorden, altijd met een hoofdletter voor de Dominant en een kleine letter voor de onderdanige, ook al ging het om het begin van een zin. Ik vond dat belachelijk en besloot onmiddellijk dat misdaden tegen de grammatica een harde grens voor me zouden zijn.
Op de message boards werd gesproken over evenementen, dingen die mensen gekocht hadden en dingen die ze gedaan hadden. Soms werd ik er nat van en soms kreeg ik er koude rillingen van. Ik las de discussie over de kunst van shibari touwbondage, St Andrews-kruisen, naaldspellen, ponymeisjes en talloze andere dingen die ik daarvoor nooit gekend had. Een tijd lang hield ik me schuil in een virtueel hoekje, stil en onzeker zoals de plattelandsmuis die op bezoek ging bij de stadsmuis en erachter kwam dat hij leer draagt, een zweepje heeft en BDSM-feestjes organiseert. Het was onwerkelijk en toch meeslepend. Zijn deze mensen echt, doen ze dit allemaal naast hun baan, betalen ze ook belasting naast de dagelijkse rompslomp? Het leek zo ver weg van mijn bestaan. Ik was geïntrigeerd.
Nadat ik mijn account had geactiveerd en kort wat over mezelf had verteld – wie ik was en waarom ik op de site was (ik ging voor een vage ‘aftastende’ omschrijving, een generieke afbeelding zonder kenmerkende gelaatstrekken en een kort verhaaltje met daarin de melding dat ik op zoek was naar vrienden en mogelijk een online relatie, hoewel ik niet het idee had op korte termijn echt iemand te zullen ontmoeten) – had ik steeds meer berichtjes in mijn inbox als ik inlogde. Als anderen zagen dat je live op de site was, stuurden ze je meteen een berichtje. Vaak gebeurde dit overigens zonder dat ze je profiel hadden gelezen en zonder de moeite te nemen om te letten op spelling en interpunctie.
– Geil, vuile teef? Zin in knielen voor jou meester?
– Nee, want je spreekt in sms-taal en kent het verschil niet tussen ‘jou’ en ‘jouw’ en omdat ik een grammaticafascist ben, zou ik me niet kunnen onderwerpen aan iemand zoals jij, sorry.
– Ik weet precies wat ik moet doen met een slet als jij. Presenteer jezelf bij mij thuis in Bournemouth dan kan ik zien of je voldoet aan mijn eisen.
– Ten eerste heb ik een hekel aan Bournemouth. Ten tweede, wil je echt iemand die je helemaal niet kent naar je huis laten komen? Echt? Want dan ben je dus behoorlijk geschift en sla ik liever een keer over. Maar bedankt hoor.
– Ben je nu online? Hou je van smerige praatjes?
– Ehm, ja ik ben online. Maar nee, dank je.
Begrijp me niet verkeerd. Er zaten best wel intelligente, welbespraakte en interessante mensen tussen, maar de overgrote meerderheid was nogal van ’t padje of compleet gestoord. Ja, het idee van een spanking stond me wel aan. Ik fantaseerde erover en wilde eigenlijk nog wel meer dan dat. Maar ik denk niet dat het onredelijk was om eerst uit te zoeken of ik niet met een mafkees te doen had.
Ik kreeg zo af en toe wel een e-mail waar ik op reageerde, maar over het algemeen was het nogal teleurstellend.
Tot ik in contact kwam met Mark.
We begonnen in eerste instantie te chatten omdat ik hem had aangevinkt. Ik had zijn profiel gelezen en vond hem wel interessant, maar het was al laat en ik wist niet zeker of ik hem nog zou mailen en dus markeerde ik hem om hem later makkelijker terug te vinden. Ik dacht er verder niet meer over na.
Nou ja, totdat hij me mailde en zei: Leuk dat je me bij je favorieten hebt gezet, maar wat heeft het voor zin als je te bang bent om hallo te zeggen?
Ik wist niet hoe ik het had want ik had me niet gerealiseerd dat de software van de website aan mensen liet zien wie in hen geïnteresseerd was. In de eerste berichten die we elkaar stuurden, verontschuldigde ik me dat ik een digibeet was. Hij stelde me gerust en hij lachte om mijn afschuw. Hij was een techneut, interessant, welbespraakt. In eerste instantie hadden we het alleen over algemene dingen en niet over kink, maar na verloop van tijd veranderde dat.
We deden het rustig aan. Eigenlijk heel erg rustig aan. Hoewel ik Mark erg leuk vond, was ik voorzichtig en wilde ik eerst zeker weten dat het veilig was. Vooral omdat het ging om iemand die ik online had leren kennen. Ik ben op z’n minst cynisch en op mijn hoede in relaties, zelfs voordat ik in aanraking kwam met de Dominant/submissive dynamiek. En toch hadden we geweldig veel plezier, zowel online als telefonisch. Hij had de meest vunzige gedachten en een sexy stem. Onze chats over wat we met elkaar zouden kunnen doen als we elkaar zouden ontmoeten, eindigden vaak in telefoonseks die voor ons beiden naar tevredenheid afgerond werd. Maar ik bleef opzettelijk afstandelijk. Ik voelde me enigszins ongemakkelijk bij de gedachte om hem naaktfoto’s van mezelf te sturen – zelfs al was het mogelijk om ze zo te maken dat ik er niet misvormd uitzag of leek op een secretaresse die haar borsten na te veel gin tonics op het kopieerapparaat had gelegd. Ik bedoel, dat is nog best lastig met een toestel zonder timer op normale armlengte. Het ging bij ons vooral om smerige, kinky gedachten waarbij we woorden gebruikten om erotische scenario’s te schetsen.