Het bloed stijgt me naar de wangen en ik zeg met geveinsd zelfvertrouwen: 'Jij... suffie!' De groep toeristen richten hun volle aandacht op het maken van een zandkasteel.
Ik overweeg een speeltuinstemming te houden over de vraag of ik moet weggaan, en of ik, als ik ervoor kies dat niet te doen, een stom mens ben.Caitlin zet de buggy weer recht alsof de duw van Grayer bij een reuzeleuk spelletje hoort dat we aan het spelen zijn. 'Nou, ik krijg het idee dat hier iemand te veel energie heeft en wil dat ik hem ga pakken!' Ze zit hem door de hele speeltuin achterna en lacht er hartelijk bij. I lij glijdt van de glijbaan en ze vangt hem op. I lij verstopt zich achter het klimrek en zij gaat hem zoeken. Overal wordt pakkertje gespeeld. Ik ga achter haar aan, terwijl zij achter hem aan gaat, maar hou ermee op als hij me smekend aankijkt en 'stop nou' jammert. Ik loop naar een bank en kijk naar hen. Ik moet het haar nageven: ze beheerst de magie van de kinderverzorging tot in de fijnste kneepjes, en heeft de illusie gecreëerd van een moeiteloze relatie. Ze zou zijn moeder kunnen zijn.
Uiteindelijk sleept Caitlin hem met een frisbee mijn kant op. 'Kom op, Grayer. We gaan Nanny laten zien hoe het frisbeespel gaat.' We staan in een driehoek en zij gooit de frisbee naar mij. Ik vang hem en gooi hem naar Grayer, die hem elegant opvangt door zijn tong uit te steken en ons beiden zijn rug toe te keren. Ik raap de frisbee op van de plek waar hij aan Grayers voeten terecht is gekomen en gooi hem weer naar haar. Zij gooit hem naar hem en hij vangt hem op, om hem weer naar haar te gooien. Het lijkt uren te duren, dat onderbroken gooispel dat abrupt ophoudt zodra er contact tussen hem en mij voor nodig is. Hij ontkent gewoon dat ik er ben en steekt zijn tong uit als we pogingen doen om hem op andere gedachten te brengen. We spelen maar door, omdat zij het goed wil maken en denkt dat ze hem misschien murw kan maken, zodat hij op het laatst de frisbee toch naar mij gooit. Ik denk dat we de lat te hoog hebben gelegd.
Drie dagen later, op het moment dat ik me buk om de smoezelige gymschoen op te pakken die Grayer door de manneren vestibule op de verdieping van de X'en beeft gekeild, slaat de voordeur met een harde knal dicht. Ik kom met een nik overeind, zijn schoen nog in mijn hand. 'Shit.'
'Ik hoorde je wel! Je zei shit! Je hebt het gezegd!' Door de zware deur heen klinken gedempte geluiden van een verrukte Grayer.
Ik zet een vaste stem op en zeg op een lage, autoritaire toon: 'Grayer, doe de deur open.'
'Nee! Ik kan mijn vingers naar je opsteken en je kunt het toch niet zien. Ik steek ook nog mijn tong naar je uit.' Hij steekt zijn tong naar me uit.
Oké, wat zijn de opties? Optie één: aankloppen bij de nurkse oude dame aan de overkant van de hal. Goed, maar wat doe ik daarna? Grayer bellen? Hem op de thee vragen? Zijn vingertjes steken onder de deur door.
'Nanny, probeer mijn vingers dan te pakken! Toe dan! Toe dan! Kom dan, pak ze dan!' Ik gebruik al mijn wilskracht om er niet op te gaan staan.
Optie twee: naar de portier gaan om een extra stel sleutels te vragen. Oké. Als die klaar is met zijn verhaal aan Mrs X, zou zelfs Joan Crawford me nog niet in dienst nemen.
'Je probeert het niet eens! Ik ga in bad, hoor. Dus je hoeft niet meer terug te komen, oké? Mijn moeder zegt dat je nooit meer hoeft terug te komen.' Zijn stem klinkt steeds zachter omdat hij van de deur weg loopt 'Ik ga in bad.'
'GRAYER!' gil ik voor ik mezelf kan beheersen. 'Niet weglopen. Eh, ik heb een verrassing voor je.' Optie drie, wacht tot Mrs X thuiskomt en haar de waarheid vertellen: haar zoon is sociaal gehandicapt. Precies als ik voor optie drie besluit te kiezen, glijdt de deur van de lift open en stappen Mrs X, haar buurvrouw en de portier allemaal uit.
'Nanny? Naaanny, ik wil je verrassing niet, dus ga maar weg. Echt, ga nou maar weg, ga naar huis.' Nou, we zijn in elk geval allemaal op de hoogte. De buurvrouw gaat met een paar 'ahums' haar appartement in en de portier overhandigt het pakje dat hij heeft gedragen en verdwijnt weer in de lift.
Ik hou Grayers schoen omhoog.
Alsof ze op het toneel staat wipt Mrs X haar sleutels uit haar tas en komt ze in actie om de situatie op te lossen. 'Nou, laten we de deur maar eens opendoen!' Ze lacht en draait de sleutel om. Maar ze duwt de deur een beetje te hard open en een van Grayers vingers komt ertussen.
'Aaah. Nanny heeft mijn hand gebroken! AAAAHHH, mijn hand is gebroken. Ga wèèèg! Weg!' Overmand door verdriet werpt hij zich op de grond.
Mrs X bukt zich, alsof ze hem wil oppakken, maar komt dan weer overeind.
'Nou, het lijkt erop dat je hem echt moe hebt gekregen in het park. Ga jij maar. Je hebt vast bergen huiswerk. Zie ik je maandag weer?' Ik steek mijn hand voorzichtig naar binnen en zet de schoen neer in ruil voor mijn rugzak.
Ik schraap mijn keel. 'Hij gooide zijn schoen naar buiten en ik...'