Ik zit in de stoel naast het bureau van Mrs X op de consultant te wachten en probeer onopvallend de aantekeningen van Mrs X, die ondersteboven liggen, te lezen. Ook al is het waarschijnlijk weinig meer dan een soort boodschappenlijstje, het feit dat ik hier alleen word gelaten, geeft me het idee dat ik alles stiekem moer doen. Als ik een verborgen camera in een knoop op mijn sweater had zitten, dan zou ik als een idioot alles op haar bureau proberen te fotograferen. Net als ik om mezelf begin te lachen bij het idee, komt de vrouw binnen, met haar koffertje voor zich uit.
'Nanny.' Ze steekt haar hand uit en schudt de mijne. 'Ik ben Jane. Jane Gould. Hoe is het met jou?' Ze praat net een beetje te hard, neemt me over de rand van baar bril op en zet haar koffertje op het bureau van Mrs X.
'Goed, dank je.'
Ze slaat haar armen over haar cranberrykleurige blazer en knikt ritmisch naar me. Ze heeft heel grote lippen die zijn gestift in precies dezelfde cranberrykleur, die in de lijntjes om haar mond wegloopt.
Ik knik terug naar haar.
Ze kijkt op haar horloge. 'Zo, Nanny. Ik zal mijn schrijfblok even pakken, dan kunnen we beginnen.' Ze kondigt elke handeling die ze uitvoert aan, en gaat uiteindelijk in de stoel van Mrs X zitten, met de pen in aanslag.
'Nanny, ons doel is in de komende drie kwartier het bepalen van Grayers percepties en verwachtingen. Ik zou van je willen weten wat jouw beeld is van je huidige rol en verantwoordelijkheden aangaande Grayers traject met betrekking tot de volgende fase van zijn schoolcarrière.'
'Oké,' zeg ik, in mijn hoofd haar mededeling herhalend om erachter te komen wat de vraag is.
'Nanny, hoe zou jij jouw optreden van de afgelopen drie maanden met betrekking tot Grayers academische activiteiten kenschetsen?'
'Goed. Ik bedoel, ik heb hem van school opgehaald. Maar eerlijk gezegd was daar niet veel academische activiteit—'
'Ik begrijp het. Dus je beschouwt jezelf niet als een actieve, dynamische deelnemer in zijn proces. Hoe zou je je agenda tijdens zijn geplande speeltijd beschrijven?'
'Nou... Graver speelt graag met zijn trein. O, en verkleden vindt hij leuk. Dus ik probeer dingen te doen die hij leuk vindt. Ik was me er niet van bewust dat hij een agenda voor speeltijd had.' 'Laat je hem puzzels maken?' 'Hij houdt niet van puzzels.' 'Wiskunde?' 'Hij is nog wat jong—'
'Wanneer was de laatste keer dat je de cirkels met hem hebt gedaan?' 'Volgens mij hebben we vorige week nog met de krijtjes—' 'Speel je de Suzuki-bandjes af?' 'Alleen als hij in bad zit.'
'Heb je hem uit het Wall Streef Journal voorgelezen?'
'Nou, eigenlijk—'
'The Economist?'
'Niet echt...'
The Financial Times?'
'Moet dat dan?'
Ze zucht diep en krabbelt als een bezetene op haar schrijfblok. Ze begint weer. 'Hoe veel tweetalige maaltijden eet je per week met hem?'
'Op woensdagavond praten we Frans, maar meestal geef ik hem een vegetarische hamburger.' 'En hoe vaak ga je naar het Guggenheim?'
'We gaan meestal naar het Museum of Natural History - hij is dol op die stenen.'
'Welke methodologie gebruik je om hem aan te kleden?' i lij kiest zijn kleren uit of zijn moeder doet liet. Zolang hij zich er maar lekker in voelt...' 'Gebruik je dan geen Kleurenschema? 'Niet echt...'
'En ik neem aan dat je zijn keuzes ook niet bijhoudt op een garderobediagram?' 'Ja, nee.'
'En je laat hem zeker zijn kleuren en maat ook niet in Latijn vertalen.' 'Misschien later dit jaar nog.'
Ze kijkt me weer aan en blijft even knikken. Ik verschuif in mijn stoel en glimlach. Ze buigt zich over het bureau en zet haar bril af. 'Nanny, ik zal je een waarschuwing moeten geven.' 'Oké.' Ik buig me enigszins naar haar toe.
'Ik vraag me af of je je vaardigheden bagatelliseert om afbreuk te doen aan Grayers prestaties.' Nu de aap uit de mouw is, leunt ze achteroveren laat ze haar handen in haar schoot rusten. Ik voel dat ik me beledigd moet voelen. Vaardigheden bagatelliseren? Iemand enig idee?
'Het spijt me dat te horen,' zeg ik oprecht, want bet enige dat overduidelijk is, is dat het mij moet spijten.
'Nanny, ik heb begrepen dat je gaat afstuderen in "Kunst in de opvoeding" dus eerlijk gezegd ben ik verbaasd over het gebrek aan diepte in je elementaire kennis in dezen.' Oké, nu weet ik dat ik word beledigd.
'Nou, Jane.' Bij het horen van haar naam gaat ze rechtop zitten. 'Ik ben opgeleid om met kinderen te werken die veel minder middelen tot hun beschikking hebben dan Grayer.'
'Aha, dus jij beschouwt deze gelegenheid niet als een situatie waarin je een waardevermeerdering tot stand kunt brengen.' Watte?
'Ik wil Grayers waarde vermeerderen, maar op het moment is hij nogal gespannen...'
Ze kijkt me sceptisch aan. 'Gespannen?'
'Ja, gespannen. En ik heb het idee - ik ben nog maar een student, Jane, dus ik weet dat je dit met een korreltje zout zult nemen - dat het beste wat ik hem kan geven tijd is om tot zichzelf te komen zodat zijn fantasie kan groeien zonder dat die in een bepaalde richting wordt gedwongen.' I let bloed stijgt me naar de wangen en ik weet dat ik te ver ben gegaan, maar nog eens in deze kamer door een middelbare vrouw voor schut gezet te worden, dat is meer dan ik aankan.