De verf - maakt u zich maar geen zorgen, hij droeg het Collegiate- shirt niet toen het gebeurde. Hij heeft een heel mooie tekening van een boom gemaakt...'
'Hoort hij op school geen reservekleren te hebben?'
'Ja, her spijt me - die heeft hij vorige week gebruikt toen Giselle een pot lijm over hem uitgoot, en ik ben vergeten die te vervangen.'
'En als hij nu eens geen tijd had gehad om zich om te kleden?'
'Het spijt me. Ik zal morgen reservekleren meenemen.' Ik begin weg te lopen.
'O, Nanny?' Ik steek mijn hoofd om de hoek van de deur. 'Nu je er toch bent, wil ik met je praten over Grayers aanmeldingen voor school. Waar is hij?' 'Hij staat te kijken bij Connie, die is aan het afstoffen.' Jouw stoelspijlen. Met een tandenborstel.
'Mooi. Ga zitten.' Ze wijst naar een van de oorfauteuils tegenover haar bureau. 'Nanny, ik moet je iets heel vreselijks vertellen.' Ze kijkt naar haar handen die wringend op schoot liggen.
Ik kan niet ademhalen. Ik zet mezelf schrap voor het slipje.
'We hebben vanochtend heel slecht nieuws gekregen,' zegt ze langzaam, worstelend om de woorden eruit te krijgen. 'Grayer is afgewezen voor Collegiate.'
'Nee.' Snel haal ik de opgeluchte uitdrukking van mijn gezicht. 'Ik geloof het niet.'
'Ik weet het. Het is vreselijk. Bovendien, en dat maakt het nog erger, is hij op de wachtlijst van St Davids en St Bernards terechtgekomen. De wachtlijst.' Ze schudt haar hoofd. 'Dus nu is het duimen voor Trinity. Maar als dat om de een of andere reden ook niet lukt, dan hebben we alleen de tweede-keusscholen nog, en ik ben helemaal niet te spreken over de college-indeling van die scholen.'
'Maar het is zo'n mooi ventje. Hij is slim en heeft een grote woordenschat. 1 lij is grappig. Hij kan zich heel goed uitdrukken.' Ik snap het gewoon niet. 'Ik bedoel maar, kom op zeg, hoe kun je dit jongetje nu niet leuk vinden?
'Ik heb er de hele morgen over lopen nadenken, geprobeerd het te begrijpen.' Ze kijkt uit het raam. 'Onze aanmeldingscoach heeft gezegd dat Collegiate een makkie voor hem was.'
'Mijn vader heeft gezegd dat ze dit jaar meer aanmeldingen hebben gehad dan ooit. Ze zijn overspoeld met slimme, leuke leerlingen en waarschijnlijk hebben ze een paar heel moeilijke keuzes moeten maken.' Besef nou eens dat de aangemelde kinderen vier jaar zijn en je niet van ze kunt verwachten dat ze een mening hebben over de staatsschuld of dat ze weten wat ze over vijfjaar willen doen.
'Ik dacht dat je vader Grayer wel mocht toen hij hem had ontmoet,' zegt ze scherp, doelend op de regenachtige middag waarop ik hem heb meegenomen naar mijn ouders' huis 0m Sophie te aaien.
'Dat is ook zo. Ze hebben samen Rainbow Connection gezongen.'
'Hmm, interessant.' 'Wat?'
'Nee, niets. Het is gewoon interessant, meer niet.' ,
'Mijn vader heeft niet echt iets met de toelating te maken.''Oké. Nou, ik wilde met je praten omdat het dragen van dat Collegiate-shirt Grayer misschien valse hoop heeft gegeven en ik wil zeker weten dat—' Ze wordt onderbroken door de telefoon. 'Wacht even.' Ze neemt op. 'Hallo? O, hoi, Sally. Nee, we hebben onze brieven nog niet gehad. [...] O, Collegiate. Gefeliciteerd, fantastisch, zeg. Nou, Ryan is ook een heel bijzonder jongetje. [...] Ja, dat zou geweldig zijn. Grayer zou het ook leuk vinden om met Ryan naar school te gaan. [...] Ja, laten we eens samen eten. [...] O, met z'n vieren? Ik moet even in de agenda van mijn man kijken. Laten we er na het weekend nog op terugkomen. (...] Leuk. Dag!' Ze haalt diep adem en klemt haar kaken op elkaar. 'Waar was ik gebleven?'
'Grayers valse hoop?'
'O, ja. Ik ben bang dat jij hem te veel hebt aangemoedigd zich op Collegiate te richten en dat dit een potentiële afbreuk van zijn zelfbeeld kan betekenen.'
'Ik...'
'Nee, alsjeblieft, je hoeft je niet schuldig te voelen. Eigenlijk is het mijn schuld omdat ik jou je gang heb laten gaan. Ik had je beter in de gaten moeten houden.' Ze zucht en schudt haar hoofd. 'Maar ik heb vanmorgen mijn kinderarts gesproken en die heeft gezegd dat we een Lange-termijn Ontwikkelings Consultant in de arm moeten nemen, die is gespecialiseerd in het begeleiden van ouders en verzorgers bij de overgang naar school. Morgen komt ze langs, als Grayer pianoles heeft, en ze heeft speciaal gevraagd of ze jou afzonderlijk kon spreken om jouw rol in het geheel te beoordelen.'
'Goed, dat lijkt mij een prima idee.' Ik loop de kamer uit. 'Eh.' Ik steek mijn hoofd weer om de hoek. 'Dus ik kan hem vandaag die sweater beter niet laten aantrekken?'
'Wat?' Ze steekt haar hand naar haar kop koffie uit.
'Het sweatshirt.'
'O, nou, vandaag kan hij het nog wel aan, dan laten we het aan de consultant over hoe we met deze situatie omgaan.'
'Oké, prima.' Ik loop weer naar Grayer toe, die op het bankje toekijkt hoe Connie het fornuis poetst, terwijl hij afwezig met de das speelt die om zijn nek hangt. Ik vraag me af of we ons geen zorgen maken om het verkeerde kledingstuk.