'Mooi. Wil je de rits even dichtdoen?' roept ze. Ik zet mijn wijnglas neer en loop om het scherm heen om haar verbluffend sexy jaren '30 jurk dicht te ritsen.
'Dat is het,' zeggen we allebei zodra ze in de spiegel kijkt.
'Prachtig,' zeg ik. En ik meen het. Het is de eerste die goed gebruik maakt van haar figuur. Hij geef haar een nimf-achtig uiterlijk, in plaats van een uitgemergeld voorkomen. Terwijl ik naar haar spiegelbeeld kijk, merk ik dat ik voor haar duim, voor hen duim.
'Wat denk je? Oorbellen of geen oorbellen? Ik wil dit collier om, want ik heb het van mijn man gekregen.' Ze houdt een snoer diamanten omhoog. '.Mooi, hè? Maar ik wil geen kerstboom worden.'
'Heeft u kleine oorknopjes?"
Ze begint door al haar juwelenkistjes te rommelen en ik neem mijn wijn mee naar de fluwelen bank.
'Deze?' Ze houdt een stel diamanten knopjes omhoog - 'Of deze?' - en een stel met robijnen.
'Nee, de diamanten zijn beter. Je kunt het rood beter niet overdrijven.'
'Ik ben naar Chanel geweest om de perfecte kleur lippenstift te kopen, en kijk eens!' Ze steekt een voet naar voren. Haar teennagels zijn gelakt met Chanel Redcoat.
'Perfect,' zeg ik, en ik neem een slok. Ze doet de knopjes in en brengt een beetje lippenstift aan.
'Wat vind je ervan?' Ze draait voor me rond. 'O, wacht eens!' Ze loopt naar de tas van Manolo Blahnik op de grond en trekt er een doos uit waar een paar fijne sandaaltjes van zwarte zijde in zitten, is het té?'
'Nee, nee. Ze zijn te gek,' zeg ik, en ze schuift ze aan haar voeten en draait zich weer van me af.
'Wat vind je ervan? Moet er nog iets bij?'
'Nou, ik zou de krullers uitdoen.' Ze lacht. 'Nee, echt, het is perfect zo.' Ik neem haar nog eens helemaal in me op. 'Alleen, eh...' 'Wat?''Heeft u een string?'
Snel kijkt ze naar haar achterkant in de spiegel. 'O, god. Je hebt gelijk.' Ze begint door de plastic zakjes in haar lingeriela te rommelen. 'Volgens mij heb ik er een van Mr X gekregen toen we op huwelijksreis waren.'
O, briljant idee, Nan! Briljant! Laat haar die slipjesla maar eens doorzoeken. 'U kunt ook altijd nog naturel gaan,' zeg ik dringend vanaf de fluwelen bank, waar ik de rest van mijn wijn achterover sla.
'Hebbes!' zegt ze en ze houdt een fijne zwarte La Perla-string omhoog met crèmekleurige, zijden borduursel, waarvan ik bid dat hij van haar is.
Er wordt aangebeld. 'Naaannyyyy! De pizza is er!
'Bedankt, Grayer!' roep ik terug.
'Deze is goed. Ik ben klaar. Reuze bedankt, hoor.'
Als Grayer en ik een halve medium pizza naar binnen hebben gewerkt, haal ik een kartonnen doosje uit mijn rugzak. 'En nu krijgen we een speciaal Valentijnstoetje,' zeg ik, en ik haal twee chocoladecakejes te voorschijn met rode hartjes erop. Grayers ogen worden groot bij het overslaan van het gesneden fruit en sojakoekjes. Ik schenk voor ons allebei een glas melk in en we vallen aan.
'O, wat zie ik daar?' We blijven stokstijf zitten, met de cakejes halverwege onze mond.
'Nanny heef sjpesjale walentijnskeegjesj meegenomem,' verdedigt Grayer met een mond vol chocolade.
Mrs X heeft haar haar in een losse chignon opgestoken en legt de laatste hand aan haar make-up. Ze ziet er beeldig uit. 'O, wat aardig. Heb je Nanny bedankt?'
'Dank je wel,' sproeit hij.
'De auto kan er elk moment aan komen.' Ze gaat op de rand van het bankje zitten, alle spieren van haar lichaam gespannen wachtend op de zoemer van de intercom. Ze doet me denken aan mezelf toen ik op highschool zat, helemaal opgetut, wachtend op het telefoontje dat me zou vertellen wiens ouders de stad uit waren, waar we elkaar zouden zien, waar hij zou zijn.
In een verlegen stilte eten we onze cakejes op terwijl zij nerveus naast ons zit.
'Nou...' Ze staat op terwijl ik Grovers kleren afklop voordat ik hem uit zijn stoel haal. 'Ik ga in mijn werkkamer wachten. Wil je me het laten weten als ze er zijn?' Ze loopt weg, een laatste snelle blik op de intercom werpend.
'Tuurlijk,' zeg ik, en ik vraag me af hoe laat Mr X het deze keer durft te maken.
'Oké, nu gaan we vliegen, Nanny. Zullen we gaan vliegen - ja?' Hlij spreidt zijn armen uit en cirkelt om me heen terwijl ik de borden opstapel.
'Grove, ik denk dat je buik een beetje vol zit. Pak de kleurboeken maar, dan gaan we kleuren tot we de zoemer horen, goed?'
Grayer en ik zitten een uur lang in stilte kleurtjes aan elkaar door te geven, af en toe opkijkend naar de zwijgende intercom.
Om acht uur roept Mrs X me in haar werkkamer. Ze zit op de rand van haar bureaustoel en er ligt een oud nummer van de Vogue opengeslagen op haar bureau. Haar mink ligt op de fauteuil te wachten.
'Nanny, zou jij Justine willen bellen om te vragen of zij iets weet? Het nummer staat op de lijst met noodnummers in de provisiekast.'
'Ja hoor.'
Op kantoor wordt niet opgenomen, dus ik bel haar mobiele nummer.
'Hallo?' Op de achtergrond hoor ik bestek rinkelen en ik vind het vreselijk om haar tijdens haar Valentijnsetentje te storen.