'Grapjas,' zeg ik tegen Sarah. 'Allure?
'Wat een trutten. Kom mee, wij gaan echt lekker eten.'
We besluiten onszelf te trakteren op een chique lunch van rode wijn en pizza's met robiola-kaas bij Fred's.
'Luister, zou jij echt een slipje in iemands huis laten liggen?'
'Nan,' onderbreekt Sarah me. 'Ik begrijp niet waarom het je iets kan schelen. Je werkt je scheel voor die Mrs X en ze geeft je bij wijze van bonus oordingen van dode beesten! Hoever gaat jouw loyaliteit?'
'Sarah, ongeacht hoe geflipt ze als werkgever is, ze blijft Grayers moeder, en dat mens maakt een nummertje met haar man in haar bed. En in Grayers huis. Ik vind het zo misselijk. Zoiets verdient niemand. En dat idiote mens! Ze wil betrapt worden. Waar slaat dat nou weer op?'
'Nou, als mijn getrouwde minnaar aarzelde om bij zijn vrouw weg te gaan, dan zou ik ook willen dat hij werd betrapt.'
'Dus als ik het zeg, dan wint Miss Chicago en gaat Mrs X kapot. Als ik het niet zeg, is het een vernedering voor Mrs X...'
'Nan, dat is in de verste verte jouw verantwoordelijkheid niet. Jij hoeft niet degene te zijn die het haar vertelt. Echt - dat staat niet in je taakomschrijving.'
'Maar als ik het niet zeg en dat slipje ligt daar ergens, en ze komt er op die manier achter... Bah! Walgelijk. O god, stel dat Grayer het vindt! Met is zo'n gemeen serpent dat ze het ergens laat liggen waar hij het vindt.'
'Hou toch op, Nan. Hoe moet hij nu weten dat het van haar is?' 'Omdat het waarschijnlijk een zwart kanten string is en hij het misschien nu niet begrijpt, maar op een dag zit hij bij de therapeut en
dan komt het als een mokerslag aan. Pak je jas.'
Sarah komt Josh in de hal tegemoet met een glas wijn in haar hand. 'Welkom bij de Jacht naar het Slipje! We spelen om astronomische prijzen, waaronder oorwarmers en een uitstapje naar de bezemkast. Wie wordt onze eerste deelnemer?'
'Ooo, ik, ik!' zegt Josh, terwijl hij zijn jack uittrekt. Ik lig op handen en voeten in de halkast om alle jassen en laarzen te doorzoeken. 'Jezus, Nan, dit is niet te filmen. Het is net het Metropolitan Museum.'
'Ja, en ongeveer even gezellig,' zegt Sarah, terwijl ik koortsachtig de woonkamer in ren.
'We hebben geen tijd om te kletsen!' roep ik over mijn schouder. 'Neem een kamer!'
'lui krijgen we voor alle soorten ondergoed punten, of moet er een vuurrode O op staan?' vraagt Josh.
'Extra punten voor kruisloos of eetbaar.' Sarah legt de regels uit voor het spel waar ik de humor niet van inzie.
'Oké!' zeg ik. 'Luister! We gaan het systematisch aanpakken. We beginnen met de kamers die het meest gebruikt worden, waar het slipje het snelst zou worden gevonden. Joshua, jij neemt de grote slaapkamer, de kleedkamer van Mrs X en haar werkkamer. Sarah Anne!' 'Yes, sir!'
'Keuken, bibliotheek, kamers van de hulp. Ik neem de woonkamer, de eetkamer, de studeerkamer en de waskamer. Oké?' 'En Grayers kamer dan?' vraagt Josh. 'Je hebt gelijk. Dan begin ik daar.'
In het voorbijgaan doe ik alle lichten aan, zelfs de zelden gebruikte plafondlampen die huize X tot in de donkerste hoeken verlichten.
'Je kunt niet zeggen dat we het niet hebben geprobeerd, Nan,' zegt Josh, die me op de trap, naast de containers voor herbruikbaar afval een sigaret aangeeft. 'Waarschijnlijk blufte ze in de hoop dat jij het Mrs X zou vertellen, zodat ze het appartement naar eigen smaak kan inrichten.'
Sarah steekt nog een sigaret op. 'Trouwens, wie dat slipje in dat appartement nog vindt, verdient het om het te vinden - het is zo goed verstopt. Weet je zeker dat die vrouw met Mr X samenwerkt en niet met de CIA?' Ze geeft me de aansteker terug.
Josh heeft nog steeds het porseleinen Pekinese hondje dat hij bij het zoeken tegenkwam in zijn handen. 'Zeg het nog eens.'
'Ik weet het niet, twee-, misschien drieduizend dollar,' zegt Sarah.
'Ongelooflijk! Hoezo? Waarom? Wat zie ik niet?' Hij kijkt ongelovig op het hondje neer. 'Wacht even, ik haal iets anders.'
'Dat moet je precies terugzetten waar je het hebt gevonden,' zeg ik, te moe om achter hem aan te lopen om te controleren of hij dat ook doet. 'Het spijt me dat ik jullie de hele avond naar een slipje heb laten zoeken,' zeg ik, en ik druk de sigaret tegen de metalen trapleuning uit.
'Hé,' zegt ze, een arm om mijn schouders leggend. 'Jij redt je wel. De X'en hebben juwelen die juwelen dragen - die redden zich ook wel.'
'En Grayer dan?'
'Nou, die heeft jou. En jij hebt HS.'
'Oké, ik heb nog niks. Ik heb een bandje van mijn antwoordapparaat in mijn sieradenkistje zitten en een plastic lepel die ik in mijn tas heb zitten, en verder kom ik misschien niet eens.'
'Jaja, tuurlijk. Mag ik die plastic lepel gebruiken voor mijn speech op de bruiloft?'
'Lieverd, als het zover komt, mag jij de plastic lepel op de bruiloft dragen. Kom, we gaan Josh halen en onze vingerafdrukken uitwissen.'
Als ik thuiskom knippert het lichtje van mijn antwoordapparaat.
'Hallo, Nanny. Dit is Mrs X. Ik weet niet of je al naar Parijs bent. Ik kreeg je op je mobieltje weer niet te pakken. Misschien moeten we je een nieuwe geven met een groter bereik. Ik bel je omdat Mr X me een week in de Golden Door voor kerstmis heeft gegeven. Heerlijk, hè? Lynford Key is zo vreselijk en ik ben nog niet hersteld van de feestdagen - ik ben gewoon uitgeput, dus ik heb besloten komende week te gaan. Mr X is er wel, maar ik vroeg me af of jij al terug was, zodat ik tegen hem kan zeggen dat jij er bent als hij je nodig heeft. Dan weten we dat dat geregeld is. Ik ben vanavond op mijn kamer, bel alsjeblieft terug.'