Net als ik de bekers van de warme carobdrank sta om te spoelen, gaat de telefoon. 'Hallo?' zeg ik, terwijl ik de theedoek netjes aan de ovendeur hang.
'Nanny?' hoor ik iemand zachtjes fluisteren.
'Ja,' fluister ik terug, omdat je nu eenmaal zo reageert.
'Met Justine van het kantoor van Mr X. Ik ben zo blij dat ik je te pakken krijg. Wil je me een plezier doen?'
'Tuurlijk,' fluister ik.
'Mr X heeft me gevraagd om wat dingen voor Mrs X op te halen, en ik weet haar maat niet en wat voor merk ze mooi vindt, of wat voor kleur.' Ze klinkt werkelijk paniekerig.
'Ik weet het niet,' zeg ik, en verrast constateer ik dat ik haar maten niet uit mijn hoofd weet. 'Wacht even, blijf hangen.' Ik neem in de ouderslaapkamer de hoorn van de haak.
'Justine?'
'Ja?' fluistert ze. Zit ze onder haar bureau? In het damestoilet?
'Luister, ik loop haar kast in.' Haar 'kast' is meer een grote, chocoladebruine kleedkamer, compleet met een lange, fluwelen bank. Mrs X is zo paranoïde dat ik zeker weet dat zij ervan overtuigd is dat ik hier niet alleen elke dag rondneus, maar dat ik haar ondergoed nu aanheb. Het tegendeel is waar, het zweet staat op mijn voorhoofd en ik overweeg Justine in de wacht te zetten, zodat ik Mrs X kan bellen om zeker te weten dat ze echt een heel eind weg zit.
Toch begin ik voorzichtig haar spullen door te kijken en beantwoord Justines vragen. 'Maat zesendertig... Herrera, Yves Saint Laurent... Schoenmaat achtendertig, Ferragamo, Chanel... Ze heeft tassen van Hermès - geen zakjes aan de buitenkant en ze heeft een hekel aan ritsen... Weet ik niet. Misschien parels? Ze houdt van parels.' Enzovoort.
'Je hebt mijn leven gered,' barst ze uit. 'O, nog iets. Doet Grayer aan scheikunde?'
'Scheikunde?'
'Ja, Mr X zei dat ik een scheikundesetje voor hem moest kopen en Gucci-sandalen.'
'Juist.' We moeten allebei lachen. 'The Lion King,' zeg ik. 'Hij vindt alles wat met The hum King, Aladdin, en Winnie de Poeh te maken heeft prachtig. Hij is vier jaar.''Nogmaals bedankt, Nanny. Vrolijk kerstfeest!' Ik zet de telefoon uit en kijk voor de laatste keer rond naar de stapels kasjmier truitjes, die stuk voor stuk in folie zijn gewikkeld en in een apart doorkijklaatje liggen, naar de muur van schoenen, allemaal met een satijnen schoenspanner erin, de rekken herfst-, winter- en lentepakjes, gerangschikt van licht naar donker, van links naar rechts. Op goed geluk trek ik een la open. Elk slipje, elke beha en elk paar sokken zit in een eigen zakje met rits, waarop een etiket zit met: 'beha, Hanro, wit,' 'kousen, Fogal, zwart'.
Er wordt aangebeld en ik maak een sprong van een meter hoog, waarna ik opgelucht hijgend hoor dat Grayer de deur opendoet voor Henry, de vader van Allison. Ik schuif de la dicht en loop rustig naar de hal, waar Henry nadenkend staat te kijken naar Grayer en Allison, die elkaar met hun sjaaHopen te meppen.
'Oké, Ally, ik moet met het eten beginnen. Jas aan.' Eindelijk heeft hij haar te pakken en houdt hij haar tussen zijn knieën vast om haar sjaal om te doen.
Ik geef haar wollen jasje aan en Henry doet haar muts op en duwt haar naar de lift.
'Zeg Allison gedag, Grayer.' Ik geef hem een duwtje en hij wappert fanatiek met twee handen.
'Dag Grayer. Bedankt voor de leuke middag! Au revoir, Nanny!' roept ze als de liftdeur opengaat.
'Bedankt, Nan,' zegt Henry. Hij draait zich om, zodat een van Allisons laarzen tegen een ander lid van de familie X aankomt.
'O!' Mrs X schrikt.
'Het spijt me,' zegt Henry, terwijl Allison haar gezicht in zijn hals duwt.
'Nee, het geeft niet. Hebben jullie een leuke middag gehad?'
'Ja!' roepen Grayer en Allison.
'Nou,' zegt Henry, 'Ik kan maar beter naar huis gaan en met het eten beginnen. Richard komt straks thuis en ik moet de boom nog optuigen.'
'Is je nanny vandaag vrij?'
'O, we hebben geen nanny...'
'Hebben jullie twéé papa's om de hoge dingen te doen?' valt Grayer hem in de rede.
'Lieve hemel,' zegt Mrs X snel, 'hoe spelen jullie het klaar?'
'Nou ja, ze zijn maar één keer klein.'
'Ja.' Ze kijkt lichtelijk gekweld. 'Grayer, zeg dag tegen Allison!'
'Heb ik al gedaan, mama. Je bent te laat.'
De deur rolt dicht.
Veel later die avond neem ik half slapend de lift naar beneden, fantaseer over een wandeling langs de Seine en neurie La Vie en Rosé. Het is tien voor half één precies. Nog vierentwintig uur en dan heb ik vrij en een dikke envelop in mijn zak.
'Avond, James,' zeg ik tegen de portier, die net de deur opendoet voor HS, die rozige wangen heeft en een zak van Food Emporium draagt.
'Hé, hallo. Kom je net van je werk?' vraagt hij met een glimlach.
'Yep.' Laat me alsjeblieft geen stukje gestoomde biet tussen mijn tanden hebben.
'Dat was een prima optreden. Leer jij het hem?'
'Onder de indruk?' vraag ik voorzichtig, met mijn bovenlip over mijn tanden.
Genoeg gekletst, -wanneer gaan we uit?