'Wilt u misschien een koekje? Ik heb ze zelf gemaakt,' roept een opgewekt uitziende, robuuste vrouw met oorbellen van kerstlichtjes terug.
'O.' Mrs X kijkt verward.
De deur zwaait weer open en zoeft rakelings langs Grayer en mij. Ik haal diep adem als Miss Chicago naar binnen loopt om zich bij het groepje te voegen. Ze manoeuvreert om ons heen om bij Mrs X te komen. Haar strakke pakje laat weinig meer aan de verbeelding over dan haar Halloween-kostuum.
'Ik hoorde dat jullie hier koekjes hadden,' zegt ze, en op dat moment komt er een stevig gebouwde brunette achter haar de kamer binnen stuiven, die ons allemaal naar voren tegen de tafel duwt.
'Mrs X,' zegt de brunette een beetje buiten adem.
'Vrolijk kerstfeest, Justine,' begroet Mrs X haar.
'Hallo, vrolijk kerstfeest, komt u met me mee naar de keuken, dan drinken we een kopje koffie.'
'Doe niet zo raar, Justine.' Miss Chicago glimlacht. 'We hebben hier ook koffie.' Ze loopt naar de metalen kan en pakt een piepschuim bekertje. 'Ga jij eens kijken waarom hij zo lang met die cijfers bezig is.'
'Wilt u echt niet met me mee komen, Mrs X?'
'Justine.' Miss Chicago trekt een wenkbrauw op en Justine loopt langzaam achteruit door de deur naar buiten.
'Zijn we te vroeg?' vraagt Mrs X.
'Té vroeg waarvoor?' vraagt Miss Chicago, terwijl ze twee bekertjes koffie inschenkt.'Voor het familiekerstfeest.'
'Dat is volgende week - dat hij u dat niet heeft verteld? Stoute jongen!' Ze lacht en geeft de koffie aan. Grayer wurmt zich langs de blote knieën van Miss Chicago en loopt stoer naar het andere eind van de tafel om de secretaresses een koekje te ontfutselen.
Mrs X stamelt: 'Nou, eh, mijn man zal de data wel door elkaar hebben gehaald.'
'Mannen,' snuift Miss Chicago.
Mrs X neemt het piepschuim bekertje in haar linkerhand. 'Neem me niet kwalijk, kennen wij elkaar?'
'Lisa. Lisa Chenowith,' zegt Miss Chicago glimlachend. 'Ik ben de General Manager van het filiaal Chicago.'
'O,' zegt Mrs X. 'Leuk je eens te spreken.'
'Het spijt me dat ik niet naar uw dineetje kon komen - ik heb gehoord dat het een succes was. Helaas stond die slavendrijver van een man van u erop dat ik à la minute naar Illinois vloog.' Ze houdt haar hoofd schuin en glimlacht stralend, als een kat die net de kanarie heeft verorberd. 'De geschenkzakjes waren schattig. Iedereen vindt de pen geweldig.'
'O, mooi.' Mrs X brengt haar hand beschermend naar haar jukbeen. 'Werk je met mijn man?' Op dat moment besluit ik er mijn persoonlijke missie van te maken om samen met Grayer het mooiste rendierkoekje uit te kiezen.
'Ik sta aan het hoofd van het team dat aan de fusie in het Midden- Westen werkt. Vreselijk hè? Nou, daar zult u ook wel alles van weten.'
'Ja,' zegt Mrs X, maar haar stem schiet omhoog, wat haar onzekerheid verraadt.
'Het kostte zo veel moeite om ze op acht procent te krijgen. Daar zult u wel een paar nachten van hebben wakker gelegen,' zegt ze, en ze schudt haar kastanjebruine haar vol medeleven. 'Maar ik heb tegen hem gezegd dat als we de verkoopdatum verschuiven en we hun de liquidatiekosten besparen, dat ze dan voor de bijl zouden gaan - en dat deden ze ook. Meteen.'
Mrs X staat kaarsrecht en klemt haar hand strak om bet piepschuim bekertje. 'Ja, hij heeft heel hard gewerkt.'
Miss Chicago beent naar het andere eind van de tafel. Haar pumps van krokodillenleer stappen geruisloos over de hoogpolige vloerbedekking. 'En jij bent Grayer. Weet je nog wie ik ben?' Ze bukt om met hem te praten.Grayer weet het weer. 'jij hebt geen broek aan.' O, lieve god.
Precies op dat moment gaat de deur open en komt Mr X met ferme stappen de kamer in. Zijn brede postuur vult bijna de hele deuropening. 'Ed Strauss hangt aan de telefoon - hij wil het contract nog eens doornemen,' roept hij over de tafel naar Miss Chicago.
'Prima,' zegt ze glimlachend, en ze loopt langzaam door de kamer langs Mrs X. 'Vrolijk kerstfeest, iedereen.' Als ze bij Mr X staat voegt ze eraan toe: 'Het was erg leuk je gezin eens te zien.'
Hij klemt zijn kaken op elkaar en doet snel de deur achter hen dicht.
'Wacht even, papa!' Grayer probeert achter hem aan te lopen, maaide Knabbel-beker met druivensap glipt uit zijn hand en het sap kleurt zijn bloes en de beige vloerbedekking donkerrood. Opgelucht richten we ons allemaal op het geknoeide sap en grijpen naar papieren servetjes en mineraalwater. Grayer staat jammerend temidden van de gemanicuurde handen die zijn kleren droogdeppen.
'Nanny, ik zou het fijn vinden als je hem beter in de gaten hield. Zorg dat hij er weer een beetje uitziet - ik wacht in de auto op jullie,' zegt Mrs X, en ze zet haar onaangeroerde koffie op tafel, als Sneeuwwitje die de appel neerlegt. Als ze weer opkijkt heeft ze een stralende glimlach naar de secretaresses opgeplakt. 'Tot volgende week dan!'
De volgende middag zegt Grayer na het middageten wat we gaan doen, terwijl hij van zijn kinderstoel afklimt.