'Hé, het lijkt net of die Al van jou eraf wil springen.' Ik steek mijn hand uit naar de uitgebogen paperclip die Al voor een val behoedt.
'NIET DOEN! Hij wil niet dat jij hem aanraakt. Alleen ik,' instrueert hij. Het volgende kwartier wordt besteed aan het verhangen van Al, waarbij ik ervoor zorg dat alléén Grayers handen het werk doen. Ik staar langs de meters dennengroen omhoog en vraag me af of iemand het zou merken als de rest van de kerstversieringen van de familie X dit jaar overgeslagen wordt. Als alles in dit tempo gaat, zijn we pas klaar als Grayer ver in de twintig is.
Ik kijk neer op Grayer, die tegen Al aan het fluisteren is. 'Oké, joh, we gaan naar de kelder, dan halen we de rest van de kerstspullen zodat ze Al gezelschap kunnen houden. Dan kunnen ze hem op andere gedachten brengen als bij weer te ver naar het puntje is gegleden.'
'Naar de kelder?'
'Yep. Kom op.''Ik moet mijn spullen halen. Moet mijn helm en riem hebben. Ga jij maar naar de deur, Nanny. Ik kom wel... ik moet een zaklantaarn pakken...' Hij rent naar zijn kamer en ik druk op de knop voor de lift.
Op het moment dat de deur van de lift opengaat, rolt Grayer de hal weer in. 'O jee, Grove! Heb je dat allemaal nodig voor de kelder?' Hij zet een in een sok gestoken voet op de grond om het skateboard voor de liftdeur te laten stoppen. Zijn fietshelm staat een beetje scheef op zijn hoofd en hij heeft een enorme zaklantaarn tussen zijn riem geschoven, samen met een jojo en iets wat eruitziet als een handdoek met monogram uit zijn badkamer.
'Oké, laten we gaan,' zegt hij met absolute autoriteit.
'Ik denk dat we voor deze excursie op zijn minst schoenen aan moeten doen.'
'Neeej, niet nodig.' Voordat ik hem kan tegenhouden, rolt hij naar binnen en schuift de deur achter ons dicht. 'Het is beneden superspannend, man.' De helm knikt verheugd. Grayer is de laatste tijd zijn uitlatingen gaan doorspekken met 'mannen', dank zij Christianson, een jongetje van vier met een opmerkelijk charisma, dat een paar decimeter langer is dan al zijn klasgenootjes. 'Toen Al in de bewuste oranje glitter was gevallen was het eerste wat zowel Giselle als Grayer zeiden een gelijktijdig 'Hé, man'.
De lift stopt in de hal beneden en Grayer rolt voor me uit. Hij zet zich met zijn ene voet af, terwijl hij met beide handen zijn afgeladen broek ophoudt, zodat die het niet aflegt in de strijd tegen de zwaartekracht. Tegen de tijd dat ik hem inhaal, heeft hij Ramon al gevraagd de weg te wijzen naar de kooilift voor personeel. 'Ah, meneer Grayer. U heeft beneden zeker iets belangrijks te doen, hè?'
Grayer frommelt aan zijn gereedschap en kijkt verstrooid op. 'Yep.'
Ramon glimlacht naar hem en knipoogt samenzweerderig naar mij. 'Hij is heel ernstig, onze meneer Grayer. Heb je al een vriendinnetje, meneer Grayer?' De lift komt in de kelder schokkend tot stilstand, en we lopen een helder verlichte, koude gang in die sterk ruikt naar geurbuideltjes voor de wasdroger. 'Kooi 132 - achterin rechts. Voorzichtig, hè? Niet verdwalen, anders moet ik jullie komen zoeken...' Hij knipoogt weer en veelbetekenend met zijn wenkbrauwen wiebelend trekt hij de deur dicht, mij onder een bungelend peertje achterlatend.
'Grayer?' roep ik de gang in.'Nanny! Ik sta te wachten. Kom nou!' Ik volg zijn stemgeluid door het doolhof van plafondhoge kooien langs de muur. Sommige zitten voller dan andere, maar overal zie je de geijkte dingen staan: skiuitrusting en uiteenlopende meubelstukken in bubbeltjesplastic. Ik ga de hoek om en zie dat Grover op zijn buik op zijn skateboard ligt, met boven zijn hoofd een bordje met 132 erop. Hij trekt zich met zijn handen aan de kooi vooruit. 'Man, het wordt echt leuk als papa thuiskomt en de boom optuigt. Caitlin begint altijd en papa doet de hoge dingen. En dan drinken we warme chocolademelk in de woonkamer.'
'Klinkt geweldig. Hier, ik heb de sleutel,' zeg ik, en ik hou de sleutel voor zijn neus omhoog. Terwijl ik de kooi opendoe, springt hij op en neer en hij loopt routineus tussen de dozen door. lk laat hem voorgaan omdat hij dit tochtje duidelijk vaker heeft gemaakt en ik het verschil niet weet tussen een berghok en een magnetron.
Ik ga op het koude beton zitten en leun tegen de kooideur, terwijl ik naar de bergruimte van de familie X kijk. Mijn ouders dagdroomden vroeger wel eens over bergruimte. Dan zaten ze met hun voeten op de kist die barstensvol zat met onze zomerkleren en die dienst deed als salontafel. Soms praatten we over wat we zouden doen als we één kast erbij hadden - zoals een gezin in Wyoming waarschijnlijk zou fantaseren over het winnen van de loterij.
'Weet je hoe het eruitziet, Grove?' roep ik naar de stapels dozen, want ik heb hem al een paar minuten niet gehoord. De stilte, wordt verbroken door een hels kabaal. 'Grayer! Wat gebeurt er?' Ik kom overeind als zijn zaklantaarn uit de duisternis naar me toe rolt en bij mijn voeten stil ligt.