'Zit er nog wat bij de andere vaders?'
'Oké. Ik moet ervandoor.' Ik sta op.
'Toe nou.' Jones neemt me van top tot teen op. 'Je wilt toch niet zeggen dat je het nog nooit met een van de vaders hebt gedaan?' Dat is de druppel.'Wat zijn jullie toch origineel. Wil je weten wie de vaders zijn? De vaders zijn wat jullie over twee jaar zijn. En ze doen het niet met de nanny. Ze doen het niet met hun vrouw. Ze doen het met niemand, want ze worden dik, kaal, ze hebben er geen trek meer in, en ze drinken, veel, omdat ze moeten, niet omdat ze het willen. Dus geniet er nou maar van, want over twee jaar lijkt vroeger een paradijs. Jullie hoeven niet op te staan, hoor.' Met bonkend hart trek ik mijn sweater aan, gris mijn tas weg en loop de deur uit.
'Hé, wacht even!' HS haalt me in terwijl ik over straat ren. Ik draai me om en verwacht dat hij zegt dat ze allemaal een ongeneeslijk soort kanker hebben en dat nanny-pesten hun laatste wens was. 'Luister, ze bedoelden er niets mee.' Geen kanker dus.
'O.' Ik knik. 'Dus ze praten zo tegen alle meisjes? Of alleen tegen degenen die in die appartementen werken?'
Hij vouwt zijn armen over elkaar om zich tegen de koud te beschermen. 'Luister, ik ken ze van highschool. Ik zie ze zelden...'
Ineens komt de Slechte Heks aan vliegen. 'Lafaard.'
Hij stamelt: 'Ze zijn gewoon ontzettend dronken...'
'Nee, het zijn gewoon ontzettende eikels.'
We staren elkaar aan en ik wacht tot hij iets zegt, maar hij staat met zijn mond vol tanden.
'Nou,' zeg ik uiteindelijk, 'het was een lange dag vandaag.' Opeens ben ik echt uitgeput en me scherp bewust van de kloppende pijn van de brandwond op mijn hand.
Als ik weg loop, dwing ik mezelf niet om te kijken.
Nanny,
Het diner was een groot succes. Vreselijk bedankt voor je hulp. Deze schoenen zijn te opvallend voor me en Mr X vindt de kleur niet mooi. Als ze je passen, mag je ze houden, anders mag je ze naar Encore brengen, de tweedehands winkel aan Madison Avenue brengen. Daar heb ik een rekening. Trouwens, heb je het Lalique fotolijstje gezien dat op het bureau van Mr X stond: Dat met de foto van Grayer met zijn vader in Aspen? ik kan het niet meer vinden. Wil jij de cateraars bellen om te vragen of ze het per ongeluk hebben meegenomen:' Ik beu me aan het ontspannen bij Bliss, dus mijn telefoon staat de rest van de dag uil.
Prada! P.R.A.D.A. Net als Madonna. Net als in Vogue. Zie je me al in stijl weg lopen, ellendige kaki dragende, golfspelende, Wall Street JournaHezende, naar Gangsta-hiphop luisterende, Howard Stern adorerende, arrogante mobieltjesdragers!
Er zat Mr Darling nog iets dwars over Nana. Soms had hij het gevoel dat ze hem niet bewonderde.
Peter Pan
Pompoenen en visnetten
Na op weg naar huis een paar kleine pompoenen te hebben gekocht om te versieren, komen Grayer en ik net op tijd bij het appartement aan om een factuur van ruim vierduizend dollar te kunnen tekenen. Grayer en ik lopen vol ontzag achter de bezorger aan, die twee kisten van een meter tachtig door de keuken naar de hal rijdt. Na de lunch spelen we 'raad eens wat er in de kisten zit.' Grayer denkt een hond, een gorilla, een monsterrobot, een klein broertje. Ik denk antiek, nieuwe uitrusting voor de badkamer of een kooitje voor Grayer (maar dat laatste hou ik voor me).
Om kwart over vier laat ik Grayer achter in de vaardige handen van zijn pianolerares en kom, zoals ik ben geïnstrueerd, om vijf uur terug. In mijn nieuwe leren broek en tweedehands Prada's zie ik eruit als een volwassene die naar het Halloween-feest gaat in het kantoor van Mr X. Ik kom binnen en loop bijna tegen een gestresste Mrs X aan, die een van de kisten met een vleesmes en een gootsteenontstopper probeert open te wrikken.
'Wilt u dat ik de beheerder bel?' vraag ik, terwijl ik voorzichtig langs haar heen schuifel. 'Misschien heeft die een koevoet.'
'O, help, zou je dat willen doen?' hijgt ze omhoog van haar plekje op de grond.
Ik loop de keuken in en druk op de intercom naar de beheerder die belooft een klusjesman te sturen. 'Hij komt eraan. Nou, eh, wat zit erin?'Ze puft en hijgt terwijl ze met de kist bezig is. 'Ik heb - pff- replica's van de Mufasa- en Sarabi-kostuums laten maken - au, verdomme! - van de Broadway-musical The Lion King... hhggg - op maat.' Ze krijgt een rood hoofd. 'Voor dat stomme feest, grrr.'
'Geweldig. Waar is Grayer?' vraag ik voorzichtig.
'Hij wacht op jou, dan kunnen jullie je samen verkleden! We moeten opschieten. We moeten allemaal voor zes uur verkleed zijn en klaar om te vertrekken.' Allemaal?
De deurbel gaat en ik loop langzaam de lange gang door naar Grayers kamer, waar Grayer zo verstandig is geweest zich te verstoppen voor zijn met een ontstopper zwaaiende moeder. Peinzend duw ik de deur open en zie dat er niet één, maar twee Teletubbie-pakken bijna van Grayers bed opstijgen, alsof het half opgeblazen ballonnen zijn bij de dagoptocht van Macy's.