‘Papa!’ schreeuwde ik, en zwaaide naar hem.
Zijn gezicht lichtte op toen hij mij zag en een brede glimlach krulde om zijn mond.
‘Hé, meisje van me.’ Hij tilde me op in een omhelzing, waardoor mijn voeten boven de vloer bungelden. ‘Ik heb je zo ontzettend gemist.’
Ik begon te huilen. Ik kon er niets aan doen. Dat ik eindelijk weer bij hem was, was de druppel die de emmer deed overlopen.
‘Hé.’ Hij wiegde me. ‘Waarom al die tranen?’
Ik sloeg mijn armen steviger om zijn hals. Zo dankbaar was ik dat ik hem bij me had en ik er nu van verzekerd was dat alle andere problemen in mijn leven naar de achtergrond zouden verdwijnen zolang hij er was.
‘Ik heb jou ook ontzettend gemist,’ zei ik snikkend.
We namen een taxi terug naar mijn huis. Op de weg erheen stelde mijn vader me dezelfde soort onderzoekende vragen over de aanval op Cary als de rechercheurs Cary in het ziekenhuis hadden gesteld. Ik probeerde hem af te blijven leiden met dat gesprek toen we bij ons appartementengebouw waren aangekomen, maar het had niet veel zin.
Met zijn arendsogen nam mijn vader de moderne glazen overkapping aan de bakstenen voorgevel van het gebouw in zich op. Hij keek de portier, Paul, aan, die de klep van zijn pet aantikte en de deur voor ons openhield. Hij bestudeerde de receptie en de huismeester, en zwaaide van voor naar achter op zijn hakken terwijl we op de lift wachtten.
Hij zei niets en zette zijn pokerface op, maar ik wist dat hij dacht aan hoeveel geld mijn onderkomen in een stad als New York moest kosten. Toen ik hem mijn appartement binnenliet, nam hij met zijn zwervende blik op hoe groot de ruimte was. De enorme ramen boden een prachtig uitzicht op de stad, en de flatscreentelevisie aan de muur was slechts een van de vele dure elektronische apparaten die er te zien waren.
Hij wist dat ik deze woning niet in mijn eentje kon betalen. Hij wist dat de man van mijn moeder me onderhield en dat hij dat zelf nooit zou kunnen doen. En ik vroeg me af of hij aan mijn moeder dacht en aan het feit dat wat zij nodig had, ook zijn budget oversteeg.
‘De beveiliging is hier echt strak geregeld,’ zei ik tegen hem, als een soort van verklaring. ‘Je kunt hier onmogelijk langs de receptie komen als je niet op de lijst staat en je geen bewoner kunt bereiken om voor je in te staan.’
Mijn vader ademde snel uit. ‘Gelukkig maar.’
‘Ja. Ik denk dat mama anders ’s nachts niet slaapt.’
Dat haalde een beetje van de spanning uit zijn schouders.
‘Ik zal je laten zien waar jij slaapt.’ Ik nam hem mee de gang door naar de logeerkamer. Die had zijn eigen badkamer en een minibar met een koelkast. Ik zag dat hij die dingen opmerkte voordat hij zijn weekendtas op het enorme tweepersoonsbed liet vallen. ‘Ben je moe?’
Hij keek naar me. ‘Ik weet dat jij moe bent. En je moet vandaag werken, toch? Waarom doen we niet nog een dutje voordat je weer moet opstaan?’
Ik onderdrukte een gaap en knikte, omdat ik wist dat ik een paar uurtjes met mijn ogen dicht wel kon gebruiken. ‘Klinkt goed.’
‘Maak me maar wakker als je opstaat,’ zei hij en rolde zijn schouders naar achteren. ‘Dan maak ik wel koffie terwijl jij je dingen doet.’
‘Top.’ Mijn stem was hees van de onderdrukte tranen. Gideon had bijna altijd koffie voor me gezet op de dagen dat hij bij me had geslapen, omdat hij eerder opstond dan ik. Ik miste dat ritueeltje van ons.
Op de een of andere manier zou ik moeten leren het zonder te doen.
Ik ging op mijn tenen staan en kuste mijn vader op zijn wang. ‘Ik ben zo blij dat je d’r bent, pap.’
Ik deed mijn ogen dicht en hield hem stevig vast terwijl hij me knuffelde.
Ik stapte de kleine supermarkt uit met mijn tassen vol met boodschappen voor het avondeten en fronste toen ik zag dat Angus bij de stoeprand stond. Ik had die ochtend een lift geweigerd, en nog een keer toen ik het Crossfire verliet, en toch was hij me nog steeds aan het volgen en schaduwen. Het was belachelijk. Ik vroeg me af of het zo was dat Gideon me niet meer als vriendinnetje wilde hebben, maar vanwege zijn neurotische verlangen naar mijn lichaam ook niet wilde dat iemand anders me zou hebben, en dan vooral Brett niet.
Terwijl ik naar huis liep, overwoog ik om in plaats van Gideon Brett voor het avondeten te vragen, zodat Angus aan Gideon moest vertellen dat Brett bij mij thuis was gekomen. Het was maar een vluchtig wraakzuchtig fantasietje, want ik zou Brett nooit op die manier aan het lijntje houden en bovendien zat hij nu in Florida, maar het hielp wel. Ik liep een stuk lichter en toen ik mijn appartement binnenkwam, was ik voor het eerst sinds dagen in een echt goede stemming.
Ik dumpte al het eten in de keuken en ging toen op zoek naar mijn vader. Hij zat in Cary’s kamer een videospelletje te spelen. Cary bediende de controller met één hand, omdat zijn andere hand in het gips zat.