Brett haalde zijn handen uit zijn zakken toen hij me aan zag komen lopen en ging rechtop staan. ‘Hé, wat zie jij er keurig uit.’
Ik keek omlaag naar mijn jurk met kapmouwtjes en bevallige ruches en besefte dat hij me nog nooit zo had gezien. ‘Ik ben een beetje verbaasd dat je nog steeds in de stad bent.’
Ik was nog meer verbaasd dat hij me was komen opzoeken, maar dat zei ik niet. Ik was blij dat hij dat had gedaan, want ik was bezorgd geweest om hem.
‘We hebben een uitverkocht optreden in Jones Beach gedaan dit weekend en hebben gisteravond in het Meadowlands-stadion gespeeld. Ik ben ertussenuit geknepen bij de jongens omdat ik jou nog even wilde zien voordat we naar het zuiden afzakken. Ik heb je online gezocht, kwam erachter dat je hier werkte en ging naar je toe.’
Die goeie ouwe Google, dacht ik met een ellendig gevoel. ‘Ik ben zo blij dat alles goed met je gaat. Heb je tijd om met me te lunchen?’
‘Ja.’
Zijn antwoord kwam er snel en gretig uit, waardoor er een alarmbelletje bij me afging. Ik was kwaad, ontzettend gekwetst en wilde Gideon erg graag terugpakken, maar ik wilde Brett niet misleiden. Toch kon ik me er niet van weerhouden om hem mee te nemen naar het restaurant waar Cary en ik ooit samen waren gefotografeerd, in de hoop nog een keer door de paparazzi gekiekt te worden. Dat zou Gideon betaald zetten en hem laten voelen hoe ik me voelde.
In de taxi op weg ernaartoe vroeg Brett hoe het met Cary ging. Hij was niet verbaasd dat mijn beste vriend met me was meeverhuisd naar de andere kant van het land.
‘Jullie twee waren altijd al onafscheidelijk,’ zei hij. ‘Behalve dan wanneer hij met iemand naar bed ging. Doe hem de groeten van mij.’
‘Doe ik.’ Ik vertelde hem niet dat Cary in het ziekenhuis lag. Dat leek me te persoonlijk om te vertellen.
Pas toen we in het restaurant zaten, zette Brett zijn zonnebril af. Toen zag ik het blauwe oog dat het hele gebied van zijn rechterwenkbrauw tot zijn jukbeen besloeg.
‘Jezus,’ zei ik hees en ik huiverde. ‘Het spijt me.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Op het podium zie je het niet door de make-up. En je hebt me weleens erger gezien. Bovendien heb ik zelf ook een paar rake klappen uitgedeeld, toch?’
Ik dacht even terug aan de blauwe plekken op Gideons kaak en rug, en knikte. ‘Dat heb je zeker.’
‘Dus...’ Hij wachtte even omdat de ober langskwam met twee glazen en een fles gekoeld water. ‘Jij gaat dus met Gideon Cross.’
Ik vroeg me af waarom die vraag altijd boven kwam drijven op een moment waarop ik niet zeker wist of onze relatie nog wel een minuut langer standhield.
‘We gaan met elkaar om, ja.’
‘Is het serieus?’
‘Daar lijkt het soms wel op,’ zei ik eerlijk. ‘Heb jij op dit moment iemand?’
‘Nee, op het moment niet.’
We namen even de tijd om het menu te lezen en te bestellen. Het restaurant was lawaaiig en druk, en je kon de achtergrondmuziek nauwelijks boven de gesprekken en het gekletter van borden uit de nabijgelegen keuken uit horen komen. We keken over tafel naar elkaar en namen elkaar goed op. Ik voelde de aantrekkingskracht tussen ons in gonzen. Toen hij zijn lippen vochtig maakte met het puntje van zijn tong wist ik dat hij zich er ook van bewust was.
‘Waarom heb je Golden geschreven?’ vroeg ik hem opeens, omdat ik mijn nieuwsgierigheid geen minuut langer kon bedwingen. Ik had zowel bij Gideon als bij Cary net gedaan alsof het me niets deed, maar ik werd er helemaal gek van.
Brett leunde achterover in zijn stoel. ‘Omdat ik heel veel aan je denk. Ik denk eigenlijk zelfs voortdurend aan jou.’
‘Ik begrijp niet goed waarom.’
‘We hadden zes maanden iets, Eva. Zo lang ben ik nog nooit met iemand geweest.’
‘Maar we hadden niets met elkaar,’ zei ik. Ik ging zachter praten. ‘Behalve seks dan.’
Zijn mond werd dun. ‘Ik weet dat ik je niet goed heb behandeld, maar dat betekent nog niet dat het mij geen pijn heeft gedaan.’
Ik keek hem een tijdje aan en mijn hart begon veel te snel te kloppen. ‘Ik heb het gevoel alsof ik stoned ben of zoiets. Wat ik me ervan herinner, is dat we elkaar na optredens ontmoetten, en dat jij dan je gang ging. En als ik er niet was om je mee te vermaken, nam je iemand anders.’
Hij leunde naar voren. ‘Bullshit. Ik probeerde jou zover te krijgen dat je meeging. Ik vroeg je altijd om bij me te blijven.’
Ik haalde een paar keer diep adem om mezelf te kalmeren. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat nu, bijna vier jaar te laat, Brett Kline met me praatte zoals ik ooit had gewild dat hij praatte. We waren in het openbaar met elkaar aan het eten, bijna alsof we een date hadden. Ik werd er een beetje gek van, terwijl ik al zo in de war was door Gideon.