Ik bleef opeens stokstijf stilstaan. Ook Gideon bleef staan en keek me fronsend aan.
Ik duwde me omhoog op mijn tenen en fluisterde: ‘Ik hoef ze eigenlijk niet zo nodig te ontmoeten. Als je het niet erg vindt, ga ik naar het toilet hier backstage en dan loop ik vast naar de limousine.’
‘Kun je een paar minuutjes wachten? Dan ga ik met je mee.’
‘Het geeft niet, hoor. Maak je over mij maar geen zorgen.’
Hij raakte mijn voorhoofd aan. ‘Voel je je wel goed? Je ziet er zo verhit uit.’
‘Ik voel me prima. Ik zal je eens laten zien hoe goed ik me voel als we thuis zijn.’
Dat deed het hem. Zijn frons vervaagde en zijn mond krulde. ‘Dan zal ik het kort houden.’ Hij keek naar Robert Phillips en gebaarde naar Arnoldo en Shawna. ‘Kun je ze mee naar binnen nemen? Ik heb nog een minuutje nodig.’
‘Gideon, toe nou...’ protesteerde ik.
‘Ik loop wel even met je mee.’
Ik kende die toon. Ik liet hem de zes meter naar de toiletten met me meelopen. ‘Ik kan het nu alleen wel af, kanjer.’
‘Ik wacht op je.’
‘Dan komen we hier nooit weg. Ga jij nou je ding doen. Met mij komt het wel goed.’
Hij keek heel geduldig naar me. ‘Eva, ik laat je niet alleen.’
‘Ik red me wel in m’n eentje. Heus. De uitgang is hier.’ Ik wees de gang uit naar de open dubbele deuren onder een verlicht uitgang-bord. Roadies waren al bezig de apparatuur naar buiten te brengen. ‘Angus is daarbuiten, toch?’
Gideon leunde met zijn schouder tegen de muur en kruiste zijn armen.
Ik gooide mijn handen de lucht in. ‘Oké. Prima. Jij je zin.’
‘Je begint het te leren, engel,’ zei hij met een glimlach.
In mezelf mompelend ging ik de toiletten in en deed wat ik moest doen. Terwijl ik mijn handen stond te wassen bij het gootsteentje, huiverde ik. Ik had van die pandaogen doordat ik zoveel had gezweet, en mijn pupillen waren donker en verwijd.
‘Wat ziet hij toch in je?’ vroeg ik mezelf spottend, terwijl ik eraan dacht hoe geweldig hij er zelf nog steeds uitzag. Hoe warm hij het ook had en hoeveel hij ook zweette, hij zag er nog steeds prima uit, terwijl ik er vochtig en verlept uitzag. Maar meer nog dan mijn uiterlijk dacht ik aan mijn persoonlijke tekortkomingen. Die kon ik maar niet ontlopen. Niet zolang Brett zich in hetzelfde gebouw als wij bevond.
Ik wreef met een nat stuk papieren handdoek onder mijn ogen om de zwarte vegen weg te werken en ging toen terug naar de gang. Gideon wachtte een paar meter verderop en praatte met Robert, of beter gezegd: hij was naar hem aan het luisteren. De manager van de band was duidelijk ergens enthousiast over.
Gideon had me gezien en stak een hand omhoog om me te vragen nog even te wachten, maar ik wilde het risico niet nemen. Ik gebaarde naar de uitgang, draaide me om en liep toen die kant op voordat hij me kon tegenhouden. Ik liep snel langs de deur van de artiestenfoyer en durfde het aan om snel een blik naar binnen te werpen. Daar zag ik Shawna staan lachen met een biertje in haar hand. De kamer was propvol en rumoerig, en ze zag eruit alsof ze het prima naar haar zin had.
Ik vluchtte met een zucht van verlichting en voelde me tien keer zo licht op het moment dat ik vertrokken was. Ik zag Angus al achter alle bussen naast Gideons limousine staan, en ik zwaaide en liep naar hem toe.
Terwijl ik zo op de avond terugkeek, watertandde ik nog van hoe ongeremd Gideon was geweest. Hij leek in de verste verte niet op de man die fusies en overnames als metaforen had gebruikt om me in bed te krijgen.
Ik kon niet wachten tot ik hem uit de kleren kreeg.
Ik schrok van een plotselinge vlam naast me in het donker. Ik stond abrupt stil en keek hoe Brett Kline een lucifer naar de kreteksigaret bracht die aan zijn lippen hing. Terwijl hij zo in de schaduw naast de uitgang stond, streelde het flikkerende licht van het vlammetje over zijn gezicht en werd ik een minuut lang terug in de tijd geworpen.
Hij keek op, zag me kijken en bewoog zich niet. We staarden elkaar aan. Mijn hart begon als een razende tekeer te gaan, een combinatie van opwinding en ongerustheid. Opeens vloekte hij en schudde de lucifer uit, omdat hij zich eraan gebrand had.
Ik ging ervandoor en deed mijn best om ontspannen te blijven lopen terwijl ik zo snel mogelijk bij Angus en de limousine probeerde te komen.
‘Hé! Wacht nou even,’ riep Brett. Ik hoorde zijn voetstappen snel dichterbij komen en de adrenaline gierde door me heen. Een roadie duwde een steekwagentje volgeladen met zware apparatuur voor zich uit en ik schoot om hem heen, en gebruikte hem als dekking om tussen twee bussen door te duiken. Ik drukte mijn rug plat tegen de zijkant van een ervan, tussen twee open laadcompartimenten. Ik dook in de schaduw in elkaar en voelde me een lafaard, maar ik had Brett nu eenmaal niets te zeggen. Ik was niet meer het meisje dat hij had gekend. Ik zag hem voorbijschieten. Ik besloot te wachten, en hem de tijd te geven rond te kijken en het op te geven. Ik was me er erg van bewust dat de tijd verstreek en dat Gideon al snel naar me zou zoeken.